وی افزود: کرامت یزدانی (اشک)، ناشر مجموعه اشعار «شاعرانههای چنارناز» درباره نقد و بررسی اشعار ناصر گندمکار یادآور شد: او نه شاعری تریبونی بوده و نه عضو ثابت انجمنهای شعر و نه اهل روزنامه و مجله که شعر او تریبونی یا روزنامهای باشد.
بهگفته این ناشر شیرازی، آنچه مسلم است او شعر را برای خود میسروده و با دل خویش و در دل خویش انجمنی داشته از احساس و عاطفه که تنها مخاطب او معشوق شعری یا الهامبخش اشعارش بوده است.
ناصر گندمکار، فرزند رمضان در چهارم آبان ۱۳۱۷ خورشیدی، در روستای خوشآب و هوای چنارناز به دنیا آمد. او در سن ۴۶ سالگی، موقعی که در جبهههای حق علیه باطل حضور داشت، شروع به سرودن شعر میکند که اوایل در جمعهای دوستانه و خانوادگی اشعارشان را میخواند و بعدها اشعارش توسط فرزندانش مکتوب میشد.
او هرچند از سواد کلاسیک بهره چندانی ندارد اما بیانی شیرین و گفتاری نیک دارد که توانسته آن را به نظم در بیاورد. او بارها به شبهای شعر مختلف و جشنوارههای مختلف ادبی دعوت شده و مورد تقدیر و تکریم قرار گرفته است. در اشعار او، روح مذهب و ایمان به خوبی موج میزند. مدح ائمه اطهار، آن هم به صورت بداههسرایی در اشعار، حکایت از سیلاب ارادت این شاعر به ظاهر ساکت، به خاندان عصمت و طهارت است که از درون پاکش فوران میکند.
به گزارش ایبنا؛ کتاب «شاعرانههای چنارناز»، مجموعه اشعار ناصر گندمکار، در ۱۵۰ صفحه در قطع رقعی با جلد شومیز در دوازدهم شهریور ماه 140۱ توسط انتشارات نویسندگان پارس منتشر شد.
نظر شما