به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بوشهر، این کتاب در ۳۵۰ صفحه درباره ابوالقاسم ایرانی، شاعر سپیدسرا و برجسته بوشهری است. نویسنده در کتاب «ابوالقاسم ایرانی؛ شاعر شعرهای دریایی» پس از مقدمه، ابتدا نگاهی به زندگی شاعر و سیر تحول شاعری وی دارد؛ سپس اندیشه و شعر ابوالقاسم ایرانی را مورد نقد و بررسی قرار داده است.
در بخش دیگر این کتاب، نویسنده ضمن معرفی شاعر، نگاهی نقادانه‌ای دارد به کتاب او یعنی «جاده تا آنجا که ایستاده‌ای می‌آید». در ادامه ایرانی از نگاه صاحبنظران و شاعران و نویسندگان معرفی می‌شود. سپس ۱۰ شعر از شاعران در تجلیل از ایرانی آورده شده است. در پایان کتاب هم چند شعر از دهه‌های گذشته شاعر به عنوان نمونه ذکر شده است.
در پشت جلد کتاب «ابوالقاسم ایرانی؛ شاعر شعرهای دریایی» نوشته شده است: «ابوالقاسم ایرانی، شاعر چراغ دریایی، بندر، بادبان، کشتی، ملوان، جاشو، ناخدا و تشباد و… است. شاعر شعرهای دریایی، شاعری که شعرش گویا رویایی است که در خواب، روح خسته انسان مدرن امروزی را به فراتر از اقلیم می‌برد.
هدف ایرانی از سرودن شعر و تلاش برای به ابزار درآوردن آن برای بیان و بازتاب مسائل دور و بر خود، بلکه معنی گذراندن خود زندگی است. او با شعر، زندگی می‌کند و به «شکار لحظه‌ها» می‌پردازد. «واژه‌ها» برای او مقدس و بازتاب‌دهنده احساسات او هستند. کلمات در شعرهایش نفسگیر نیستند. واژه‌ها با او رفیقند؛ در عین حال، که اهل نمایش و خودنمایی نیست به نمایاندن و نمایش زیبایی‌های طبیعت و پدیده‌ها توجه می‌کند.»
به گزارش ایبنا؛ ابوالقاسم ایرانی، شاعر سپیدسرای جنوبی و شعرهای دریایی، متولد مرداد ۱۳۲۵ در بوشهر و دانش‌آموخته حقوق قضایی و دریایی است؛ اما بیش از همه عمر خود را در زمینه ادبیات و شعر صرف کرده است. او در میان اهالی ادبیات شاعرشناسی است که در طول نیم قرن اخیر شعرها و مقالاتش در جنگ‌های ادبی و نشریات منتشر شده است. همچنین «صدای بوشهر» اولین روزنامه بوشهر نیز به همت این شاعر بنیان‌گذاری شد. اولین مجموعه شعر ابوالقاسم ایرانی بعد از قریب به نیم قرن فعالیت ادبی او با عنوان «جاده تا آنجا که ایستاده‌ای می‌آید» در سال ۱۳۹۳ از سوی موسسه انتشارات نگاه منتشر شد. ایرانی در همه سال‌های فعالیتش تنها همین یک کتاب منتشر کرده است.
او در سال‌های ۴۰ تا ۵۰ کتابی به نام «زنجیر تا ابد» را آماده انتشار کرد، چاپ هم شد اما جلوی پخش آن را گرفتند و کتاب خیلی دیده نشد. وی در سال‌های ۴۷ تا ۴۸ در پی فشار ساواک از ایران فرار کرد و به بحرین رفت، از آنجا به هند رفت و بعد دنیا را گشت و بعد از چند سال دوباره به بحرین برگشت و همان‌جا ازدواج کرد. او افزون بر راه‌اندازی نشریه «صدای بوشهر»، نشریات «پیکار اندیشه» و «از شعر تا قصه» را نیز راه‌اندازی کرد.
نظر شما