به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اراک، در دورهمی ادبی پنجاهمین نشست ادبی انجمن ادبی اراک شامگاه چهارشنبه به خوانش و تفسیر منطق الطیر یا مقامات طیور عطار نیشابوری با حضور سید مهدی کتانفروش مدرس این نشست پرداخته شد.

در این نشست ادبی ابیات شماره ۱۷۴۰ تا ۱۷۶۰ صفحات ۹۶ و ۹۷ کتاب منطق الطیر با عنوان الحکایه التمثیل به تصحیح دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی مورد خوانش و تفسیر قرار گرفت.

کتانفروش به خبرنگار ایبنا گفت: این انجمن ادبی به دنبال این است و سعی دارد بیشتر موضوع کتاب‌هایی را در نظر بگیرد که شرح آن‌ها در بازار کتاب در دسترس نیست.

ابیاتی از قصه الحکایه و التمثیل (عذر آوردن مرغان) در زیر می‌آید:

... در چنین راهی که مردان بی‌ریا

چادری در سر کشیدند از حیا

از چو من مسکین چه خیزد جز غبار

گر کنم عزمی بمیرم زار زار

هدهدش گفت ای فسرده چند ازین

تابکی داری تو دل در بند ازین

چون ترا اینجا یگه قدر اند کیست

خواه میرو خواه نی؛ هر دو یکیست

هست دنیا چون نجاست سر بسر

خلق می‌میرند در وی در بدر

صد هزاران خلق همچون کرم زرد

زار می‌میرند در دنیا بدرد

ما اگر آخر درین میریم خوار

به که در عین نجاست زار زار

این طلب گر از تو و از من خطاست

گر بمیرم این دم از غم هم رواست

چون خطاها در جهان بسیار هست

یک خطا دیگر همان انگار هست

گر کسی را عشق بدنامی بود

به ز کناسی و حجامی بود

گیرم این سودا ز طراری کم است

تو کمش گیر این مراکمتر غم است

گر ازین دریا تو دل دریا کنی

چون نظر آری همه سودا کنی

گر کسی گوید غرورست این هوس

چون رسی آنجا تو چون نرسید کس

در غرور این هوس گر جان دهم

به که دل در خانه و دکان نهم

این همه دیدیم و بشنیدیم ما

یک نفس از خود نگردیدیم ما

کار ما از خلق شد بر ما دراز

چند ازین مشت گدای بی‌نیاز

تا نمیری از خود و از خلق پاک

بر نیاید جان ما از حلق پاک

هرک او از خلق کلی مرده نیست

مُرد او کو محرم این پرده نیست

محرم این پرده جان آگه است

زندهٔ از خلق نامرد ره است

پای درنه گر تو هستی مرد کار

چون زنان دست آخراز دستان بدار

اهمیت گفت و گو در منطق الطیر:

اهمیت گفت وگو در منطق الطیر از عنصر داستانی فراتر رفته و به صورت و قالب داستان آمده است. اصل داستان مرغان به جز پایان آن گفت وگوی مرغان با هدهد است که عذرها، اشکال‌ها و پرسش‌های مرغان را در بر می گیرد. در مقابل گفت‌وگوی هدهد با مرغان، حکایت یا حکایت‌هایی در واحدهای مختلف اثر قرار گرفته که نسبت به آنها از نظر کمیت یکسان نیست به این ترتیب که در بخش اول، گفته‌های هدهد و مرغان طولانی تر است و فقط یک حکایت روایت شده ولی در بخش‌های بعدی گفته ها کوتاهتر و تعداد حکایت‌ها بیشتر است.