به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، «پارسي نژاد»، داور بخش داستان جايزه كتاب سال گفت: فرمي كه در اختيار داوران قرار گرفت، فرم كاملي بود كه براساس آن داوران مي‌‌توانستند از جنبه‌هاي گوناگوني چون شخصيت‌پردازي، زبان، درونمايه ، مضمون و... به ارزيابي يك اثر بپردازند و اين موضوع را نيز مد نظر داشته باشند كه آيا مضامين در جاي خودشان مطرح شده يا شعاري اند.
اين داور كتاب سال در ادامه با توضیح چگونگي رقابت‌ها در بخش ادبيات داستاني جايزه كتاب سال، خاطرنشان كرد: رقابت‌ها در اين بخش چندان تنگاتنگ نبود. به طور كلي مشكل ما اين است كه نويسندگانمان كم‌كار شده‌اند و در سال‌هاي اخير با پايين آمدن سطح داستان‌نويسي مواجه شده‌ايم. همانطور كه در جوايز ادبي ديگر در مورد گزينش آثار داستاني مشكل داريم.
پارسي‌نژاد در پاسخ به اين سوال كه چه جنبه‌هایی از داستان‌نويسي امروز را ضعيف مي‌دانيد، خاطرنشان كرد: اكثر نويسندگان ما نسبت به رشته‌هاي علوم انساني ناآشنا هستند و درباره استفاده از دانش‌هايي مانند فلسفه، علوم اجتماعي، روانشناسي و... در آثارشان بي‌توجهند.
وي افزود: برخي نويسندگان نيز در طرح يك نقطه نظر يا پيام خاص در آثارشان ضعيف عمل مي‌كنند.
پارسي‌نژاد بر اهميت جايزه كتاب سال در فضای فرهنگی کشور تاكيد كرد و يادآور شد: جايزه كتاب سال مهم‌ترين جايزه در حوزه كتاب است و براي نويسندگان به نوبه خود ايجاد انگيزه و تلاش مي‌كند.
وي با اشاره به نتايج حمايت از هنرمندان در توليد آثار برتر گفت: مسلما تنها جشنواره‌ها و جايزه‌ها راه حل اين مشكل نيستند و بهترين راه در سياستگذاري اين جريان، ایجاد جریان نخبه‌گرايي و توجه به توانمندان عرصه‌هاي مختلف است. طبيعي است كه توجه ويژه و قدرشناسي از سوي دولت‌ها مي‌تواند نويسندگان را به تلاش براي تولید آثار بهتر وادارد. اگر نويسنده بداند زحمتش بي‌اجر نيست، قطعا تكاپو و جديت بيش‌تري خواهد داشت.
اين نويسنده با بيان مشكلات نويسندگان اضافه كرد: متاسفانه اين روزها نويسندگان ما حق‌التاليف‌هاي پاييني دريافت مي‌كنند كه همين مساله ممكن است منجر به بي‌انگيزگي شود.
داور كتاب سال در پايان گفت: اگر زحمات نويسندگان بی‌اجر نماند، مسلما آنها نيز آثارشان رابه سطح استانداردهاي بين المللي مي‌رسانند.
دوشنبه ۲۸ بهمن ۱۳۸۷ - ۱۶:۰۰
نظر شما