به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در رشت نجمه پور ملکی در شعر خود آورده است:

به قرآن گریه کردم لحظه ی پرواز نصرالله

شهادت چیست اصلاً؟ بهترین آغاز نصرالله

چه پاییز سرافرازی شده، بیروت می بینی؟

جهان را می کند بیدارتر اعجاز نصرالله

نمانده هیچ برگی از تنش در شعله آتش

و باد این سو و آن سو می برد آواز نصرالله

مثلث های پرچم را به آتش می کشد دنیا

محقق می شود در قدس چشم انداز نصرالله

سیاهی در بلندی های جولان می دهد جولان

به پا خیز ای فرات و نیل ای سرباز نصرالله

به دست اشقیای قوم خیبر باز پرپر شد

غرور حاج قاسم حامی و دمساز نصرالله

ندیدم هیچ کوهی را که هر شب جا به جا می شد

شکوه و این صلابت خصلت ممتاز نصرالله

همیشه منتظر بودی برای اینچنین روزی

مبارکباد این خونی که باشد راز نصرالله

همچنین بهرام مژدهی در سروده های خود آورده است:

قسم بر گونه های تر ستم باقی نمی ماند

قدم بردار محکم تر ستم باقی نمی ماند

قسم بر تین و بر زیتون به خون گشته گلگون

به آه و ناله مادر ستم باقی نمی ماند

به صبح وعده صادق به صبح آب و آیینه

به آیه آیه کوثر ستم باقی نمی ماند

بخوان انا فتحنا را که حزب الله پیروز است

و از این دشمن خودسر ستم باقی نمی ماند

برای انتقام سخت ما آماده رزمیم

چو آتش زیر خاکستر…ستم باقی نمی ماند

دیگر شاعر گیلانی فرزانه قربانی حال و هوای بعد از شهادت سید حسن نصرالله را با زبان شعر چنین توصیف کرده است.

چشم گلدسته شهر از غمتان می گرید

رفتی و ماذنه هم جای اذان می گرید

با تو و خنده سرخ تو بهاری می شد

سیب لبنان که در آغوش خزان می گرید

پدر امت مظلوم، ابو هادی جان

چشم بیروت تو با پیر و جوان می گرید

آه از رجعت سرخ تو به جوش آمده است

این همه خون که میان شریان می گرید

با پر و بال شهادت به کجا رفتی که

آسمان از غم تو مویه کنان می گرید

انفجار از تو گذشت و وسط رقص جنون

تن صد پاره تو با هیجان می گرید

آیه ی"نصرُ من الله"شده ورد لبش

کودک غزه اگر در خفقان می گرید