به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نشست «بررسی ژانر عاشقانه در رمان نوجوان ایرانی» با محوریت کتاب «تو خواب میکائیل هستی» نوشته تیمور آقامحمدی، با حضور این نویسنده و هادی خورشاهیان، منتقد ادبی پنجشنبه (۲۰ اردیبهشت‌ماه) در غرفه ایبنا برگزار شد.
تیمور آقامحمدی، نویسنده کتاب «تو خواب میکائیل هستی» درباره نوع عشقی که در رمان خود بازنمایی کرده است، گفت: دنبال آن بودم که یک نوجوان کاملاً امروزی خلق کنم، با تمام ویژگی‌هایش و همچنین، نسبت نوجوان امروز با عشق. ما گریزی نداریم. انسان از بدو تولد در معرض عشق است. عشق به مادر، عشق به زندگی و عشق به پدر و در دوره نوجوانی هم ناخواسته درگیر ابتلائات مختلف می‌شود. در واقع ما می‌توانیم از عشق به عنوان یک نیروی پیش‌برنده استفاده کنیم. نیرویی معناآفرین؛ چیزی که ما را به پیش ببرد. این عشق، این موجود بیرونی باید ما به ازای بیرونی هم داشته باشد یعنی ما را در زندگی پیش ببرد و به زندگی معنا دهد.
هادی خورشاهیان، نویسنده و منتقد ادبی نیز نظر خود را درباره عشق در رمان نوجوان اینگونه بیان کرد: وقتی به مسئله عشق می‌پردازیم عملاً با مشکلاتی روبه‌رو هستیم؛ به این معنا که به نظر من این عشق نیست. این یک علاقه‌مندی شخصی مختص به نوجوانی است. معمولاً عشق وقتی شکل می‌گیرد که امکان وصل وجود داشته باشد. در داستان دو نوجوان ۱۵ ساله بهم علاقه‌مند شده‌اند؛ این علاقه‌مندی زمانی باید در رمان مطرح شود که به ازدواج ختم شود. دو نوجوان ۱۵ ساله ممکن است در موقعیت خاصی و با شرایطی این اتفاق برایشان رخ دهد: اما به صورت کلی خیر. به من اجازه بدهید چنین چیزی را به عنوان عشق مطرح نکنم.
او افزود: این یک علاقه‌مندی است، یک علاقه‌مندی به نشان دادن خود. در واقع میکائیل نمی‌خواهد خیلی خودش را به آوا نشان دهد؛ بلکه دارد خودش را به خودش نشان می‌دهد. این، آن راه فراری است که برای من باقی می‌ماند که به این علاقه‌مندی جواب مثبت بدهم؛ وگرنه من کلاً مخالف مطرح کردن مسائل عاشقانه برای نوجوان در کتاب هستم. اگر در حد گذری باشد بله، اما در این حد که قرار بگذارند و ابراز علاقه کنند من خیلی نمی‌پسندم. البته در رمان «تو خواب میکائیل هستی» اصلاً آن‌طور پیش نرفته است؛ بلکه عشق میکائیل راه نجاتی برای آدم‌بزرگ‌ها شده است. نکته قوت رمان هم دقیقاً همین‌جاست.
مشروح این نشست در آینده منتشر می‌شود.
نظر شما