حسین فتاحی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) عنوان کرد: حوزه نقد از حیطه‌های بسیار مهمی است که متاسفانه به آن توجه کافی نمی‌شود. نویسنده و پژوهشگر در حد توان و امکان خود به پژوهش و مطالعه برای دریافت موثق‌ترین و نیز بهترین تکنیک و گفتار برای تدوین یک اثر ادبی می‌پردازد؛ اما اگر محصول تلاشش مورد نقد، راهنمایی و ارایه طریق قرار نگیرد توفیقی نخواهد داشت.

این نویسنده با اذعان بر اینکه بی‌تردید اثر ضعيف كه نتيجه فقدان مطالعه و پژوهش كامل است، نمي‌تواند مخاطب خود را جذب كند و به عنوان يک اثر جدی در ادبيات دينی مطرح باشد، گفت: در عین حال مشکلات و کاستی‌های حوزه نقد به ادبیات داستانی دینی لطمه زده است. اغلب نقدها سلیقه‌ای و فاقد چارچوب و اصول علمی و کارشناسانه هستند که یکی از دلایل بروز این مشکل کمبود کارگاه‌های کاربردی در این حوزه و نیز کمبود منابع نقد در موضوعات مختلف دینی است.

فتاحی افزود: به عنوان نمونه علامه مجلسی در کتاب 110 جلدی بحارالانوار به جمع‌آوری حجم بسیار بالایی از احادیث پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) پرداخته که شامل احادیث صحیح و ناصحیح است. بی‌تردید نویسنده داستان‌های کودک و نوجوان دارای علم و تبحر کافی برای تشخیص حدیث معتبر از جعلی نیست و این وظیفه یک ساختار و تشکیلات منتقد دینی است که در قالب یک کتاب جداگانه احادیث صحیح را گردآوری کند و در دسترس قرار دهد.

وی در پایان گفت: اکنون در حوزه‌های علمیه بیشتر فقیه تربیت می‌‌کنند و جامعه به رجال‌شناس، حدیث‌شناس و تاریخ‌دان دینی دسترسی ندارد. این امر یکی از مشکلات اصلی ادبیات دینی شده که باید برای آن چاره‌اندیشی شود.