به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ارومیه، تبسم رضازاده «شدتی» در این شعر آورده است:
برظلمت دلسوختگان، ماه، حسین‌است
خورشید فروزان سحرگاه، حسین‌است
در دایره‌ی عشق، در آیینه‌ی تاریخ
پرشورترین قصه‌ی دلخواه حسین است
درکشتی عدلش کسی از موج نترسد
دریای پراز شوکتِ الله، حسین‌است
هرگز نرسد آفت شاهین به کبوتر
در دشت مصیبت زده تا شاه حسین است
لاحول ولا قوتِ… با حنجر خونین
آن سر به سر نیزه ی غم آه… حسین است
از آتش سوزان جهنم نهراسم
وقتی که در آن معرکه همراه حسین است
دربیرق او نیست نشانی زجهالت
از سر درون دلم آگاه حسین است
داری به کجای می‌روی ای رهروِ تنها
در دایره‌ی هردو جهان، راه، حسین‌است
«حضرت دریا»
کربلا! آماده سن؟ دُردانه ی زهرا گلیر
نیزه لر باشیندا گون تک، سروِ سر بالا گلیر
جان وئریر جانانه، اما جان وئریرکن تشنه دیر
بو سوسوز صحرایه گؤردوم حضرت دریا گلیر
عرش اعلایه سالان لرزه، حسینین عزمی دیر
نینوا صحراسینه، سردار بی همتا گلیر
چک فراتین أۉستونه قاره عَلم، شرم اٸت گینن
چون حسینین یاوری، بیر تشنه لب سقا گلیر
یار و انصارین وئریب بیر بیر، طریق عشقده
ایندی میدان بلایه شاه دین، تنها گلیر
کربلا!، دشمن لره چاتدیر خبر تئزلیکله کی
غیظیله بۉ جنگه بیر شمشیر برق آسا گلیر
تاج دین، معنای حریت، کمال عشق دیر
عزت و آزاده لیک اوراقینه امضا گلیر
گرچه خم دیر قامت رعناسی اما گؤر نه جور
قتلگاه حیرته هر لحظه بی پروا گلیر
کُلِّ ارضٍ کربلا دیر، هر گون عاشورا گونو
عشقی ثابت ائتماغا ثابت قدم مولا گلیر
نظر شما