شهریار غفاری در ابتدای سخنان خود در این نشست تخصصی گفت: كتابخوانی نوعی نگاه با واسطه به جهان، در مقابل لحظاتی كه بیواسطه جهان را تجربه میكنیم، است.
وی ادامه داد: ما با مطالعه، خود را به مغز نویسنده مجهز میكنیم و از دریچه ذهن و نگاه او، جهان را میبینیم و كتابخوانی از این جهت مهم تلقی میشود كه «ذات مطالعه پذیرش این نكته است كه تجربه با واسطه دنیا در برخی زمانها و بعضی زمینهها میتواند مفیدتر از تجربه بیواسطه دنیا باشد.
غفاری افزود: معنایی از كتاب و كتابخوانی در تجارب مستقیم هم حضور دارد و از این معنا، یعنی معنایی از كتاب و كتابخوانی كه در ساحتی غیر از ذهن، در متن زندگی جاری است، به معنای پدیدارشناسانه كتاب و كتابخوانی تعبیر میكنیم و میگوییم، جریان زندگی و وقایعی كه در آن اتفاق میافتد، نمود بارزی از نوعی كتابخوانی بیواسطه است.
این دبیر آموزش و پرورش و فعال فرهنگی گفت: چنین معنایی از كتابخوانی را در آثار و اندیشههای علامه عاملی حسنزاده مییابیم و با نگاهی به چند درس ابتدایی دروس «معرفت نفس» كه در واقع مقدّماتیترین و مبتدیترین كتاب علامه حسنزاده است، متوجّه این معنا از كتاب و كتابخوانی میشویم و معنای مشتركی از «كتاب» و «كتابخوانی» تقریبا مورد توافق همه است و هر كتابی پدیداری از یک امر باطنی است و مراد از كتابخوانی این است كه ما از ظاهر پدیدار به باطن آن سفر كنیم.
غفاری بیان کرد: از منظر پدیدارشناسانه، كتاب متنی نیز دارای ظاهر و باطنی است و ظاهر این كتاب، پدیداری از ما و اندیشههای اوست و لذا خواندن این كتابها نیز در معنای آن است كه به واسطه این متنها به معانی آنها برسیم.
وی در ادامه افزود: برای روشن شدن این معنا، این بیت سعدی را شنیدهایم: «برگ درختان سبز در نظر هوشیار / هر ورقش دفتری است معرفت كردگار». سخن سعدی روشن و مورد تأیید همه ماست و این عبارت را میتوان چكیدۀ آموزههای اصلی علامه حسنزاده در «معرفت نفس» خواند و از آن رو كه معرفت نفس محور آثار علامه است، میتوان گفت؛ تمام اندیشههای علامه حسنزاده پیرامون همین چند سطر نگاشته شده و تفصیل این معناست.
نظر شما