سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - مهدیه سادات نقیبی: موسیقی در تاریخ، همواره به عنوان ابزاری برای بیان احساسات، اعتراضات و آرزوهای مردم مورد استفاده قرار گرفته است. یکی از نمونه‌های برجسته این پدیده، قطعه «فلسطین آزادباد» با ملودی و آهنگ‌سازی حسن توکلی و تنظیم امیر جمالفرد است که به عنوان یک ترانه اعتراضی برای حمایت از مردم فلسطین شناخته می‌شود. این اثر نمایانگر روح مقاومت و مبارزه در برابر ظلم و اشغالگری است و صدای افرادی است که به دنبال آزادی فلسطین و پایان دادن به رنج‌های مردم این سرزمین هستند.

موسیقی، به ویژه در زمینه‌های اعتراضی، می‌تواند به زبان جهانی تبدیل شود که مخاطبان از هر کجای دنیا، بدون نیاز به فهم کلمات، پیام آن را دریافت می‌کنند. در قطعه «فلسطین آزادباد»، ملودی و تنظیم به گونه‌ای طراحی شده‌اند که همزمان با برانگیختن احساسات شنونده، قدرت پیام را تقویت می‌کنند. شعارهای موجود در این اثر که از راهپیمایی‌های جهانی الهام گرفته شده‌اند، همانند دیگر قطعات اعتراضی، به صدای مردمی تبدیل می‌شوند که در سراسر دنیا به خیابان‌ها می‌آیند تا حمایت خود را از فلسطین اعلام کنند.

هنر فلسطین در طول تاریخ، همواره با مبارزه برای بقا و حفظ هویت همراه بوده است. از شعرها و داستان‌ها تا نقاشی‌ها و موسیقی، هر شکلی از هنر در فلسطین به نوعی واکنش به ظلم و اشغالگری است. هنرمندان فلسطینی از این طریق، نه تنها به بازگو کردن داستان‌های خود، بلکه به جهانیان یادآور می‌شوند که مقاومت و امید هیچگاه خاموش نمی‌شود. هنر موسیقی به ویژه در این کشور، به ابزاری قوی برای رساندن صدای مردم به جهان تبدیل شده است. قطعه «فلسطین آزادباد» نیز در این راستا، از همان روحیه بهره‌مند است؛ هنری که همزمان با زیبایی‌های هنری، پیام واضح و محکمی از مقاومت و مبارزه دارد.

در دنیای امروز که روزمره از همه قدرت‌های جهان قوی‌تر است و در کسری از ثانیه انسان را می‌بلعد؛ تلنگر، نقطه مقابل است که هنرمندها می‌توانند با زبان و سلاح‌شان هر روز و هر ثانیه با ماندگار کردن اثرشان، چاره‌اش کنند.

کتاب‌های متعددی نیز به بررسی هنر و موسیقی فلسطینی پرداخته‌اند. این کتاب‌ها علاوه بر اینکه تاریخچه موسیقی فلسطین را بازگو می‌کنند، به تأثیرات اجتماعی و سیاسی این هنر بر مردم فلسطین و حامیان بین‌المللی آن نیز توجه دارند. موسیقی فلسطینی به عنوان بخشی از هویت ملی این مردم، همواره در قلب جنبش‌های آزادی‌خواهی قرار داشته است. از ترانه‌های سنتی تا قطعات اعتراضی مدرن، موسیقی در فلسطین به ابزاری برای اتحاد، امید و بیان اعتراض تبدیل شده است.

در زمینه موسیقی و فلسطین، کتاب‌هایی منتشر شده است که به تأثیرات موسیقی در این مبارزه و نقش آن در هویت ملی و مقاومت فلسطینی‌ها می‌پردازند. یکی از این کتاب‌ها، «صداهای مقاومت: نقش موسیقی در فلسطین» با نام اصلی «Sounds of Resistance: The Role of Music in Palestine» است که در سال ۲۰۱۵ توسط جیمزهارپر به چاپ رسیده است. این کتاب به نقش موسیقی در تاریخ جنبش‌های مقاومت فلسطین و تأثیر آن بر هویت فرهنگی و سیاسی این مردم می‌پردازد. نویسنده در این اثر، به بررسی نقش موسیقی در تقویت اتحاد میان مردم و به عنوان ابزاری برای ابراز هویت ملی فلسطین توجه ویژه‌ای دارد.

برای مثال، کتاب «موسیقی و آواز فلسطینی: بیان و مقاومت از سال ۱۹۰۰» با نام اصلی «Palestinian Music and Song: Expression and Resistance since ۱۹۰۰» که در سال ۲۰۱۳ به وسیله محمد غنیمه منتشر شده است به تحلیل تاریخچه موسیقی فلسطینی از اوایل قرن بیستم تا امروز پرداخته و نشان می‌دهد که چگونه موسیقی به عنوان ابزاری برای مقاومت و بقا به کار رفته است. غنیمه در این اثر، به نقش موسیقی سنتی فلسطینی و تأثیر آن بر جنبش‌های اجتماعی و سیاسی می‌پردازد.
این کتاب‌ها به خوبی نشان می‌دهند که موسیقی فلسطینی به بخشی از هنر مقاومت تبدیل شده است؛ هنری که علاوه بر ارزش‌های زیبایی‌شناختی، نقش حیاتی در بازنمایی تاریخی، سیاسی و اجتماعی فلسطین ایفا می‌کند. هنرمندانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند، نه تنها به دنبال خلق آثار هنری هستند، بلکه از طریق موسیقی به ترویج مقاومت، امید و عدالت می‌پردازند.

در پایان، قطعه «فلسطین آزادباد» به عنوان یکی از نمونه‌های برجسته موسیقی اعتراضی، یادآور قدرت هنر در تغییر و تأثیرگذاری است. این اثر نه تنها یک قطعه موسیقی است، بلکه صدای یک مبارزه است؛ مبارزه‌ای که در قالب هنر به جهان مخابره می‌شود و نشان می‌دهد که امید و مقاومت در برابر ظلم هرگز پایان نمی‌پذیرد. این قطعه به خوبی نشان می‌دهد که چگونه موسیقی می‌تواند به عنوان صدای عدالت‌خواهی و آزادی‌طلبی در جهان مدرن عمل کند و تأثیری پایدار بر مخاطبان خود بگذارد.