لیلا مدرس‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره ایده نوشتن داستان «ابراهیم در سرزمین ممنوعه» گفت: شخصیت نوجوان ابراهیم مدت‌ها بود که در ذهنم نقش بسته بود و بعد از آن زمانی که نشر جمکران با همکاری کنگره شهدا، نویسنده‌ها را دعوت کرد و سوژه درباره زندگی شهدا در اختیارشان قرار داد، تصمیم گرفتم شخصیت ابراهیم را به کار بگیرم. ماحصل این شخصیت خیالی با شخصیت واقعی شهید سیدمحمدابراهیم جنابان، کتاب «ابراهیم در سرزمین ممنوعه» شد.
این نویسنده از حس قلبی‌اش به شهید سیدمحمدابراهیم جنابان صحبت کرد: در همان ابتدای کار وقتی داشتم در مورد شهدای استان قم تحقیق می‌کردم و به این شهید برخوردم، یک حس قلبی به من گفت که باید او را انتخاب کنم. وقتی درباره شهید بیشتر مطالعه و تحقیق کردم، دیدم او هم تمام ویژگی‌هایی را داشت که من برای تحول شخصیت رمانم لازم داشتم: ویژگی‌هایی مثل رشادت، شهامت، خودساختگی، جوان بودن و…. احساس کردم شهید جنابان می‌تواند یک الگوی راستین برای نوجوان امروز باشد.
مدرس‌پور درباره تلفیق دنیای فانتزی با دنیای واقعی گفت: چون فانتزی‌نویس هستم، ناخودآگاه طرح‌هایی که به ذهنم می‌رسد، فانتزی است و می‌توانم با آنها ارتباط بهتری بگیرم. به همین خاطر نگران بودم که آیا می‌شود یک شخصیت والای شهید را در دل کار فانتزی گنجاند یا نه؟ در نهایت به لطف خدا توانستم این کار را انجام بدم و فکر می‌کنم تا حدود زیادی هم موفق بودم.
نویسنده کتاب در پاسخ به سوال «همیشه در داستان‌های فانتزی، حیوان سخنگو یک اسب یا پرنده یا هر حیوان دیگری است به جز شتر! شما در این داستان از شتر به عنوان حیوان سخنگو استفاده کردید. چرا؟» گفت: به دو دلیل شتر را انتخاب کردم؛ یکی اینکه شخصیت نوجوان در اطراف قم زندگی می‌کرد و شتر می‌توانست گزینه مناسبی برای این منطقه باشد. از طرفی فوایدی که اسلام در مورد شتر گوشزد می‌کند، زیاد است و حتی در قرآن، آیه ۱۷ سوره غاشیه هم داریم که می‌فرمایند: آیا به خلقت شتر نمی‌نگرند که چگونه آفریده شده است؟
مدرس‌پور در انتها افزود: خیلی امیدوارم که کتاب «ابراهیم در سرزمین ممنوعه» تأثیر خوبی بر مخاطبان گذاشته باشد؛ چون هدفم از انتخاب ژانر فانتزی در نظر گرفتن سلیقه نوجوان امروز بوده است. تا حدی هم که اطلاع دارم به لطف خدا مطلوب بوده است. هر چند ما باید این را هم در نظر بگیرم که با تعداد زیادی نوجوان با سلیقه‌های متفاوت روبه‌روییم. این کتاب اولین تجربه من در حوزه دفاع مقدس و ادبیات پایداری بود. تجربه بسیار دلنشینی بود و شخصیت شهید سیدمحمدابراهیم جنابان بیش از همه بر خودم تأثیرگذار بود. خدا را شکر می‌کنم که این کتاب و زنده‌کردن دوباره نام و یاد شهید رزقم شد.
نظرات