به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)،
 کتاب «راویان ناصبی و خارجی در صحاح سته» از تازه‌ترین آثار منتشر شده توسط مؤسسه آموزش عالی ائمه اطهار(ع) به همت انتشارات مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) است.

کتاب حاضر که توسط حجت‌الاسلام  عبدالرحمان باقرزاده به رشته تحریر درآمده، متکفل بحث معرفی رجال و راویان ناصبی و خوارج صحاح سته از معتبرترین کتب اهل سنت است. 

صحاح سته خصوصا صحیح بخاری و صحیح مسلم اهل سنت، از محوریت و مرجعیت بالایی برخوردار بوده و احادیث آن‌ها از اعتبار فوق العاده برخوردار است و آنان خصوصا به روایات صحیحین به عنوان احادیثی بی‌نیاز از بررسی سندی و متنی توجه می کنند؛ لذا هر آنچه در این منابع یافت شود، به عنوان اسناد بالادستی برای جامعه اهل‌سنت معتبر است؛ در حالی که بین جامعه شیعی چنین جمودی وجود ندارد و علمای شیعه معتبرترین کتاب‌های حدیثی مانند کتب اربعه را بی‌نیاز از بررسی سندی و متنی قلمداد نمی‌کنند. لذا دانشمندان شیعه هنگام صدور فتوا و یا اتخاذ دیدگاه و موضعی اعتقادی، اسناد روایات حتی روایات موجود در کتب اربعه را به دقت بررسی و پس از ارزیابی‌های دقیق در رجال و محتوای حدیث و تطبیق آن با موازین مختلف علمی و عقلی، اعلان موضع می‌نمایند.

بررسی‌های دقیق نشان می‌دهد صحاح سته از جهات مختلف نیازمند پالایش منصفانه هستند. هر چند بسیاری از احادیث آنها مورد قبول جامعه شیعی نیز است؛ ولی وجود راویان و محتوای نامناسب در بسیاری از روایات آنها، هر محقق منصفی را وادار می‌نماید تا به موشکافی در احادیث کتب مزبور بپردازد.

یکی از ایرادات جدی که هر چند به صورت اجمالی مورد تحقیق قرار گرفت، چشم پوشی از شرط عدالت راوی و اعتماد صاحبان صحاح سته به راویانی است که به دشمنی با امیرالمؤمنین‌(ع) و اهل بیت پیامبر(ص) متهم یا مشهور بوده و تحت عنوان ناصبی یا خارجی شناخته می‌شدند.

بررسی تاریخ نشان می‌دهد علیرغم همه اشارات قرآن کریم و تلاش‌ها و تاکیدات پیامبر خدا(ص) بر ضرورت ولایت و محبت امیرالمؤمنین و خانواده گرامی حضرت(ع)، متأسفانه در بین صحابه و تابعان، کسانی بودند که بغض و کینه نسبت به آن حضرت داشته و به بهانه‌های مختلف این کینه را ابراز و به ناسزاگویی و سبّ و لعن آن بزرگوار می‌پرداختند.

گزارشی از محتوای کتاب

در فصل ابتدایی کتاب، پس از بررسی منابع، به معنای نصب و ریشه‌های آن اشاره گشته و در گفتار دوم اثبات شد دشمنی با آنان، مصداق فسق بوده و فسق، خروج از دایره عدالت است و بزرگان اهل‌سنت هم تصریح می‌کنند که عدالت شرط اعتماد به راوی و نقل روایت اوست؛ لذا اعتماد به روایات نواصب و خوارج خصوصا در صحاح سته نادیده گرفتن شرط عدالت است.

در گفتار سوم نیز به معرفی فرقه عثمانیه به عنوان مصداقی از نواصب پرداخته شد و برخورد دو گانه دانشمندان مانند ابن حجر عسقلانی نسبت به راویانی که اهل طعنه به خلفا بوده یا به نصب و دشمنی با امیرالمؤمنین معروف بودند اشاره گشت.

در ادامه کتاب حاضر، با تکیه بر منابع اصیل اهل‌سنت، ثابت شد که بسیاری از راویان صحاح سته ناصبی بوده و در ناسزا به امیرالمؤمنین(ع) شهرت داشته یا حداقل مورد اتهام و یا از خوارجی بودند که آن حضرت را تکفیر نموده و ناسزا می گفتند. در این اثر، شرح مختصری از زندگانی ۸۵ نفر از آنان و اظهارات رجال شناسان اهل‌سنت درباره آنان نقل، سپس به آدرس روایات آنها در صحاح سته اشاره شد.