به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شیراز، در این جلسه ادبی، سارا هلاله به معرفی شمیم بهار و تاثیرگذاری او بر نقد و تحلیل سینمای معاصر اشاره کرد و بعضی از نقدهای ادبی او را مورد بررسی قرار داد.
وی همچنین صحبت‌های خود را با اشاره به تاثیرگذاری کاراکتر هنری بهار در جامعه معاصر شروع کرد و درباره دوران همکاری او با ناصر وثوقی به عنوان دبیر بخش ادبیات و هنر مجله «اندیشه و هنر»، دوران همکاری با بیژن الهی در نشر ۵۱ و همچنین دوران تدریس او در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران مطالبی ارائه کرد.
او روایت زندگی هنری شمیم بهار را به افول یک ستاره تعبیر کرد و افزود: شاید بتوان رمان‌ها و داستان‌های بهار را نقد کرد و آنها را ممتاز ندانست، اما کاراکتر فرهنگی‌ای که بهار در سال‌های فعالیتش از خود ساخته است باعث می‌شود، هر نقدی محتاطانه باشد.
وی همچنین به عناصر مدرن و همچنین بعضی عناصر سنتی داستان‌ها مثل استفاده سنتی از عناصر تلمیح، استعاره و وزن درونی اشاره کرد و جسارت بهار که با تابوشکنی‌هایی همراه بوده را تحلیل کرد.
او به مفهوم «حکایت نویسی» در مقابل قصه‌نویسی اشاره کرد و گفت: حکایت‌نویسی، مفهومی است که بهار در داستان‌های مختلفش سعی داشته آن را برجسته کند.
این منتقد ادبی همچنین به تلاش شمیم بهار برای ساخت صدایی مستقل اشاره کرد که دغدغه «زبان» دارد، در مقابل سایر جریان‌های رایج دهه چهل، مثل جلال آل‌احمد که با اندکی تخفیف دغدغه «جامعه» داشت و یا هوشنگ گلشیری که مسئله «داستان‌گویی» داشت.
سارا هلاله در بخش دیگری از سخنان خود به بررسی چهار کتاب منتشر شده از شمیم بهار پرداخت و نقاط قوت و ضعف هر کدام را مورد بررسی قرار داد. او با بیان اینکه داستان‌های کوتاه کتاب «دهه ۴۰ و مشق‌های دیگر» دارای فضاسازی و کاراکترهای مشترکی هستند اذعان کرد که می‌توان این داستان‌های کوتاه را به عنوان یک رمان به حساب آورد و گفت: بعضی حوادث، در داستان‌های دیگر، به طوری موازی تکمیل می‌شوند و ادامه می‌یابند.
او در پایان سخنان خود به سه رمان شمیم بهار به نام‌های «قرن‌ها بگذشت»، «۱۴» و «سرمای گل زرد» اشاراتی کرد و گفت این سه رمان که بیانگر مهاجرت معکوس هستند و همگی واگویه‌های تغزلی‌اند؛ ادای دین بهار به سه مبحث «ادبیات کهن»، «شعر دیگر» و «نمایش» هستند.
نظر شما