خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ نرگس اکبری: «شجاعت» واژه‌­ای آمیخته با دنیای قهرمان­‌هایی است که در نظر، جبروت‌­شان تمام احساسات هیجان‌­دوست درون‌­مان را برمی‌­­انگیزاند. واژه‌­ای که یادآور قهرمان‌­های افسانه‌­ای با شنل­‌های قرمز و نقاب‌­های مشکی بر وجوه پرصلابت­‌شان است. شجاعت و نترسیدن می‌تواند از بزرگ­‌ترین ملاک‌های به­‌وجود آمدن قهرمانی دوست‌­داشتنی و خلق شخصیتی تاثیرگذار در ذهن­های‌مان باشد؛ اما در دنیای مکتوباتِ سیدحسن حسینی ارسنجانی، قهرمان‌­ها شنل و نقاب نمی‌­خواهند. آن­ها کافی­‌ست فقط نترسیدن و ایستادن در مقابل ظلم را خوب فرا گرفته باشند؛ آن­گاه است که هرچند با سن کم و بدنی نحیف و روستایی بودن، آرام آرام تبدیل به قهرمانی ­می‌شوند که هر مخاطبی دوست دارد شبیه­‌شان باشد.

«زینل» هم درست یکی از همین شجاع­‌دلانی است که نه نقابی بر چهره دارد و نه شنلی بر دوش. البته نام اصلی­‌اش زین‌­العابدین است؛ اما شاید همین تخلص هم خاص­‌ترش کرده. شروع زین‌­العابدین شدنش، از قدم نهادن بر دنیایی بود که شاید هنوز می­‌توانست کیلومترها با آن فاصله داشته ­باشد، دنیایی به وسعت تمام ترس‌ها و خطرهای مخالفت با شاه!

روزهای نوجوانی‌­اش می­‌توانستند خیلی آرام و بی­‌دردسرتر باشند؛ اما چیزی که زینل را متمایز می‌­کرد، دقیقا همین بود که برایش آرامش و راحتی معنایی نداشت وقتی که می‌­دید جوانانی مانند خودش، در خون پرپر می‌شوند و از زندگی‌­شان می­‌گذرند اما ثانیه‌­ای برای رهایی از ظلم پا پس نمی­‌کشند. زینل هم، به اندازه‌­ی جثه ریز و فهم نصف‌ونیمه­‌اش از تمام دردهای ایران، جوانی و زندگی­‌اش را بوسید و گذاشت کنار. می­‌خواست پابه‌پای رفیقش رسول و آقای مدیری که در نظرش بهترین معلم دنیا بود، بدود و با جانش ثابت کند که شجاعت را هر آدم هدف­مندی می­‌تواند معنا کند؛ مانند رسول و زینل که هدف‌­شان روشن و عمل‌­شان شجاعانه بود.

بعد از آن­‌روز که روی دیوار روستا، بزرگ‌­تر از هر زمان دیگری شعار قرمزرنگ و واضح ضدشاه دیدنی بود، رفاقتی را با رسول از سر گرفت که به زیبایی تمام رفاقت‌­ها، پرخاطره بود و به وسعت تمام نگرانی‌­های جهان، مضطرب‌کننده. اضطرابی مانند لحظاتی که روی بام تمام خانه‌­های روستا از ترس تعقیب گروهبان‌­ها و سربازهای نظامی می‌­دویدند و پرهیجان‌­ترین اتفاقات زندگی‌­شان را تجربه می­‌کردند. حتی هنگامی که زینل لو رفت و پایان هر شب تا صبح توی قنات بودن‌­ها و روی دیوار شعار نوشتن و نترسیدن­‌ها رسید، رسول شجاعتش را نگهبانی داد و تا زندانی که رفیقش ساعت­‌های زیادی را درون آن شکنجه شد رسید. اگر شجاعت و قهرمان بودن در ذات آدم باشد، حتی از قعر سلولی تاریک و خوفناک که در نظر پایان دنیاست، می­‌توان فرار کرد و باری دیگر هدف اصلی را برای هزاران هزار بار سختی را متحمل شدن یادآوری کرد. تمام این اتفاقات نشان می‌­دهد که جان و زندگی، بزرگ‌­ترین دارایی‌­هایی هستند که در مقابل خشکاندن ریشه­‌ی ظلم می‌­توان فدای‌­شان کرد.

کتاب «زندانی کوچک»، نوشته­‌ی سیدحسن حسینی ارسنجانی که جوایز متعددی را کسب و به نام خود ثبت کرده؛ روایتی خاص از زندگی نوجوانانی است که شجاعانه قهرمان این داستان کوتاه و پرهیجان می‌­شوند. سبک نوشتاری و قلم زیبای نویسنده، در ذهن مخاطب تعلیقی به­‌وجود می­‌آورد که باعث می­‌شود همواره احساس هیجان در خوانندگان زنده باشد. استفاده از واژه‌­ها و کلمات کلیدی محلی داستان و راحت بودن و شیوایی قلم، احساسی را به مخاطب منتقل می­‌کند که همذات‌پنداری با شخصیت­‌ها را سهولت می‌­بخشد. استفاده‌­ی راحتی که نویسنده از واژه‌­های محلی کرده، در علاقه‌­مندسازی مخاطبان به این کتاب نقش به خصوصی داشته است؛ چرا که این امر بُعد طنز کتاب را هم شامل و باعث شده است که مخاطب از هیچ نظر احساس تک‌بعدی بودن محتوای کتاب را نداشته باشد.

تصویرسازی و ویراست و فونت، در کل نمایی کلی از محتوای درون کتاب را به ما می‌­دهند و ممکن است به بعضی مخاطبان خیلی زودتر از روند داستان، اتفاقی را که قرار است رخ بدهد القا کنند. گرچه تصویر می­‌توانست شلوغ­‌تر باشد؛ اما همین سادگی هم ذهن خوانندگان را آرام‌­تر می‌­سازد. البته در محتوای آغازین کتاب، شروع گنگ و مبهم کمی گیج­ و خسته‌کننده به­‌نظر می‌­­آید که احتمالا ذهن مخاطبان را مقداری می­‌آزرد که می‌­توان به عنوان نکته درخور توجهی به کتاب نگاه کرد.

و در آخر، پایان داستان می‌­تواند به عنوان آخرین نقطه‌­ی عطف داستان که مربوط به فرار از زندان و استرس­‌های نفس­‌گیر شخصیت‌هاست؛ یک پایان هیجان­‌انگیز را به خوانندگان کتاب هدیه کند.

کتاب «زندانی کوچک» را انتشارات شهرستان ادب در 94 صفحه منتشر کرده و به عنوان برگزیده اول جشنواره داستان انقلاب معرفی شده است.