غلامرضا حیدری‌ابهری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره برگزاری مجدد جشنواره بین‌المللی «کتابِ سلام» بعد از ۱۳ سال گفت: زمانی که حتی یک شمع هم در فضای کتاب روشن می‌شود، ما باید خوشحال باشیم. حتی یک حرکت کوچک در فضای کتاب و حوزه نشر، خوشحال‌کننده و مفید است. گاهی‌اوقات که می‌بینم یک معلم به عنوان مثال ۱۰ عنوان کتاب به شاگردانش هدیه کرده، من ذوق می‌کنم. فضای کتاب نیاز به توجه دارد؛ چه برسد به برگزاری چنین جشنواره‌هایی که در گذشته سابقه داشته و در فضای حوزوی قم نیز برگزار می‌شود؛ بنابراین باید خیلی خوشحال باشیم که چنین جشنواره‌هایی مجدداً برگزار می‌شوند.
این نویسنده از انتخاب کتاب «د مثل دوستی» ابراز خرسندی کرد و افزود: در جشنواره «کتابِ سلام» حدوداً ۳۰۰ یا ۴۰۰ نفر از فعالان حوزه کتاب حضور داشتند؛ چه کسانی که جایزه‌ای برنده شده و چه کسانی که برنده نشده بودند. وقتی نویسنده در چنین جمعی حضور پیدا می‌کند، احساس می‌کند که کارش مفید است و دیده می‌شود که همین موضوع باعث می‌شود انگیزه برای تلاشش بیشتر شود. برایم خیلی پیش آمده که با وجود اینکه جایزه‌ای نبردم ولی در چنین جمع‌هایی حضور داشتم؛ حضورم باعث شده به اهمیت کار خودم پِی ببرم و انگیزه پیدا کنم که تلاشم را بیشتر کنم؛ چون همین جمع‌هاست که به نویسنده این آگاهی را می‌دهد که کارش مهم و ارزشمند است و باید ادامه پیدا کند.
نویسنده کتاب «د مثل دوستی» ادامه داد: برای همین چنین جمع‌هایی، اهالی کتاب را دور هم جمع می‌کند، بین آنها گپ و گفت صورت می‌گیرد و با هم آشنا می‌شوند؛ مخصوصاً چنین جشنواره‌ای که جنبه فرهنگی خیلی جدی و محکمی دارد و به دوستان فعال در حوزه دین هم کمک می‌کند که کارهای بهتری ارائه کنند و حتی ناشران هم تشویق می‌شوند که در این زمینه سرمایه‌گذاری کنند.
حیدری‌ابهری درباره نکات مثبت کتابش گفت: این کتاب یک مسئله عینی از زندگی بچه‌ها را با ادبیات خودشان بررسی می‌کند. نویسنده حوزه کودک و نوجوان برای نوشتن کتاب به دو مهارت نیاز دارد؛ یک شناخت جهان آنها و دوم شناخت زبان‌شان. جهان بچه‌ها یعنی شناخت علاقه‌مندی‌ها و اولویت‌های آنها و زبان هم یعنی واژگان، روایت و ادبیات آنها. به نظر من کتاب «د مثل دوستی» هم از لحاظ پرداختن به جهان کودک و هم زبان او، کار خوبی بود. زمان زیادی صرف این کردم که سؤال‌های بچه‌ها در حوزه دوست را پیدا کنم؛ یعنی سؤال‌ها، سؤال‌های خودم نیست و بلکه سؤال‌های بچه‌هاست و واقعی است و با این‌ها در فضای اجتماعی مواجه می‌شوند.
وی ادامه داد: این کتاب خِرَد زندگی اجتماعی را با الهام از منابع دینی به بچه‌ها آموزش می‌دهد. این کتاب یک اثر بومی است و به نوعی آموزش سَبک زندگی است. کتاب «د مثل دوستی» باعث می‌شود کودک به جای استفاده از یک اثر ترجمه که ممکن است با فرهنگ ما تناسب نداشته باشد، از یک کار بومی و ایرانی استفاده کند؛ این کتاب متناسب با فرهنگ خودمان است. متأسفانه برایمان «مرغ همسایه غاز است»؛ البته ناگفته نماند ما از مرغ همسایه هم گذشتیم و به شیر همسایه و… رسیدیم! آثار ترجمه را خیلی بیشتر از آثار تألیفی منتشر می‌کنیم و می‌خوانیم. به عقیده من اگر کار بومی خوب تولید شود، از آن استقبال می‌شود. علاوه‌بر این، کتاب «د مثل دوستی» تصویرسازی و گرافیک خیلی خوبی دارد که همین موضوع باعث جذابیت بیشترش شده است.
حیدری‌ابهری درباره استقبال مخاطبان از کتابش در نمایشگاه بین‌المللی کتاب ۱۴۰۲ صحبت کرد: کتاب «د مثل دوستی» در نمایشگاه بین‌المللی کتاب امسال خیلی خوب دیده شد و تقریباً تیراژ کتاب در نمایشگاه تمام شد. به نوعی کتاب در بین مخاطبان دیده شده بود. متأسفانه جشنواره بین‌المللی «کتابِ سلام»، یک جشنواره ناتمام است؛ به این معنی که این جشنواره باید ادامه پیدا کند؛ به عنوان مثال خبرگزاری کتاب ایران با مصاحبه‌هایی که با برگزیدگان این جشنواره انجام می‌دهد، این جشنواره را ادامه می‌دهد. اگر مابقی رسانه‌ها هم این جشنواره را ادامه دهند، آثار بازتاب بهتری خواهند داشت و اهمیت آنها درک می‌شود. برگزاری جشنواره‌ها برای تشویق معلمان، ناشران، فعالان حوزه نشر و… خیلی خوب است؛ اما در ترویج کتاب، تأثیر چندانی ندارد؛ چراکه ما دنباله جشنواره را نمی‌بینیم و جشنواره ناقص است.
کتاب «د مثل دوستی» نوشته غلامرضا حیدری‌ابهری سال گذشته، در ۱۳۲ صفحه و به بهای ۱۲۰ هزار تومان از سوی انتشارات جمال به بازار عرضه شد و در چهاردهمین دوره جشنواره بین‌المللی «کتابِ سلام» به‌عنوان کتاب سال برگزیده شد.
نظر شما