به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اصفهان، در این برنامه رئیس اداره هنری سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان اظهار کرد: امروز به بهانه رونمایی از کتاب «تاریک‌خانه‌های شهر اصفهان» میزبان جمع بزرگی از هنرمندان پیشکسوت عکاسی در اصفهان بودیم و به این بهانه، فیلم‌های کوتاه و سیری از عکاسی اصفهان از ۱۷۰ سال پیش تا امروز نیز به همت محمدرضا طهماسب‌پور پژوهشگر تاریخ عکاسی، رونمایی شد.

علی عطریان تصریح کرد: هنر عکاسی در اصفهان زنده است و دفتر هنرهای تجسمی نیز وظیفه خود می‌داند که زمینه و حمایت‌های لازم برای توسعه این هنر را در اصفهان فراهم نماید.

عطریان ادامه داد: کانون عکاسان اصفهان فعالیت‌های مختلفی انجام می‌دهد که از این حیث، نوجوانان و جوانانی که در حوزه عکاسی هنرنمایی می‌کنند توانسته‌اند به واسطه اساتید و شاگردان این عرصه با موزه هنرهای معاصر اصفهان نیز در ارتباط باشند.

وی با اشاره به توانمندسازی عکاسان جوان گفت: وجود جشنواره‌های متعددی که در مناطق مختلف شهر اصفهان درحال برگزاری است به شناخت استعدادهای جوانان کمک می‌کند که اداره هنری نیز از حضور آن‌ها در عرصه هنر حمایت خواهد کرد.

نویسنده کتاب «تاریک‌خانه‌های یک شهر» نیز از سابقه فعالیت خود گفت و اظهار کرد: زمان دبیرستان، دوستانم در فکر کنکور و مهاجرت بودند؛ اما من در کوچه پس کوچه‌های اصفهان پرسه می‌زدم و به دنبال گمشده‌هایم به عنوان تکه‌های اصفهان می‌گشتم تا اینکه بر حسب اتفاق، در خیابان طالقانی به عکاسخانه‌ای برخوردم که رضا فرزان و اشرف‌سادات مقصودی در آن فعالیت داشتند. چند سال بعد با مرگ استاد فرزان، آن عکاسخانه تعطیل شد و بعدها متوجه شدم همان تابلویی که بر سردر عکاسخانه بود، گواهی از این داشت که نخستین زن عکاس اصفهان، اشرف سادات مقصودی است که هنوز هم دربین ماست.

حامد قصری افزود: رضا فرزان من را به امان‌الله طریقی معرفی کرد؛ قبل از مرگش با او چندین دیدار داشتم و با اینکه ویلچرنشین بود، همچنان شوق عکاسی داشت؛ از طریق او با عکاسان و عکاسخانه‌های دیگر اصفهان آشنا شدم تا آنجا که این کار از نوجوانی به جوانی و از جوانی به میانسالی در جستجو میان عکس‌ها گذشت.

نویسنده کتاب «تاریخ شفاهی عکاسی اصفهان» با اشاره به سابقه عکس در ایران گفت: ۹۰ درصد آرشیو تصویری اصفهان در طی دهه‌های گذشته یا از بین رفته یا پس از فوت عکاس به حراج گذاشته شد که البته این موضوع درخصوص همه عکاسان صدق نمی‌کند.

وی تصریح کرد: گفتگو با عکاسانی که در این کتاب آمده است، در طی دوران مختلف صورت گرفته است؛ نزدیک به ۱۰۰ مصاحبه از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۹۸ انجام شده که بین چندین انتخاب سخت و عیارسنجی به این کتاب، به ۲۸۰ صفحه رسیده شد.

وی در توضیح تاریخ‌نگاری خود خاطرنشان کرد: تاریخ شفاهی یک روش تاریخی پژوهشی برای جمع‌آوری و نگهداری اطلاعات تاریخی از حافظه افراد سهیم در رخدادهای تاریخی و شاهدان عینی آن‌ها در هر طبقه اجتماعی است.

حامد قصری افزود: تاریخ شفاهی سندی از جنس صوت و تصویر است که یک منبع دست اول تاریخی است که در جستجوی ثبت هر تجربه انسانی قرار می‌گیرد و به مرور زمان و در طی بروز تغییرات سیاسی اجتماعی و اقتصادی مختلف در خطر نابودی قرار دارد.

قصری خاطرنشان کرد: در این کتاب عکاسان به چند دسته عکاسان علمی و پایه‌گذاران آن، عکاسان سیار، عکاسان دارای عکاسخانه‌های قدیمی شهر، عکاسان خیابانی و مستند، عکاسان بین رشته‌ای تقسیم شده‌اند.