سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): جلد دوم کتاب «ستاره‌های نبردهای هوایی» نوشته احمد مهرنیا، دربرگیرنده خلاصه زندگی و خاطرات ۹ تن از خلبانان هواپیمای شکاری F5 تایگر است. این‌خلبان سال‌های جنگ در جلد اول این کتاب زندگی و خاطرات ۲۳ خلبان هواپیمای اف‌پنج را آورده و حالا به مناسبت درگذشت سرتیپ دوم خلبان پرویز رضایی، خلبان خرم‌آبادی اف پنجی که در جلد دوم این‌کتاب حضور دارد، پرداختیم.
پرویز رضایی متولد ۱۳۳۵ خرم‌آباد است و فروردین ۵۴ وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی شد. حدود یک‌سال بعد نیز برای طی دوره خلبانی به آمریکا اعزام شد. سرعت در فشرده‌سازی این‌دوره آموزشی به این‌دلیل بود که بورس زیادی برای تعلیم خلبان خریداری شده بود تا با تحویل هواپیماهای جدید مثل F16 و آواکس، مشکلی در برنامه‌ها پیش نیاید.
رضایی در آمریکا آموزش پرواز با هواپیماهای T41 و T37 و T38 را دید و آذر 56 به کشور بازگشت. سپس برای کلاس آموزشی اف پنج E در پایگاه مهرآباد در نظر گرفته شد و دوره رزمی این‌هواپیما را با آموزش اساتیدی چون ایرج امامی و یحیی جان‌محمدی در پایگاه دزفول پشت سر گذاشت. اما به‌دلیل ناآرامی‌های انقلاب، این‌کلاس به حالت تعلیق درآمد.
توقف این‌دوره آموزشی تا شروع جنگ ادامه داشت. به‌همین‌دلیل رضایی و خلبانان مشابه او، به‌عنوان افسر ناظم مقدم به خطوط درگیری اعزام شدند. او سه ماه جنگ را با این‌وظیفه پشت سر گذاشت. وقتی اسارت و شهادت خلبانان عملیاتی، نیاز به نیروهای جدید را ضروری کرد، اولین‌دوره آموزشی رزمی در پایگاه هوایی اصفهان راه‌اندازی شد و رضایی دوره رزمی اف پنج E را در بهار ۶۰ تکمیل کرد و داوطلب انتقال به پایگاه وحدتی دزفول شد. او در تمام دوران جنگ در این‌یگان خدمت کرد و ۳۱ مأموریت برون‌مرزی و پشتیبانی و همچنین ۲۷۸ سورتی پرواز اسکرامبل و پوشش هوایی را در کارنامه خود ثبت کرد.
این‌خلبان ۲۴ سال در پایگاه دزفول خدمت کرد و سال ۱۳۸۵ با بیش از ۳۱ سال خدمت با درجه سرتیپ‌دومی بازنشسته شد. یکی از خاطرات او، شهادت سرگرد بیرجند بیک‌محمدی دیگر خلبان اف‌پنج است که روز ۶ تیر ۶۷ رخ داد. رضایی پشت سر بیک‌محمدی به‌عنوان شماره ۲ مأموریت بمباران توپخانه دشمن که آتش سنگینی را علیه رزمندگان حاضر در عملیات کربلای ۵ اعمال می‌کرد، به پرواز درآمد. هنگام برگشت از مأموریت، هواپیمای شماره یک مورد اصابت پدافند دشمن قرار گرفت و خلبان در کابین به شهادت رسید و موفق به ترک هواپیما نشد.
رضایی در آمریکا آموزش پرواز با هواپیماهای T41 و T37 و T38 را دید و آذر 56 به کشور بازگشت. سپس برای کلاس آموزشی اف پنج E در پایگاه مهرآباد در نظر گرفته شد و دوره رزمی این‌هواپیما را با آموزش اساتیدی چون ایرج امامی و یحیی جان‌محمدی در پایگاه دزفول پشت سر گذاشت. اما به‌دلیل ناآرامی‌های انقلاب، این‌کلاس به حالت تعلیق درآمد.
توقف این‌دوره آموزشی تا شروع جنگ ادامه داشت. به‌همین‌دلیل رضایی و خلبانان مشابه او، به‌عنوان افسر ناظم مقدم به خطوط درگیری اعزام شدند. او سه ماه جنگ را با این‌وظیفه پشت سر گذاشت. وقتی اسارت و شهادت خلبانان عملیاتی، نیاز به نیروهای جدید را ضروری کرد، اولین‌دوره آموزشی رزمی در پایگاه هوایی اصفهان راه‌اندازی شد و رضایی دوره رزمی اف پنج E را در بهار ۶۰ تکمیل کرد و داوطلب انتقال به پایگاه وحدتی دزفول شد. او در تمام دوران جنگ در این‌یگان خدمت کرد و ۳۱ مأموریت برون‌مرزی و پشتیبانی و همچنین ۲۷۸ سورتی پرواز اسکرامبل و پوشش هوایی را در کارنامه خود ثبت کرد.
این‌خلبان ۲۴ سال در پایگاه دزفول خدمت کرد و سال ۱۳۸۵ با بیش از ۳۱ سال خدمت با درجه سرتیپ‌دومی بازنشسته شد. یکی از خاطرات او، شهادت سرگرد بیرجند بیک‌محمدی دیگر خلبان اف‌پنج است که روز ۶ تیر ۶۷ رخ داد. رضایی پشت سر بیک‌محمدی به‌عنوان شماره ۲ مأموریت بمباران توپخانه دشمن که آتش سنگینی را علیه رزمندگان حاضر در عملیات کربلای ۵ اعمال می‌کرد، به پرواز درآمد. هنگام برگشت از مأموریت، هواپیمای شماره یک مورد اصابت پدافند دشمن قرار گرفت و خلبان در کابین به شهادت رسید و موفق به ترک هواپیما نشد.
در نتیجه بیک‌محمدی با هواپیما در باتلاق دست‌ساز نیروهای عراقی سقوط کرد و تاکنون اثری از پیکرش پیدا نشده است. یکی دیگر از خاطرات او مربوط به دو روز پیش‌تر یعنی ۴ تیر ۶۷ است که بنا بود همراه با حبیب بقایی و عطاالله محبی نیروهای دشمن در شلمچه را بمباران کند. در این‌پرواز بقایی لیدر بود و امکان پرواز با دید وجود نداشت. چون همه منطقه را خاک و دود فرار گرفته بود. اما هرطور که شده، سه اف‌پنج حاضر در این‌ماموریت بمباران را انجام داده و به پایگاه برگشتند که با فرود روی زمین آثار ترکش و گلوله‌های زیادی را به ویژه روی هواپیمای بقایی و محبی مشاهده کردند؛ طوری‌که رضایی می‌گوید هواپیمای بقایی آبکش شده بود.
به گزارش ایبنا، سرتیپ دوم خلبان رضایی روز سه‌شنبه در تهران درگذشت و مراسم تشییع و خاکسپاری وی روز چهارشنبه در بهشت زهرای تهران انجام خواهد شد و مراسم ختمی هم در زادگاهش (خرم‌آباد) روز جمعه ۷ مهر ماه در حسینیه حبیب بن مظاهر برگزار می‌شود.
نظرات