اسماعیل رمضانی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره کتاب «هوس قمار آخر؛ بازخوانی پرونده درمانی عباس کیارستمی در گفت‌وگو با پزشکان» گفت: اولین کتابی که پژوهش کردم؛ درباره مرتضی پاشایی خواننده پاپ فقید بود، که برخلاف انتظار، درگذشتش کل جامعه را تحت تاثیر قرار داد. بعد از آن به این موضوع علاقه‌مند شدم که به حاشیه مرگ آدم‌های معروف بپردازم. مثلاً کتاب «۴۰ روز بعد از هاشمی» را نگارش کردم، به دلیل مسئولیتم در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، از اولین کسانی بودم که بر بالین آقای هاشمی در بیمارستان شهدای تجریش حاضر بودم. کتاب دیگر من «۴۰ روز بعد از حاج قاسم»، روایت‌نگاری رویدادهای اتفاقات بعد از حاج قاسم است که خیلی دوره پر تب و تابی بود.
وی افزود: با موضوع کیارستمی که برخورد کردم همین اتفاق افتاد، به دلیل دسترسی‌هایم به پزشک‌های تیم نظارتی درمان که در ریز جزئیات پرونده او قرار داشتند، توانستم ۷ گفتگو با این پزشکان ثبت کنم. این کتاب بدون دخل و تصرف، نتیجه همان ۷ گفت‌وگو است که پژوهش آن ۶ماه به طول انجامید.
نویسنده کتاب «هوس قمار آخر» با اشاره به موضوع کتاب، عنوان کرد: اینکه رسانه‌ها تا چه اندازه می‌توانند به بهبود روابط بین پزشک و بیمار کمک کنند؛ موضوع مورد بررسی در این کتاب است. چه بسا، بارها این موضوع در کشور ما اتفاق بیفتد و یک آدم معروف دیگر، درگیر چنین ماجرایی شود. ما هیچ استاندارد، دستورالعمل و آموزشی برای رسانه‌هایمان نداریم که بتوانند به نحوی در پرونده درمانی یک بیمار ورود کنند تا در زمان بحران، خللی به فرآیند درمان وارد نکنند.
رمضانی تصریح کرد: مثال خارجی این مسئله، الویس پرسلی است که دچار عارضه‌های طولانی مدتی شد و در موقعیتی از زمان، پزشکان از درمان موثر او ترسیدند. به عنوان مثال به جای عمل کردن او، پزشکان روند قرص درمانی را ادامه دادند چون از شهرت او می‌ترسیدند. رسانه‌ها به قدری روی این موضوع دقیق شدند که پزشکان نگران اتفاق‌های بعد بودند. درنهایت هم فرآیند قرص درمانی، باعث اختلال و سکته او در اوج شهرت و جوانی شد.
نویسنده ادامه داد: برای عباس کیارستمی نیز این اتفاق به شکل دیگری افتاد. این موضوع مهمی در کشور ماست، اینکه رسانه‌ها تا کجا باید به فرآیند درمان یک شخص معروف ورود کنند که هم اطلاع‌رسانی دقیق صورت گیرد و هم خللی به روند درمان وارد نشود. موضوع بیماری عباس کیارستمی و این گفت‌وگوها مورد مناسبی برای پژوهش و تحقیق در این موضوع بود.
نظر شما