به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، سید عبدالمجید شریف‌زاده رییس گروه پژوهشی هنرهای سنتی پژوهشگاه در نشست جایگاه هنرهای سنتی در جامعه و رویکردهای اجتماعی آن سخن می‌گفت، میراث‌فرهنگی را آثار باقیمانده از گذشتگان خواند که نشانگر حرکت انسان در طول تاریخ است و با شناسایی آن زمینه شناخت هویت و خط ‌حرکت فرهنگی او میسر می‌شود و از این طریق زمینه‌های عبرت برای انسان فراهم می‌آید.

او با بیان تعاریفی از هنرهای سنتی به ویژگی‌های آن‌ها پرداخت و گفت: هنرهای سنتی حامل اعتقاد، بینش و اندیشه‏ای هستند که به رشد و تعالی انسان کمک می‌کنند.   

شریف‌زاده، هنرهای سنتی را دارای جنبه‏‌های هنری با ریشه‏‌های سنتی، فرهنگی و تاریخی دانست که در آنها سُنَن، فنون و روش‌های ویژه هنری و ابزار و مواد خاص با کیفیت مطلوب به کار می‏‌رود.

او با بیان اینکه هنرهای سنتی واجد اصول و قواعد عام هنرهای ایرانی ـ اسلامی با ویژگی هر منطقه و حامل پیام و محتوای ارزشمند هستند تصریح‌کرد: هنرهای سنتی ایران مجموعه‌ای از مبانی نظری و فنون عملی هستند که توسط مجموعه‌ای عظیم به عنوان مصادیق تاریخی خود، پشتیبانی می‌شوند و به تمامی معنا، نشان از حفظ و استمرار در عین بازاندیشی و ارتقاء دارند.

رییس گروه پژوهشی هنرهای سنتی پژوهشگاه در ادامه افزود: اقدامات پاسدارانه یونسکو می‌تواند یکی از بهترین نمونه‌های عملیاتی به منظور تحقق هدف هنرهای سنتی، یعنی حفظ و استمرار در عین بازاندیشی و ارتقاء باشد چرا که از طریق هدف‌گذاری صحیح، برنامه‌ریزی دقیق و اجرای مناسب تمامی موارد فوق را در هر موردی محقَّق می‌سازد.

شریف‌زاده گفت: اصولاً هنرهای سنتی ایران، خود اقدامی پاسدارانه در راستای حفظ ارزش‌های اصیل و سنتی مردمان این کشور است و از سه مسیر تبیین مبانی نظری، تدوین فنون عملی و تعیین مصادیق هنری این مهم را به انجام می‌رساند.

او اظهار کرد: دقیقاً اینجا نقطه اشتراکی است که هنرهای سنتی ایران و اقدامات پاسدارانه یونسکو را به هم می‌رساند که می‌توانند به مثابه دو روی یک سکه مکمل یکدیگر باشند.

رییس گروه پژوهشی هنرهای سنتی پژوهشگاه در ادامه نشست به معرفی آموزش‌های هنرهای سنتی و بیان ویژگی‌های شیوه استاد شاگردی پرداخت و برخی از خاندان هنری را که انتقال هنر در آن‌ها به صورت سینه به سینه صورت گرفته معرفی کرد.