به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، همایش مردمی «صلح و گردشگری» به همت گروه گردشگری خانه اندیشمندان علوم انسانی و با همکاری انجمن صنفی راهنمایان گردشگری استان تهران در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
بهناز پورخداداد، مدیر گروه گردشگری خانه اندیشمندان علوم انسانی، ابراز داشت: امروز سخنرانی‌های بینارشته‌ای جذابی را در این همایش خواهیم داشت. این همایش با شکل‌گیری گروه گردشگری خانه مقارن شد و در این مسیر نیازمند حضور دغدغه‌مندان صنعت گردشگری هستیم.
وی افزود: یکی از مهم ترین اهداف گروه گردشگری خانه اندیشمندان علوم انسانی، ایجاد صلح و آشتی در بین گروه های مختلف گردشگری است. قبل از این مباحث، باید به خودمان رجوع کنیم و اول به یک صلح و آشتی با خودمان برسیم. آن موقع می توانیم بگوییم که ما افراد صلح طلبی هستیم. لازم می دانم از مدیریت خانه اندیشمندان علوم انسانی و هم چنین از انجمن صنفی راهنمایان گردشگری استان تهران تشکر کنم.
در ادامه محمدحسین یزدانی، رئیس انجمن صنفی راهنمایان گردشگری استان تهران، بیان داشت: میزبان شما هستیم تا راجع به گردشگری و صلح حرف بزنیم. وقتی غریبه ای به ایران می آید یا یک ایرانی به خارج از کشور می رود، راهنمایان گردشگری می توانند مردم و فرهنگ آن کشور را به درستی معرفی کنند. صلح، گردشگری را به وجود می آورد اما آنچه که صلح را پایدار می کند، گردشگری است.
سپس محمدتقی رهنمایی، استاد دانشگاه تهران بیان کرد: ما همیشه در مورد جاذبه‌های ایران و داشته هایمان صحبت می کنیم اما از این داشته ها استفاده چندانی نمی کنیم. امید است تشکیل گروه گردشگری خانه اندیشمندان علوم انسانی سبب شود که گروه‌های دانشگاهی با گروه های حرفه ای گردشگری زیر یک سقف با هم جمع شوند.
وی افزود: در بخش گردشگری، باید دولت ها و مردم در یک جهت همسو باید حرکت کنند اما توسعه گردشگری جزء اولویت های دولت های ما نیست. سه نگاه به گردشگری وجود دارد. فرانسوی ها نسبت به گردشگری از منظر اجتماعی می نگرند. سوییسی ها نگاهشان به گردشگری، نگاه اقتصادی است. آلمانی ها به گردشگری از پنجره جغرافیایی نگاه می کنند. سفرها دستاوردهای زیادی دارد اما در ایران فقط به دستاوردهای مالی آن نگاه می کنیم.
او ادامه داد: صلح الزاماً مفهومی که بعد از جنگ به دست می آید، نیست. مفهوم صلح، آرامش است. در کشوری که عصبیت حاکم باشد، مقصد خوبی برای گردشگران خارجی نیست. دستاوردهای صلح، آرامش، رفاه، بالندگی و اعتلای فرهنگی است. دستاوردهای جنگ، ناآرامی، دشمنی، اضطراب، عصبیت و در نتیجه، افت فرهنگ است.
در ادامه آرش نورآقایی، راهنمای گردشگری، بیان کرد: تشکیل گروه گردشگری خانه اندیشمندان علوم انسانی را تبریک می گویم، امیدوارم مایه خیر برای گردشگری باشد. ما هیچ موقع تاریخ شفاهی صنعت گردشگری را مستند نکرده ایم.
وی افزود: در آغاز هزاره، ایران میزبان مجمع بین المللی گردشگری بوده است که همزمان بود با شعار سید محمد خاتمی (گفت و گوی تمدن ها). در سال ۲۰۱۷ ایران میزبان کنوانسیون راهنمایان گردشگری بوده است. سفر یک حق است و از سال ۱۹۸۳ به بعد، به نوعی جزء حقوق بشر به شمار می رود. البته همزمان با رونق صنعت گردشگری، سواد و ادب سفر شکل نگرفته است. سفر به مانند کتاب خواندن، یاد گرفتنی است.
در ادامه راجا گوندو، مسئول بخش همکاری های دفتر هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل بیان کرد: دبیرکل سازمان ملل گفته است که گردشگری مردم را به هم نزدیک می کند. در قلب هر سفری فرصتی برای از میان برداشتن اختلافات نهفته است. ما باید به ظرفیت عظیم گردشگری برای ساختن صلح تاکید کنیم.
وی افزود: ایران یکی از کهن ترین تمدن های بشری است. ایران به یک موزه زنده از تمدن بشری تبدیل شده است. گردشگری در ایران، دعوتی است برای گفت و گو با مردمی خونگرم و مهمان نواز. گردشگری به مردم کمک می کند با سرزمینی که از آن بازدید می کنند، احساس همدلی پیدا کنند. گردشگری هم چون نشانه ای از امید خودنمایی می کند. هر گردشگر در واقع یک سفیر است و هر گردشگر نماینده یک شکور است. گردشگری نه تنها رفاه اقتصادی ایجاد می کند، بلکه می تواند توسعه پایدار ایجاد کند. بدون صلح، گردشگری وجود ندارد.
در ادامه محمد درویش، فعال محیط زیستی، ابراز داشت: تقویت خردمندانه گردشگری، می تواند به تحکیم صلح، همدلی و همراهی کمک کند. گاندی در کنار ماندلا جزء سلحشورترین جنگ دوران صلح در جهان هستند. کسی که در زمانه حاضر برای صلح می جنگد، به مراتب شجاع تر از کسی است که بر طبل جنگ می کوبد. باید تلاش کنیم که همچنان ایران در مرکز یکی از بحرانی ترین مناطق جهان، منادی صلح باقی بماند.
وی افزود: شاخص یک جامعه توسعه یافته این است که برای همه زیستمندان ساکن در آن سرزمین حرمت حیات قائل باشند. امروز یوزپلنگ آسیایی فقط در ایران باقی مانده است و نشان می دهد ایرانی ها عمیقاً صلح طلب و عاشق محیط زیست بوده اند. اعتلای فرهنگ محیط زیستی اتفاقی نیست. مردم ایران سربازان بیوکراسی هستند.
در ادامه حسین حاتمی نژاد، استاد دانشگاه تهران، اظهار داشت: گردشگری را یک امر سیاسی می دانم. نابرابری اجتماعی بخش وسیعی از گردشگری را با بحران مواجه کرده است. در ایران، تنوع زیستی زیادی داریم. وجود کوه های زاگرس و البرز و ناهمواری ها به ما کمک کرده است که حتی یک زیست بوم خوب برای یوز آسیایی داریم.
وی افزود: نابرابری در توزیع ثروت، درآمد و قدرت باعث شده است همه به طور برابر شرایط استفاده از گردشگری را نداشته باشند. در گردشگری خلاق باید روی تساهل و تسامح تاکید کنیم. ما نگاه مان به محیط زیست یک نگاه ابزاری است ولی در این محیط زیست و گردشگری ذاتاً ارزش دارد.
در ادامه ساسان قاسمی، از هنرمندان و فعال گردشگری، ابراز داشت: تمام جنگ های دنیا به واسطه تفاوت در نگرش ها است. اگر این نگرش ها با همدیگر همسو شوند، مشکل مناقشه ها حل خواهد شد. فوکویا می گفت که هویت یکپارچه در قرن بیستم و بیست و یکم وجود ندارد. البته او می گوید هویت های چندگانه وجود دارد. هر کدام از این هویت های چندگانه اگر قرار باشد هویت های خشکی بماند لاجرم به مناقشه منتج می شود.
وی افزود: سفر فرصت مواجهه ایجاد می کند، مواجهه نه از نگاه مقابله. هر جایی که در دنیا فرصت شناخت به قوم های مختلف داده شد، جنگی اتفاق نیفت. اگر گردشگری را به جایی می بریم، فرصت شناخت بدهیم، این شناخت بستر صلح را فراهم می کند.
سپس ماندانا تیشه یار، رئیس انجمن مطالعات صلح ایران، بیان داشت: عنوان سخنرانی من، پاسداشت محیط زیست در اسطوره های ایرانی با روایت های از شاهنامه فردوسی است. ایرانیان در دوران باستان به سه گونه به محیط زیست نگاه می کردند. از نگاه اول، طبیعت، آفریده خداوند بزرگ است. انسانی که درختی بکارد و به محیط زیست احترام بگذارد، درهای بهشت به روی او باز می شود. نگاه دوم، پیوند میان سیاست و محیط زیست است. کسی که سیاستمدار خوبی است و اساس را بر دادگری می گذارد، می تواند به محیط زیست کمک کند. نگاه سوم، به رابطه تنگاتنگ انسان ایرانی با گیاهان و جانوران اشاره می کند. می توان گفت طبیعت دوستی و مهر به محیط زیست به عنوان الگوی زیست خوب از هزاران سال پیش در ایران رایج بوده است.
نظر شما