به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، رودرا گاوراو شرست، سفید هند در ایران در نشست «سعدی در هندوستان» که ۵ اردیبهشت در مرکز فرهنگی سفارت هندوستان برگزار شد، در سخنانی عنوان کرد: هندی‌ها از گذشته تا امروز هنرهای فروانی را از ایرانیان آموخته‌اند که از جمله این هنرها، شعر و شاعری است و یکی از مهمترین شاعران ایرانی که در هند مطمح نظر همگان است، سعدی شیرازی است.
سفیر هند در ایران با بیان اینکه هندی‌ها برای سعدی اهمیت فوق‌العاده‌ای قائل‌اند، افزود: در این راستا، میلیون‌ها دانش‌آموز هندی، زبان فارسی را با خوانش «گلستان» و «بوستان» این شاعر گرانمایه می‌آموزند. البته شرح و تفسیرهای گوناگونی هم از سوی استادان و نویسندگان هندی بر این دو اثر مهم به رشته تحریر درآمده نوشته شده است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: سعدی پیام‌آور صلح و دوستی برای جهان بشریت است تا جایی که شعر مشهور او «بنی آدم اعضای یکدیگرند / که در آفرینش ز یک گوهرند» بر سردر سازمان ملل متحد به عنوان نماد همبستگی ملت‌ها و دولت‌ها، نقش بسته است.
سفید هند در پایان تأکید کرد: بزرگداشت سعدی و برگزاری نشست و رویدادهایی برای پاسداشت وی بسیار مهم و ضروری است چرا که او با حکایت‌ها و پند و اندرزهایی که ارائه می‌دهد، راه زندگی صحیح و مسالمت‌آمیز را به ما می‌آموزد.
در ادامه، محمود شالویی، رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در سخنانی گفت: سعدی شیرازی بخش عمده‌ای از عمر خود را در نظامیه بغداد به تحصیل و آموزش سپری کرد. همچنین با بهره‌گیری از محضر عارفانی چون شهاب‌الدین (عمر) سهرودی، خود در زمره عارفانِ حکیم درآمد و به‌یقین تسلطی فراوان بر مبانی و مبادی عرفانی داشت.
وی اضافه کرد: بنابر نقل مورخان، سعدی سفرهای بسیار کرد و به بلاد گوناگون وارد شد؛ نقل است که حتی در مقام واعظ، به خطابه و وعظ اهتمام می‌کرد و با ادبیات تعلیمی خویش، پندها و حکمت‌های انسان‌ساز خود را به مردمان آن زمان ارائه می‌کرد.
رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی تأکید کرد: یکی از مهمترین‌اندیشه‌های حکیم سعدی که در آثار او به زبان نظم و نثر برآن تصریح شده، همانا توصیه او به انسان‌ها مبنی بر عدم اطاعت از نفس وامیال نفسانی است، چرا که در صورت اطاعت آدمی از نفس خویش، گرفتار قبله‌های گوناگون خواهد شد.
وی در پایان تصریح کرد: اگر ما همانند سعدی به جهان پیرامون خود بنگریم، نگاهمان به دنیا، طبیعت و انسان‌ها تغییر پیدا می‌کند و در نتیجه از تمایلات مادی و نفسانی فاصله خواهیم گرفت.
احمد تمیم‌داری، استاد بازنشسته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی، سومین سخنران این نشست ادبی و فرهنگی بود که در سخنانی گفت: سعدی، شاعر جهانی است چراکه شعر، اندیشه و آثار او بدون اغراق در جهان فرهنگ و ادب مورد توجه متخصصان و عموم مردم است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود اظهار کرد: سعدی سه دوره مشخص در زندگی خود داشته که در ۳۰ سال اول زندگی، در مدرسه نظامیه بغداد تحصیل کرده است. سپس در ۳۰ سال دوم به مسافرت و سیاحت پرداخته و در بخش سوم حیات خود، به تعلیم، تربیت، تألیف، سرودن شعر و تنظیم دو اثر گهربار خود، بوستان و گلستان پرداخته است.
تمیم‌داری افزود: کلام سعدی در گلستان و بوستان به گونه‌ای است که هیچ سخن زائدی در آن به چشم نمی‌خورد و هرچه هست، پندآموز و حکمت‌آمیز است. سعدی در هشت باب، مهمترین مسائل زندگی بشر را در بوستان و گلستان مطرح کرده است و در واقع صاحبان مشاغل و حرفه‌های مختلف اعم از تاجر، سیاست‌مدار و استاد می‌توانند از کلام و اندیشه او بهره‌مند شوند و درس بگیرند. این دو کتاب از معدود آثاری هستند که علاوه بر نفوذ در میان خواص و دانشمندان در میان مردم عادی نیز رواج پیدا کرده است.
در ادامه این برنامه بخشی از پیام تصویری «آذرمیدخت صفوی» استاد دانشگاه علیگر و رئیس انجمن استادان زبان فارسی هند برای حاضران پخش شد.
سپس در پایان این آیین، احسان‌الله شکرالهی، استاد زبان و ادبیات فارسی و رئیس انتشارات کتابخانه مجلس سخنرانی کرد.
وی طی سخنانی گفت: در هند بیشترین خدمت به زبان و ادبیات فارسی انجام شده و آثار متعددی در سپهر این زبان، در این بلاد به رشته تحریر درآمده است.
شکرالهی در بخش دیگری از سخنان خود عنوان کرد: سعدی کار خود را در یکی از سیاه‌ترین برهه‌های تاریخ، یعنی مقارن با همه مغولان به ایران به سامان رساند و به آنجا رسید که در میان شاعران و زبان‌آوران تراز اول جهان، ستاره مجلس شد. بخش مهمی از حضور و نفوذ زبان فارسی در هندوستان با سعدی شیرازی پیوند خورده است. بیشترین فرهنگ‌نویسی فارسی، شرح متون، دستورنویسی و چاپ متون فارسی در کشور هند انجام می‌شود.
وی در پایان گفت: نه فقط دانشجویان زبان فارسی که بسیار از استادان زبان سانسکریت نیز به دلیل قرابت ریشه‌ای این زبان با زبان فارسی، به جای یادگیری سایر زبان‌ها، به آموزش و یادگیری زبان فارسی اهتمام کرده‌اند و در این میان با توجه به نفوذ شعر واندیشه سعدی در هندوستان، هیچ کتابی بیش از گلستان و بوستان در این بلاد تدریس نشده است.
نظر شما