به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در زنجان، کتاب خاطرات شهید غواص، عباس منتخبی توسط حاجیه خانم جز پناهی به کتابخانه میراث‌فرهنگی، گردشگری وصنایع‌دستی استان زنجان اهدا شد.

این کتاب زندگینامه خانم فاطمه جزپناهی مادر غواص شهید عباس منتخبی ست که در کربلای ۴ مفقود الاثر شد و پیکر پاکش بعد از ۱۵ سال دوری به آغوش خانواده بازگشت.

این کتاب قلم مهسا سیفی نگاشته شده و توسط انتشارات غواص در مرکز حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس سپاه زنجان به چاپ رسیده است.

در بخشی از این کتاب آمده است: هر اسیری که برمی‌گشت به استقبالش می رفتم؛ مخصوصاً اسرایی که در کربلای ۴ حضور داشتند؛ در میان انبوهی از آدمها به زور خودم را به او می‌رساندم و عکس عباس را نشانش می دادم، صدا به صدا نمی‌رسید؛ گریه امانم نمی‎داد، می‌گفتم «این پسر من است، او را ندیده‌ای؟»

بعضی‌ها از شدت خستگی اصلاً جواب نمی‌دادند، بعضی‌ها می‌گفتند نمی‌شناسمش، عده‌ای هم می‌گفتند قیافه‌اش آشناست، او را در جبهه دیده بودم؛ اما بین اسرا نبود.

گاهی فکر می‌کردم آن‌هایی که می‌گویند عباس را دیده‌اند برای دلخوشی من این حرف را می‌زنند، بعد از برگشتن به خانه واسط‌هایی می فرستادیم تا با آزاده‌ها صحبت کند و همه چیز را از زبان آنها بشنود.

سالها کار من همین بود؛ رفتن به پیشواز اسرا، اخبار آزاده‌ها را هم از رادیو و تلویزیون دنبال می‌کردم؛ هر بار که اسم آزاده‌ها را اعلام می‌کردند، تمام وجودم گوش می‌شد. گاه گاهی که اسم عباس می آمد دلم هری می‌ریخت؛ اما بعد فامیلی‌اش را که می‌شنیدم امیدم به ناامیدی بدل می‌شد.

دیگر رادیو هم حوصله مرا نداشت، صدایش گرفته بود، آن هم همپای من پیر شده بود؛ هنوز به آمدن عباس امیدوار بودم، هر بار که به حیاط خانه می‌رفتم، موتور عباس را می‌دیدم که گوشه‌ای مانده.

دیگر غذاهایی را که عباس دوست داشت از گلویم پایین نمی‌رفت؛ زندگی‌ام شده بود امید و ناامیدی همزمان. هر دو را باهم حس می‌کردم.

هردو باهم در وجود من جنگ می‌کردند، هنوز هم معتقد بودم که یوسف من به کنعان برخواهد گشت و شفایی برای تمام دردهایم خواهد شد.