رامتین شهبازی مؤلف و مترجم عنوان کرد: در تاریخ دیوان حافظ، گلستان، بوستان و شاهنامه تألیف بوده است اما در کنار همه اینها در نشر جدید و نشر مدرن ما با ترجمه، کتاب را شناختیم. تألیفات در ایران بیشتر سینهبهسینه و شفاهی نقل شده است.
وی افزود: شهرتی که ترجمه میتواند به همراه بیاورد نسبت به تألیف بیشتر است. خود من کتاب و نمایشنامهای که ترجمه کردم به چاپ دوم و سوم رسیده اما کتابی که تألیف کردم هنوز به چاپ دوم هم نرسیده است. تألیف عرق ریزان روح است. سالها باید پژوهش کنید و در حوزهای متخصص شوید و تازه شروع کنید به تحقیق و پژوهش و پسدادن آنچه که آموختهاید.
شهبازی درخصوص هزینههای تألیف و ترجمه هم گفت: بازار تألیف کم است چون احتمالاً کتاب تألیفی نسبت به ترجمه حجم بالاتری دارد. درعوض دستمزدی که مؤلف طلب میکند دستمزد بالاتری است. همه اینها دست به دست هم میدهد تا ترجمه نسبت به تألیف بازار بهتری داشته باشد.
وی با اشاره به استقبال بیشتر مردم از ترجمه نسبت به تألیف عنوان کرد: ریشه این اتفاق در این است که ما همه چیز را با ترجمه وارد ایران کردیم. ادبیات در ایران ادبیات ترجمه بوده است. نه اینکه تألیف نداشتهایم، نه. از ابتدا [دیوان] حافظ و سعدی و شاهنامه تألیف بوده است اما در کنار همه اینها در نشر جدید و نشر مدرن ما با ترجمه، کتاب را شناختیم. تألیفات در ایران بیشتر سینهبهسینه و شفاهی نقل شده است. اینطور نبوده که مثلاً مردم همه حافظ و سعدی بخوانند. اینها را بیشتر بهصورت شفاهی از گذشتگان گرفتهاند.
وی درباره بومینگاری در ترجمه هم افزود: فرهنگ ما در ایران بیشتر بهسمت ترجمه سوق میکند. مثلاً یک پژوهشگر تئاتر غربی در حال نوشتن کتاب جدید خود درباره تعزیه است و وقتی این کتاب ترجمه میشود استقبال مردم از آن از کتاب تألیفی درباره تعزیه بیشتر است. اگر در ترجمه بومینگاری انجام شود بهخصوص در حوزه هنر کار بزرگی انجام شده و قابل تقدیر است.
نظر شما