گركاني درباره این کتاب به خبرگزاري كتاب ايران(ایبنا) گفت: در «فصل آخر» دوره‌اي خاص از زندگي مردم مد نظر است كه در آن وجود خانواده‌هاي بزرگ، رفتارهاي اعضاي خانواده‌ها را تحت تاثير قرار مي‌دهد و هميشه گمشده‌اي وجود دارد كه معلوم نيست چرا گم شده است.
وي افزود: در این داستان، دلايل بسياري از كارهايي كه در گذشته توسط اعضاي خانواده‌ها انجام مي‌شد، درون خانواده بزرگ آنها پپدا مي‌شود؛ اما اين دوره اكنون به دوره‌اي جديد تبديل شده است و ما با خانواده‌هایی متفاوت در جامعه خود روبروییم.
این نویسنده ادامه داد: بنابراین، ما امروز دلیل بسیاری از کنش و واکنش‌های گذشته خود را نمی‌دانیم؛ در حالی که در واقع ریشه آنها به رفتارهای دیگر اعضای خانواده برمی‌گردد. تحلیل این مسایل از محورهای داستان بلند «فصل آخر» است.
گركاني با بيان اينكه داستان بلند ۲۲۰ صفحه‌اي «فصل آخر» با سبك ديگر نوشته‌هاي ايراني تفاوت دارد، افزود: اين داستان به ويژگي‌هاي خاصي از زندگي مي پردازد كه آن را از سبك و سياق آثار ايراني دور مي‌كند.
اين نويسنده و مترجم، كشش داستان و زبان ساده و به دور از پيچيدگي را از ويژگی‌های اين اثر عنوان كرد و گفت: در آثارم به دنبال پيچيدگي نيستم؛ چرا كه معتقدم پيچيدگي، زماني در نثر یک نویسنده روي می‌دهد كه حرفي براي گفتن وجود نداشته باشد.
وي تصريح كرد: بسياري از قصه‌هاي ايراني خوب شروع می‌شوند اما بد تمام. در «فصل آخر» اين زواياي ايراني‌ها تا حدودي موشكافي مي‌شوند.
سه‌شنبه ۱۳ اسفند ۱۳۸۷ - ۱۶:۰۷
نظر شما