‌به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ساری، نویسنده مازندرانی شامگاه دوشنبه در نشست کارگاه نقد داستان هم‌نگر، کتاب «قرمز آلیزارین» نوشته «نازی اسدی» در مجموعه کتابفروشی فرهنگان، گفت: اثر خوبی تولید شده و در فضای داستان‌نویسی مازندران، امیدواری ایجاد کرده است.

میثم متاجی با اشاره به اینکه نویسنده جوان است و می‌توان به او امیدوار بود، اظهار کرد: یک نویسنده را نباید در یک کتاب و در سال‌های نخستین کار، سنجید بلکه نویسنده جوان باید سال‌های متمادی کار و اثر تولید کند تا رضایت بخشی از مخاطبان را فراهم آورد.

وی با بیان اینکه ویژگی زیست‌بوم در این اثر برجسته است، افزود: با اثری مواجه هستیم که زیست بوم برای نویسنده مهم است و از عنصر زمان و مکان استفاده می‌کند در شرایطی که زمان و مکان و فردیت نویسنده برای برخی از نویسندگان مطرح نیست.

این پژوهشگر گفت: این جریان بعد از دوران مدرن است که هویت فردی را دنبال می‌کند و زیست‌بوم مطرح می‌شود.

متاجی با اشاره به اینکه این نویسنده قابل احترام است، تصریح کرد: از ویژگی‌های خوب نویسنده استفاده از شاخص‌های طبیعت و المان‌هایی است که در زیست بوم‌اش قرار دارد.

وی با بیان اینکه جنسیت در اثر را بسیار مهم می‌دانم، ادامه داد: اینکه جنسیت مولف در اثرش دیده شود قابل توجه است.

متاجی خاطرنشان کرد: پرداختن به جنس زن که جنسیت نویسنده است و پرداختن به جهان زن در این اثر مثبت ارزیابی می‌شود.

این پژوهشگر با بیان اینکه این نویسنده از بینامتنیت استفاده کرده و باید بین این نویسنده با نوع نگاه و دیگر نویسندگان، تفاوت قائل شد، اظهار کرد: این ویژگی هم در اثر مشاهده می‌شود که دوربین نویسنده، بازگشت به خود دارد.

متاجی با اشاره به اینک زمان در سه بعد تاریخی، معاصر و زمان کوتاه مانند غروب یا شب قابل بررسی است، افزود: وقتی از زمان بحث به میان می‌آید باید هر سه رویکرد را در نظر بگیریم؛ جسارت خوبی است که نویسنده از زمان استفاده می‌کند، زمان و مکان در داستان بسیار قابل توجه است.

وی با بیان اینکه برای مازندرانی کلیشه است که در داستان به جنگل و دریا اشاره شود، افزود: اما غیر مازندرانی از این فضا لذت می‌برد چون اثرانگشت نویسنده است.

این پژوهشگر گفت: زمانی می‌توان به نویسنده ایراد گرفت که المان طبیعی در وجه کلیشه‌ای، کاربرد تکراری داشته باشد در حالی که نویسنده وقتی از درخت و عطر بوی چوب استفاده می‌کند در نظر دارد المان را از وجه کلیشه‌ای جلوتر ببرد.

متاجی با اشاره به اینکه نویسندگان باید «چگونه» نوشتن را تمرین کنند «چه» نوشتن را می‌توان نقد کرد، یادآور شد: چینش شخصیت‌ها در داستان کوتاه بسیار قابل توجه است بهتر است زنان و مردان در داستان کوتاه هر کدام مربوط به یک قطب باشند و در این کتاب شاهد چینش هوشمندانه هستیم که به لحاظ فن داستان‌نویسی، زیرکی است، ما این فضاها را در داستان‌نویسی کم داریم.
وی با بیان اینکه در تبارشناسی داستان کوتاه، این اثر قصه‌گرا نیست، ادامه داد: رویکرد نویسنده این است که عناصر داستان را پرداخت و لحظاتی از زندگی را کشف کند و به‌روزتر و با فرم بهتر در اختیار مخاطب قرار دهد.
متاجی با اشاره به اینکه هیچ اثری بدون نقد نیست، خاطرنشان کرد: در این اثر با قصه‌ای روبه‌رو هستیم که نویسنده استانداردها را می‌داند، دیدگاه، جهان‌بینی و زیست‌بوم برایش مهم است، نویسنده جوانی که ذوق نوشتن دارد.

لزوم آگاهی نویسندگان به مسائل روز جامعه

در ادامه این نشست مسئول کارگاه نقد هم‌نگر با اشاره به اینکه بسیاری از افراد قصه‌نویس هستند و داستان‌نویس نیستند، گفت: نویسنده باید به عناصر داستان و چیدمان آن آگاه باشد.

حسین اعتمادزاده با بیان اینکه حضور نویسنده نباید باعث ملاحظه در نقد شود، اظهار کرد: نویسنده از جلسات نقد باید در راستای رشد خود بهره ببرد.

وی با بیان اینکه به روز بودن در داستان‌نویسی از مهمترین مسائل است، افزود: وقایع و رویدادهایی که در جامعه اتفاق می‌افتد را باید در داستان بنویسیم، داستان برگرفته از واقعیت است اما واقعی نیست اگر واقعی باشد شکل گزارش دارد و داستان محسوب نمی‌شود.

این نویسنده با اشاره به اینکه داستان‌نویس نمی‌تواند به مسائل جامعه خود آگاه نباشد و داستان بنویسد، گفت: در داستان «قرمز آلیزارین» شلختگی مشاهده نمی‌شود اگرچه با پرش‌هایی مواجه هستیم اما مرور خاطرات بوده و برگشت به گذشته نیست و تفاوت داستان مدرن و کلاسیک این است که در این اثر می‌بینیم، داستانی که ساختار مشخص دارد.

وی یادآور شد: زبان داستان باید زبان گفتار باشد نه نثر ادبی، کسانی که در داستان به دنبال نثر ادبی هستند زبان داستان را نمی‌شناسند.

همچنین نویسنده کتاب «قرمز آلیزارین» در این نشست، گفت: هنرمند و نویسنده باید واقعیت‌ها را بازگو کند و تمام تلاشم بر این بوده که واقعیت را بیان کنم اگرچه تلخ باشد.

نازی اسدی اظهار کرد: در این کتاب به دنبال کنشگری بودم تا با کلیشه‌های همیشگی را مبارزه کنم.

وی خاطرنشان کرد: برای من فرم معناساز است و تار و پود بافتن و چگونه گفتن مهم بود.