سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) _ زینب خوش اندیش: مصاحبه با مرضیه دهقان، نویسنده برجسته ادبیات پایداری فرصتی است برای درک عمیق‌تر نقش ادبیات در انتقال ارزش‌های دفاع مقدس به نسل جوان. در دورانی که فرهنگ و تاریخ جنگ تحمیلی به تدریج از خاطره‌ها محو می‌شود، نویسندگانی مانند دهقان با خلق آثاری ماندگار، مسئولیت انتقال این فرهنگ را بر دوش دارند. ادبیات پایداری نه تنها روایتگر رویدادها و جان‌فشانی‌های گذشته است، بلکه به عنوان پلی میان نسل‌های مختلف عمل می‌کند و به جوانان امروز امکان می‌دهد تا با تاریخ و ارزش‌های این دوره پرافتخار ارتباطی زنده و پویا برقرار کنند.

دهقان، دختر شهید و همسر جانباز دفاع مقدس، با تجربه‌های شخصی و علاقه‌مندی به ادبیات، توانسته در عرصه نویسندگی ادبیات پایداری جایگاه ویژه‌ای پیدا کند. او در این مصاحبه از مسیر نویسندگی‌اش، دغدغه‌هایش در حوزه ادبیات ایثار و شهادت و آثار جدیدش می‌گوید.

_ از آغاز علاقه‌تان به نویسندگی و مسیر ورودتان به این عرصه بگویید.

از سنین نوجوانی علاقه‌ام به کارهای فرهنگی و هنری، به‌ویژه نویسندگی، شکل گرفت. در مدرسه و دانشگاه فعالیت‌های بسیاری در حوزه نمایش داشتم اما انگیزه‌ام برای نویسندگی زمانی بیشتر شد که متوجه شدم از طریق قلم می‌توانم با قلب و روح مردم ارتباط برقرار کنم. به‌عنوان فرزند شهید و همسر جانباز دفاع مقدس، نویسندگی برای من فقط یک کار نیست؛ بلکه مسئولیتی است برای حفظ و ترویج فرهنگ ایثار و شهادت.

_ اولین اثر منتشر شده شما چه زمانی بود و چه بازخوردی داشت؟

اولین داستانم با نام «آن شب بارانی» در سال ۱۴۰۲ در مجموعه کتاب» «پونه‌ی کوهی» به چاپ رسید. این اثر با استقبال خوبی مواجه شد و باعث شد تا در جشنواره‌های استانی چندین مقام کسب کنم. این موفقیت‌ها انگیزه‌ام را برای ادامه مسیر نویسندگی بیشتر کرد.

_ درباره رمان‌ها و داستان‌هایی که در دست نگارش دارید، بگویید.

هم‌اکنون مشغول نوشتن چند داستان و رمان هستم. یکی از این آثار داستان فولکلور (قصه های قدیمی) است و دیگری رمانی است که به زندگی همسر شهیدی می‌پردازد. این رمان داستان زنی است که در مواجهه با سختی‌ها و کشمکش‌های زندگی، توانسته فرزندان شایسته‌ای تربیت کند. تجربه‌های شخصی‌ام به‌عنوان فرزند شهید و همسر جانباز در این داستان نقش بزرگی ایفا کرده‌اند.

_ اثر جدید شما در حوالی مدرسه چه موضوعی دارد و چگونه به نوشتن آن رسیدید؟

ایده این داستان از نگاه به بمباران شهرستان بهبهان در زمان دفاع مقدس شکل گرفت. طرح اولیه را به مسئولان کنگره ملی سرداران و شهدای استان کهگیلویه و بویراحمد ارائه کردم و پس از تأیید آن، مصاحبه‌هایی با همسر و خانواده شهید شکرالله معماری و تعدادی دیگر از خانواده‌های شهدا انجام دادم. این کتاب نگاه ویژه‌ای به زندگی همسر شهید دارد که در همان حادثه خودش نیز جانباز شد و دو دختر از خانواده به شهادت رسیدند.

- به‌عنوان یک نویسنده فعال در حوزه ادبیات پایداری، این نوع ادبیات چه تأثیری در زندگی شما داشته است؟

ادبیات پایداری برای من به‌نوعی بازتاب تجربه‌های زندگی شخصی‌ام است. نوشتن در این حوزه برای من نه تنها جنبه هنری دارد، بلکه پاسخی است به تمام خاطرات و احساساتی که از خانواده‌های شهدا و جانبازان به‌دست آورده‌ام. هر بار که با آن‌ها دیدار می‌کنم، از دردها و مقاومت‌هایشان الهام می‌گیرم و با قلمم تلاش می‌کنم این واقعیت‌ها را به نسل امروز منتقل کنم.

_ به‌نظرتان نسل کنونی چقدر با ادبیات پایداری ارتباط برقرار می‌کند؟

نسل امروز به دنبال واقعیت‌ها و حقیقت‌های زندگی است. اگر ادبیات پایداری با همان قداست دوران دفاع مقدس به آن‌ها منتقل شود، بدون شک تأثیر عمیق‌تری خواهد داشت. باور دارم که با معرفی درست و صادقانه این فرهنگ، می‌توانیم نسل جدید را به‌سمت درک بهتر از ایثار و فداکاری سوق دهیم.

_ برنامه‌های آینده‌تان در عرصه نویسندگی چیست؟

قصد دارم با لطف خداوند در حوزه‌های مختلف داستان و رمان به‌ویژه جمع‌آوری خاطرات خانواده‌های شهدا، ایثارگران و آزادگان بیشتر فعالیت کنم. نوشتن این خاطرات نه‌تنها حفظ فرهنگ ایثار و شهادت است، بلکه یک وظیفه اخلاقی و ملی می‌دانم که باید با جان و دل انجام دهم.