سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - یوسف ملایی: «آتزوری» (لاجوردی‌ها) یکی از موفق‌ترین تیم‌های ملی جهان در جام‌های جهانی است که توانسته ۴ بار قهرمانی (۱۹۳۴، ۱۹۳۸، ۱۹۸۲ و ۲۰۰۶)، ۲ بار نایب قهرمانی (۱۹۷۰ و ۱۹۹۴)، ۱ بار مقام سومی (۱۹۹۰) و ۱ بار مقام چهارمی (۱۹۷۸) را کسب کند.
ایتالیا اولین تیمی است که توانست از عنوان قهرمانی خود در جام جهانی (در سال ۱۹۳۴) دفاع کند و در زمان جنگ جهانی دوم در بین سال‌های ۱۹۳۸ تا ۱۹۵۰ با در اختیار داشتن جام قهرمانی این مسابقات به مدت ۱۲ سال بیشتر از هر تیم دیگری این جام را در خانه نگه داشته‌است. علاوه بر این، ایتالیا ۲ بار موفق به فتح جام ملت‌های اروپا در سال‌های ۱۹۶۸ و ۲۰۲۰ شده است. کسب مدال طلای المپیک تابستانی (۱۹۳۶) و دو عنوان قهرمانی در جام بین‌المللی اروپای مرکزی در سال‌های (۱۹۳۹-۱۹۲۷ - ۱۹۳۵-۱۹۳۳) در کارنامه این تیم وجود دارد.
مدافع عنوان قهرمانی از گروه دوم رقابت‌ها ابتدا دو بر یک آلبانی را شکست داد. سپس با یک گل مقابل اسپانیا مغلوب شد و با تساوی یک بر یک مقابل کرواسی با ۴ امتیاز پس از اسپانیای ۹ امتیازی به دور بعد رقابت‌ها صعود کرد. شاگردان اسپالتی در مرحله حذفی به سد محکم سوئیس خوردند و با حساب ۲ بر صفر شکست خوردند و وداع زودهنگامی با جام داشتند. لوچانو اسپالتی سرمربی آبی‌پوشان پس از این شکست گفت: مسئولیت ناکامی ایتالیا با من است؛ بیشتر از قبل جوان‌گرایی خواهیم کرد.
سرزمین چکمه‌ای، کشوری فراقاره‌ای
جمهوری ایتالیا کشوری فراقاره‌ای است که در اروپای جنوبی و اروپای مرکزی قرار گرفته و پایتخت آن، شهر تاریخی رم است. ایتالیا نهمین اقتصاد بزرگ جهان از نظر تولید ناخالص داخلی است.
این کشور از شبه‌جزیره ایتالیا و دو جزیرهٔ سیسیل و ساردِنی در دریای مدیترانه تشکیل شده‌است. امروزه ایتالیا کشوری توسعه‌یافته است و جزو گروه هفت به‌شمار می‌آید. کشور ایتالیا به دلیل شکل ظاهری قلمرو آن به کشور چکمه‌ای معروف و ملقب است. واحد پول ایتالیا، یورو و زبان رسمی آن ایتالیایی است. جمعیت ایتالیا حدود ۶۰.۴ میلیون نفر است و ۹۳.۹ درصد مردم آن مسیحی هستند. ایتالیا پنجمین کشور پرجمعیت اروپا و بیست و سومین کشور پرجمعیت دنیا است.
دو کشور مستقل بسیار کوچک به نام‌های واتیکان و سان مارینو در درون خاک ایتالیا قرار دارند و یک تکه از خاک ایتالیا هم در داخل سوئیس قرار دارد که کامپیونه دیتالیا نامیده می‌شود. رم، به عنوان پایتخت امپراتوری روم و اقامتگاه پاپ، برای سده‌های پیاپی از مراکز سیاسی و مذهبی تمدن غرب بود.
دورهٔ تجدید بزرگ فرهنگ، هنر و ادبیات
پس از فروپاشی امپراتوری روم، منطقهٔ ایتالیا به مناطق و شهرهای خودگردان بسیاری تقسیم شده بود (از جمله جمهوری ونیز و دولت کلیسا) ولی واحدهای مختلف سیاسی در منطقه ایتالیا در سال ۱۸۶۱ متحد شده و کشور کنونی ایتالیا را به‌وجود آوردند. ایتالیا خاستگاه رنسانس است که دورهٔ تجدید بزرگ فرهنگ و هنر از نقاشی و مجسمه‌سازی تا ادبیات و نمایش بود.
بیش از نیمی از میراث فرهنگی جهانی در کشور ایتالیا است
بر اساس محاسبه‌ای که یونسکو انجام داده، بیش از نیمی از میراث فرهنگی جهانی در کشور ایتالیا واقع شده‌است، کشوری کوچک که مساحتش فقط ۲۵ صدم درصد از کل خشکی‌های جهان است. همچنین نشانه‌های باقی‌مانده از گذشته، آثار هنری و تنوع فوق‌العاده طبیعت در شبه جزیره ایتالیا از جمله عوامل جذب توریست در ایتالیا یکی از توریستی‌ترین کشورهای جهان به‌شمار می‌آید. رم، فلورانس، ونیز و بسیاری شهرهای دیگر، از جمله مقصدهای هنری هستند.
هر ساله به‌طور میانگین حدود شصت میلیون گردشگر خارجی از ایتالیا بازدید می‌کنند و از این نظر پنجمین کشور پربازدید شده در جهان است.
سفر به قدیمی‌ترین کتابخانه‌ها در سراسر جهان
در کتاب جدیدTaschen ماسیمو لیستری؛ عکاس ایتالیایی به برخی از قدیمی‌ترین کتابخانه‌ها در سراسر جهان سفر می‌کند و یک گنجینه معماری منحصر به فرد و خیال‌انگیز را به معرض نمایش می‌گذارد.
کتابخانه ملی مرکزی فلورانس
کتابخانه ملی فلورانس، نوعی کتابخانه عمومی است که ۳۱۰ سال پیش شد و هم اینک بیش از شش میلیون کتاب و دو میلیون و ۶۸۹ هزار و ۶۷۲ جزوه دارد.
کتابخانهٔ تاریخی آمبروزیانا
کتابخانه آمبروزیانا یک کتابخانهٔ تاریخی است که در شهر میلان ایتالیا واقع شده‌است. «گالری تصاویر آمبروزیانا» هم که یک گالری هنری آثار میلانی است، در این کتابخانه قرار دارد. این کتابخانه که نامش را از قدیس نامدار میلان آمبروز (سانت‌آمبروجو) می‌گیرد، در سال ۱۶۰۹ میلادی توسط کاردینال فدریکو برمئو بنیان‌گذاری شد که نمایندگان خودش را به سرتاسر اروپای غربی و حتی یونان و سوریه فرستاد تا دست‌نوشته‌ها و کتاب‌های گوناگون را جمع‌آوری کرده و با خود برای کتابخانه بیاورند.
برخی از دستاوردهای مهم آنها، نسخه‌های خطی صومعه بندیکتین بوبیو (۱۶۰۶) و کتابخانه انسان‌گرای اهل پادووا جان وینچنتسو پینلی بودند که بیش از ۸۰۰ نسخه خطی آن، ۷۰ جعبهٔ پُر شد که به میلان ارسال و شامل آثار معروفی چون نسخهٔ اصلی ایلیاد بود.
کتابخانه‌ای با «زیباترین نامه‌های عاشقانه جهان» و قوانین آتلانتیک اثر لئوناردو داوینچی
در ۱۵ اکتبر ۱۸۱۶ لرد بایرون (از چهره‌های پیشگام جنبش رمانتیک بود و یکی از بزرگترین شاعران انگلیسی) از کتابخانه آمبروزیانا بازدید کرد و در آن نامه‌های ردوبدل‌شده میان لوکرتسیا بورجا و پیترو بمبو را دید و آنرا «زیباترین نامه‌های عاشقانه جهان» نامید و ادعا کرد که توانسته شاخه‌ای از موی لوکرتسیا را که «زیباترین و بلوندترین موی قابل تصور است» از موزهٔ آنجا بدزدد.
از میان نسخه‌های خطی این کتابخانه که شامل متون لاتین، عبری، سوری، عربی، اتیوپیایی، ترکی و فارسی است، می‌توان به قطعه موراتوری متعلق به حوالی ۱۷۰ پس از میلادی و نخستین نمونهٔ حکم کتاب مقدس، نسخهٔ اصلی در باب تناسب الهی اثر لوکا پاچیولی و قوانین آتلانتیک اثر لئوناردو داوینچی اشاره کرد. همچنین در میان نسخ خطی عربی و مسیحی، می‌توان به رساله‌های پزشکی، یک دیوان شعر منحصربه‌فرد و قدیمی‌ترین نسخهٔ سیبویه اشاره کرد.
کتابخانه جنوا، کتابخانه بین المللی کودکان و نوجوانان ایتالیا
کتابخانه‌ای به گستره ۲ هزار و ۳۰۰ متر مربع که با برنامه‌های گوناگون ترویجی اش برای کودکان و نوجوانان، یکی از بزرگترین و مهم ترین نهادها برای کودکان و نوجوانان در میان کتابخانه های ایتالیایی است.
این کتابخانه اولین کتابخانه کودکان و نوجوانان در کشور ایتالیا است که در سال ۱۹۷۱ راه اندازی شده است. ریشه و اهداف این کتابخانه بر اساس و برگرفته از کتابخانه بین المللی مونیخ بنا نهاده شده است. امروزه این کتابخانه بخشی از کتابخانه شهر جنوا است که دارای یک بخش مرکزی و ۱۳ شعبه است.
کتابخانه جنوا اکنون دارای بیشتر از ۵۲ هزار جلد کتاب چاپ شده و یا دست نوشته در موضوع های متنوع است.
کتابخانه ۷ روز هفته کار می کند
اما ویژگی اصلی این کتابخانه این است که هر ۷ روز هفته باز است. از دوشنبه تا شنبه از ساعت ۹ الی ۱۹ و روزهای یکشنبه از ساعت ۱۳:۳۰ الی ۱۸ به روی علاقه ندان باز است. جنوا یکی از کهن سال ترین شهرهای اروپاست و نزدیک به ۶۱۰ هزار نفر جمعیت دارد. به همین سبب مدیران برنامه ریزی و سیاست گذاران شهر، تمرکز زیادی بر توسعه شهری و فعالیت های زیادی برای کودکان و نوجوانان و افزایش سطح کیفی زندگی انجام می دهند که یکی از این موارد باز بودن کتابخانه بیشتر از زمان معمول آن است تا برای کتابخوان های جوان همواره در دسترس باشد.
کتابدارها، رهبرانی مجرب و مبتکر
مدیرکتابخانه، کارمندان خود را به صورت رهبرانی می‌بیند که در موقعیت‌های مختلف نقش‌های مختلفی را ایفا می‌کنند. کارکنان دارای پس زمینه‌های آموزشی هستند و برخی از آنها در طول سال‌های بسیار، کارآزموده شده‌اند. آنها با ابتکار و مهارت به دست آمده از تجربه خود، می‌کوشند تا کودکان و نوجوانان را به کتاب و خواندن مشتاق تر کنند.
در کتابخانه کودکان جنوا، باشگاه‌هایی برای گروه‌های سنی مختلف برای رشد مهارت‌های خواندن و نوشتن و هم چنین ترویج خواندن در نظر گرفته شده است.
در این کتابخانه برای کودکان و نوجوانان ۵ تا ۱۸ ساله آموزش رایانه و دوره های موسیقی، چند بار در هفته و به صورت رایگان برگزار می‌شود. در این برنامه‌ها پدر و مادرها و آموزگاران نیز می‌توانند شرکت کنند.
کتابخانه با مدرسه ها نیز در ارتباط است و برای گروه های سنی مختلف و برای آموزگاران به صورت منظم برنامه هایی اجرا می‌کند.
کتابخانه، مرکز زمین است!
کتابخانه جنوا برای کودکان و نوجوانانی که در آن عضو هستند، مرکز زمین است! آنها می‌توانند با خواندن کتاب‌های گوناگون و شرکت در برنامه‌های کتابخوانی دوزبانه و کارگاه‌ها و نمایشگاه‌ها و تئاترهای دو زبانه به گوشه و کنار جهان سفر کنند و با فرهنگ‌های مختلف آشنا شوند. بیشتر این فعالیت‌ها با همکاری همکاران بین المللی مرکز انجام می‌شود، در این راستا همکاری نزدیکی با مرکز فرهنگ چینی در جنوا برقرار است.از جمله برنامه‌های ارائه شده در این زمینه دوره‌های آموزش چینی به کودکان چینی و غیرچینی است.
رم ایتالیا با ۱۰ کتابخانه ملی
در رم ایتالیا ۱۰ مؤسسه وجود دارد که دارای عنوان کتابخانه ملی هستند و یکی از شاخص‌ترین آنها کتابخانه ملی رُم است. کتابخانه ملی مرکزی رم در سال ۱۸۷۵ به‌منظور ایجاد یک آرشیو ملی برای پادشاهی» نوبنیاد ایتالیا تأسیس شد.
کتابخانه ملی رم که نام رسمی آن کتابخانه مرکزی ملی امانوئل دوم است با همتای خود، یعنی کتابخانه ملی شهر فلورانس، در زمینه تهیه کتابشناسی‌هایی از منابع ایتالیایی و خارجی همکاری نزدیک دارد.
کتابخانه ملی رم دارای بیش از ۵.۵ میلیون جلد از منابع گوناگون است و در زمینه امانت منابع فعالیت می‌کند. «مجموعه رم» یکی از مجموعه‌های بسیار جالب و مشهور در سراسر جهان است. این مجموعه حاوی نسخه‌های خطی، دستنوشت‌های نویسندگان، کتاب‌ها، عکس‌ها و طراحی‌های مربوط به رم از قرن ۱۶ به بعد است
مترجم شعرهای گوته، برنده جایزه نوبل ادبیات
جوسوئه آلساندرو حوزپه کاردوچی (زاده ۲۷ ژوئیه ۱۸۳۵ – درگذشته ۱۶ فوریه ۱۹۰۷) شاعر ایتالیایی پس از دریافت درجه دکتری مدتی استاد دانشگاه بود. آثار زیادی به شعر و نثر دارد. ترجمه‌های خوبی از شعرهای گوته و هاینه به ایتالیایی دارد. مدتی به سناتوری در سنای ایتالیا انتخاب شد. در ۱۹۰۶ برنده جایزه نوبل ادبیات شد.
تنها زن ایتالیایی برنده نوبل ادبیات
گراتزیا کوزیما دِلِدّا (۱۹۳۶–۱۸۷۱) نویسندهٔ ایتالیایی اهل جزیرهٔ ساردینیا بود. وی در سال ۱۹۲۶ برندهٔ جایزه نوبل ادبیات شد.
او در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط به دنیا آمد. زنان در جامعه عقب‌افتاده‌ای مانند ساردنی قرن نوزدهم وضعیت مناسبی برای تحصیل و فعالیت اجتماعی نداشتند برای همین گراتزیا تا سوم ابتدایی بیشتر درس نخواند. اما از آنجا که در خانهٔ عمه‌اش کتابخانهٔ بزرگی وجود داشت او توانست در آنجا و تحت تعلیمات خصوصی معلمی در خانهٔ عمه‌اش معلومات خود را افزایش دهد و ضمن مطالعه آثار ایتالیایی به مطالعه آثار نویسندگان فرانسوی و روس بپردازد. او به آثار گابریله دانونزیو شاعر و نویسندهٔ معاصر هم‌وطن‌اش علاقه ویژه‌ای داشت.
دلدا در آخرین سال‌های قرن نوزدهم، ۱۸۹۶ با انتشار نخستین رمانش، راه خطا به شهرت رسید و خیلی زود به نویسنده‌ای پرکار تبدیل شد و در فاصله سال‌های ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۹ تقریباً هر سال یک کتاب منتشر کرد. تا اینکه در ۱۹۲۶ برنده جایزه نوبل ادبیات شد و تا کنون هیچ زن ایتالیایی دیگری نتوانسته‌است این جایزه را کسب کند.
آخرین کتابی که در زمان حیات‌اش منتشر شد، کلیسای مریم منزوی، داستان زن جوانی است که سرطان دارد. گراتزیا دلدا خود نیز در ۱۵ اوت ۱۹۳۶ بر اثر ابتلا به بیماری سرطان درگذشت.
از تأثیر گذارترین نمایشنامه نویسان قرن بیستم
لوئیجی پیراندلو (۲۸ ژوئن ۱۸۶۷ – ۱۰ دسامبر ۱۹۳۶) نمایشنامه‌نویس و رمان‌نویس ایتالیایی بود که در سال ۱۹۳۴ برندهٔ جایزه نوبل ادبیات شد. داستان‌های کوتاه او نیز شهرت زیادی دارد. لوئیجی پیراندلو در سیسیل متولد شد. پدر او بازرگان گوگرد بود و انتظار داشت که پسرش هم همان شغل را انتخاب کند. اما لوییجی در تحصیلاتش موفق بود و توانست در رشتهٔ ادبیات ادامهٔ تحصیل دهد. او در سال ۱۸۸۷ وارد دانشگاه رم شد و بعد از آن برای تحصیل به بن رفت و آنجا تز دکترای خود را دربارهٔ گویش بومی سیسیلی تکمیل کرد.
پیراندلو در نخستین کوشش خلاقش مراثی رم گوته را ترجمه کرد و بعد از ملاقاتش با کاپوانا، نویسندهٔ سیسیلی، همهٔ توجهش را بر ادبیات داستانی ناتورالیستی متمرکز کرد. او در سال ۱۸۹۳، نخستین رمان خود، مطرود را نوشت.
وی مدت‌ها استاد سبک‌شناسی دانشگاه رم بود. وی تا بعد از جنگ جهانی اول در کارش ناشناخته بود. تا اینکه نمایشنامه‌ای از او با نام «شش شخصیت در جستجوی یک نویسنده» شهرتی ناگهانی برایش آورد.
امروزه پیراندلو به عنوان یکی از تأثیر گذارترین نمایشنامه نویسان قرن بیستم شناخته می‌شود. همچنین کائوس ساخته برادران تاویانی برگرفته از نوشته های اوست که یکی از برترین کارهای هنری سینمای ایتالیا در دهه هشتاد میلادی به‌شمار می‌رود. از آثار مهم وی می‌توان به درد مطبوع، عشق بدون دلبستگی، سفیدی‌ها و سیاهی‌ها، مسخرهٔ مرگ و زندگی، نوبت، زمان، زن مطرود، هانری چهارم و بیست داستان اشاره کرد.
از بزرگترین ادیبان قرن بیستم ایتالیا
سالواتوره کوآزیمودو نویسنده، شاعر و منتقد ادبی ایتالیایی بود که در سال ۱۹۵۹ نوبل ادبیات به او اعطا شد. کوآزیمودو در شهر مودیکا، در جزیرهٔ سیسیل به دنیا آمد. در ابتدا یک مهندس عمران بود ولی به مرور به ادبیات جذب شد. در سال ۱۹۳۸ او پنج کتاب شعر خود را منتشر کرد. از سال ۱۹۴۰ او منتقد درام در روزنامهٔ تمپو بود. او به همراه جوزپه اونگارتی و یوجنیو مونتاله از بزرگترین ادیبان قرن بیستم ایتالیا به شمار می‌رود
مترجم آثار شکسپیر، برنده نوبل ادبیات
یوجنیو مونتاله (۱۲ اکتبر ۱۸۹۶ – ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۱) شاعر و مترجم برجسته متولد کشور ایتالیا و برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۱۹۷۵ است.
مونتاله پس از انتخاب مشاغل گوناگون در سال ۱۹۲۶ به فلورانس رفت تا در یک مؤسسه انتشاراتی مشغول کار شود از سال ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۸ گرداننده «کابینه علمی- ادبی» بود و چون عضویت حزب فاشیست‌ها را نداشت از آن سمت مجبور به استعفا شد. مدتی ادیتور مجله دو هفتگی II odo بود ۴ دفتر شعر از این نویسنده شاعر منتشر گشته‌است، از سال ۱۹۴۷ منتقد موسیقی و ادبی شد و با یک روزنامه ملی همکاری می‌کند. نوشته‌های پراکنده‌اش در چند جلد منتشر نموده، همچنین از ملویل، شکسپیر، کورنی و غیره آثاری به زبان ایتالیائی ترجمه کرده‌است.
از تأثیرگذارترین نویسندگان معاصر ایتالیا
داریو فو (زاده ۲۴ مارس ۱۹۲۶ – درگذشتهٔ ۱۳ اکتبر ۲۰۱۶) از تأثیرگذارترین نویسندگان معاصر ایتالیا بود که علاوه بر نویسندگی، به کارگردانی تئاتر، طراحی صحنه و لباس، بازیگری و آهنگسازی، سرایش ترانه، نقاشی و فعالیت سیاسی چپ نیز می‌پرداخت. او برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۹۷ بود. وی اغلب، طراح صحنه، لباس، آهنگساز و بازیگر نمایش‌های خودش بود. این نمایش‌ها، همگی واکنش‌هایی به رویدادهای سیاسی و اجتماعی ایتالیای معاصر هستند.
فو در بازیگری از ژاک لکوک، (مدرس فرانسوی بازیگری و خلاقیت)، در کارگردانی از استره لر (کارگردان ایتالیایی)، در اندیشه از آنتونیو گرامشی (متفکر فلسفه سیاسی) و بیشتر از همه از کمدی هنرمندان الهام گرفته‌است.
نظر شما