به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ساری، شریف لطفی عصر چهارشنبه در مراسم رونمایی از کتاب «بردباری و اندیشه» در کتابفروشی فرهنگان اظهار کرد: این کتاب سرگذشت موسیقی است از زمانی که ۱۲ ساله بودم و وارد هنرستان موسیقی شدم و تا حدودی در این کتاب توانستم سخن بگویم.
وی با بیان اینکه در آن مقطع وارد کلاس فلوت شدم، افزود: با اینکه هنرستان موسیقی بود ولی معلم فلوت خشن برخورد کرد، من را نپذیرفت و ناظم هم بی‌استعداد خطابم کرد که وقت آنها را گرفته‌ام، سپس با راهنمایی همان ناظم به اتاق مرتضی حنانه رفتم و از ۱۲ سالگی تا پایان زندگی‌اش دوست حنانه شدم.
بنیانگذار دانشکده موسیقی دانشگاه هنر تهران گفت: در آن مقطع بیمارستانی را به عنوان هنرستان موسیقی انتخاب کرده بودند و ما در آن هنرستان رشد کردیم.
لطفی با بیان اینکه بزرگنمایی‌های بیهوده انجام ندهیم، تصریح کرد: دورانی که در آلمان تحصیل می‌کردم در رفتار آنها دیدم که بیهوده به هم تعارف نمی‌کردند، ۲۲ ساله بودم و این را آموختم و بسیار عمیق در ذهنم نشست.
وی با اشاره به اینکه تعارف‌های بیهوده در اینجا بیداد می‌کند و در فرهنگ ما وجود دارد و نمی‌توانیم از آن گریز کنیم البته ضرر بسیاری به ما وارد کرده است، ادامه داد: این تعارف‌ها در هنر هم وجود دارد، به صداقت در انجام کار نیازمندیم، آنچه در اندیشه داریم باید در منصه ظهور به صداقت آوریم.
نویسنده کتاب بردباری و اندیشه با بیان اینکه کاغذ مدرکی است که دانشگاه می‌دهد اما تفکر زمان و مکان ندارد، خاطرنشان کرد: موسیقی هنر مهمی است که می‌تواند ذهن فعال ایجاد کند، ذهن‌سازی باید از مهدکودک و به شکل درست انجام شود.
لطفی با اشاره به اینکه در کتاب تا جایی که توانستم تعارف نکردم و مسائل را بیان کردم، گفت: علاقه بسیاری به معلمی و رهبری ارکستر داشتم و حضورم در سرزمین خودم بستری را فراهم کرد که هزاران دانشجو و تفکر آکادمیک رشد کند و به وجود آنها افتخار می‌کنم.
نظر شما