فاطمه خشکجان، گردآورنده مجموعه اشعار «هوشنگنامه» در خصوص شاعر، گفت: هوشنگ خشکجان، فرزند حسین در روستای سیمکان از توابع شهرستان بوانات به دنیا آمد. او در سن 70 سالگی شروع به سرودن شعر میکند که اوایل در جمعهای دوستانه و خانوادگی اشعارشان را میخواند و بعدها اشعارش توسط فرزندانش مکتوب میشود. او هرچند از سواد کلاسیک بهره چندانی ندارد اما بیانی شیرین و گفتاری نیک دارد که توانسته آن را به نظم دربیاورد و با بضاعت اندک و تلاش فراوان مجموعه ابیاتی را فراهم کند. او بارها به شبهای شعر شیراز و جشنوارههای مختلف ادبی دعوت شده و مورد تقدیر و تکریم قرار گرفته است.
کرامت یزدانی (اشک)، ناشر و ویراستار کتاب «هوشنگنامه»، گفت: فاطمه خشکجان، فرزند ارشد این شاعر فرهیخته، بهطور جدی شروع به جمعآوری و مرتب نمودن اشعار هوشنگ کرده که اینک برخی از آنها در مجموعهای به نام «هوشنگنامه» گرد آمده است.
به گفته وی، در اشعار عامیانه هوشنگ خشکجان، شاعر خطه بوانات فارس، روح مذهب و ایمان به خوبی موج میزند. مدح ائمه اطهار، آن هم به صورت بداههسرایی در اشعار او حکایت از سیلاب ارادت این فرهیخته بیادعا و به ظاهر ساکت، به خاندان عصمت و طهارت است که از درون پاکش فوران میکند. عناصر زیباییشناختی و موسیقایی در اشعار عامیانه و یا همان شعر شفاهی هوشنگ موج میزند. با نگاهی ژرف و عمیق به ابیات او، آنچه در وهله نخست به چشم میآید سادگی و روانی آنها است اما در فراسوی همین سادگی و سهولت، زیباییها و ظرافتهای نابی نهفته است.
یزدانی در باب نقد و بررسی اشعار هوشنگ خشکجان یادآور شد: او نه شاعری تریبونی بوده و نه عضو ثابت انجمنهای شعر و نه اهل روزنامه و مجله که شعر او تریبونی یا روزنامهای باشد. آنچه مسلم است او شعر را برای خود میسروده و با دل خویش و در دل خویش انجمنی داشته از احساس و عاطفه که تنها مخاطب او معشوق شعری یا الهامبخش اشعارش بوده است.
یادآور میشود: کتاب «هوشنگنامه» مجموعه اشعار عامیانه هوشنگ خشکجان، توسط فاطمه خشکجان، گردآوری و توسط کرامت یزدانی (اشک) ویراستاری و در ۱۵۰ صفحه در قطع رقعی با جلد گالینگور در آذرماه 1400 توسط انتشارات نویسندگان پارس منتشر شد.
نظر شما