به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، پانزدهمین شماره از مجله فارسی میراث و گردشگری گیلگمش در این شماره با گذر از چهارراهِ کوره‌راه‌ها، پا به شاهراه خوراک گذاشته‌ایم؛ چرا که گویی چونان همهٔ آنچه که می‌خوانیم، «ما همانیم که می‌خوریم».
ایران همواره به‌عنوان مهد فرهنگ و تمدن که پیشینه تاریخی هم دارد مطرح شده است. اما شاید فراموش کرده‌ایم که در کشورمان غذاهای خوشمزه و متنوعی هم وجود دارد. غذاهای ایران بسیار خاص و وسوسه‌انگیز هستند، به‌گونه‌ای که بخشی از جاذبه‌های فرهنگی مناطق مختلف کشور به حساب می‌آیند.
امروزه در صنعت گردشگری، غذا و خوراک جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده و اغلب رستوران‌ها، هتل‌ها و اقامتگاه‌ها به ترویج فرهنگ غذایی خود می‌پردازند، با این وجود کمتر نام و نشانی از پیشینه و تنوع غذاهای محلی و مکتب ایرانی در مراکز پذیرایی گردشگری ایران دیده می‌شود.
قابلیت ایران در زمینه تنوع غذایی را می‌توان متاثر از ویژگی جغرافیای کشور و تنوع قومی و نژادی ایرانیان دانست. به این معنا که به دلیل وجود مراتع و شرایط جوی خاص و امکان پرورش گیاه و دام آبگوشت‌های شمال‌غرب ایران بی‌نظیر است. در نواحی مرکزی ایران که آب و هوای خشک دارند بیشتر از سبزی‌های خشک استفاده می‌کنند و در جنوب کشور به‌دلیل وجود دریا و اقیانوس بیشتر غذاهای دریایی رواج دارد.
گردشگری غذا باید به‌عنوان هدف اصلی سفر، با برگزاری هدفمند تورهای گردشگری در دستور کار نهادهای متولی قرار گیرد. ضمن اینکه کمک به راه‌اندازی رستوران‌های محلی در استان‌ها و ارائه تسهیلات به آنها و افزودن غذاهای محلی در منوهای رستوران‌های بزرگ و مطرح کشور نیز به‌عنوان یک راهبرد مطرح است.
البته نمی‌توان این موضوع را انکار کرد که در کنار همه اینها شرکت در فستیوال‌های جهانی، معتبر و شناخته شده مرتبط با صنعت گردشگری خوراک نقش غیرقابل انکاری در معرفی غذاهای ایرانی در گستره بین‌المللی خواهد داشت.
در این شماره از مجلهٔ گیلگمش فارسی پس از شرح اجمالی اهم فعالیت‌های این مجموعه در نیم‌سال اخیر، سخن از خنیاگری به میان آمده که در ایرانِ اسلامی از حرمت نان و نمک آن یاد می‌کند؛ چه در بارگاهی مقدس پیشکش زوّار شده باشد، چه طعامِ گسترده بر سر سفرهٔ میهمان یا به دستور دربار سلطنتی پخته شده باشد. چگونگی توزیع نان و تأسیس صنف نانوایان از جمله مواردی‌است که در این پژوهش مورد توجه بوده است. در ادامه مهمترین ویژگی‌های آداب غذا خوردن ایرانیان برای عاید شدن لذت خوراک توصیف شده اند.
ره‌گوی این شماره از مجلهٔ فارسی گیلگمش، روابط ایران و اسپانیا را نیز در همین دورهٔ صفوی از گوشهٔ دیگر دنیا به ارمغان آورده است.
پروندهٔ ویژهٔ پانزدهمین مجلهٔ فارسی گیلگمش «خوراک» است و به اقتضای این موضوع، معرفی منتخبی از ظروف خوراک ایرانیان در موزه‌های مختلف جهان، ره‌یافتِ میراث فرهنگی‌است که تقدیم خوانندگان می‌شود و زان پس سفری به قلمرو طعم‌ها در گوشه و کنار دنیا خواهید داشت.
گذر از تاریخ کهن گردشگری بی‌شک برای علاقه‌مندان این صنعت، جذاب خواهد بود. در راه‌نامهٔ این شماره اهداف گردشگری در هزاره‌های پیش از میلاد مورد واکاوی قرار گرفته‌اند.
اقدام خلاقانهٔ برادران میشلن در آستانهٔ سدهٔ ۲۰ میلادی به واسطهٔ سفرهای جاده‌ای ماجراجویانه‌شان و تنظیم راهنمای ارزیابی رستوران‌ها و هتل‌ها (علاوه بر سایر خدمات شایانی که انجام داده اند) روایت دلنشینی است که در قالب نخستین راه‌نامهٔ این مجله ارائه شده است. پس از آن، از گردشگری قهوه و انواع آن خواهید خواند.
ره‌آورد شگفت ما برای شما در پانزدهمین شمارهٔ این مجله، جهانی از خوراک جهانی و دانش بومی و آیین ذیربط آنها از کشورهای مختلف است. شبکهٔ شهرهای خلاق جهانیِ خوراک در واپسین بخشِ ره‌آورد، در خصوص ۳۴ کشور مورد بررسی قرار گرفته اند.
در ادامه پای سفرهٔ ایرانی خواهید نشست تا با جزئیات این خوان بیشتر آشنا شوید؛ سپس ضمن آگاه شدن از پیامدهای جهانی شدن خوراک و توسعهٔ سفرهای غذامحور، با چهار طعم متفاوت از چهار گوشهٔ این سرزمین از شما پذیرایی خواهد شد؛ نوش جان!
پانزدهمین شماره از مجله فارسی میراث و گردشگری گیلگمش با سردبیری سمیرا محب‌علی در ۱۷۶ صفحه و با قیمت ۳۰۰ هزار تومان منتشر شد.
نظر شما