سرویس ادبیات خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): سهیل محمودی؛ شاعر، ترانه‌سرایی و نویسنده‌ای است که عمده مخاطبان او را از طریق قاب تلویزیون و حضورش در برنامه‌هایی ادبی و فرهنگی به‌عنوان مجری می‌شناسند. نخستین کار رادیویی او نیز در مقام نویسندگی و گویندگی، ویژه برنامه «دری به باغ نور» در ماه رمضان بود. محمودی سابقه نویسندگیِ برنامه ادبی و فرهنگی «در انتهای شب» را در کنار افرادی چون علی موسوی گرمارودی، ساعد باقری، محمدنبی خسروی، محمدرضا محمدی نیکو و کامران کاظم‌زاده را دارد. وی با همراهی ساعد باقری مشغول گردآوری مجموعه صدسال شعر فارسی است که توسط انتشارات امیرکبیر چاپ و عرضه می‌شود. گفتنی است تا کنون ۱۹ جلد از آن منتشر شده است.

او در نخستین مجموعه شعر خود با عنوان «دریا در غدیر» به دوبیتی و رباعی‌هایی با موضوع شهید و شهادت پرداخته است. او از شاعرانی است که در شکل‌گیری زبان شعر انقلاب نقش بسزایی را ایفا کرده است و در زبانش کلمات کلیشه‌ای غزل فارسی جایی ندارد. او در غزل‌هایش به کلمات روزمره، لباس شاعرانه می‌پوشاند و در واقع می‌توان گفت که غزل‌های این شاعر، راهگشای غزل در دهه هفتاد است. ترانه‌های سهیل محمودی توسط خوانندگانی چون علیرضا افتخاری، محمد اصفهانی، مانی رهنما، ناصر عبداللهی، حمید حامی، حمید غلامعلی، مهران مدیری و… خوانده شده است. این ترانه‌سرای محبوب برای مخاطبان قدیمی تلویزیون جایگاه ویژه‌ای دارد، با این حال مدت زمانی است که دیگر همچون گذشته او را در قاب رسانه نمی‌بینیم، دیدار با وی در حاشیه بزرگداشت علیرضا طبایی حاصل شد و به همین بهانه جویای حال او شده و درباره نگاهش به شعر و شاعران امروزی پرسیدیم.

سهیل محمودی در همان ابتدای صحبت در پاسخ به خبرنگار ایبنا درباره فعالیتهایش گفت: زرتشت به شاعری رسید و گفت چه می‌کنی: گفت شعر می‌گویم و شعر می‌خوانم، اینگونه خدا را نیایش می‌کنم.

وی در ادامه درباره اینکه مخاطبان امروز چگونه او را دنبال می‌کنند افزود: از طریق صفحه مجازی با مخاطبان در ارتباط هستم، همچنین اشعار جدید خود را در صفحه شخصی خود با دوستان و اساتیدم به اشتراک می‌گذارم تا به این بهانه جریان شعر و شاعری در زندگی‌ام زنده باشد.

او درباره آخرین اثر و کتابی که از او چاپ شده است، اگفت: آخرین مجموعه شعرم کتابی به نام «زنی با روسری گل‌دار» است که که در قالب هایکو و هایکو واره سروده‌ام.

سهیل محمودی در پاسخ به این سوال خبرنگار ایبنا درباره افزایش تعداد شاعران و ترانه‌سرایان در سال‌های اخیر گفت: به نظر من هر کسی حق دارد هر چیزی را که می‌نویسد چاپ و منتشر کند و این حقی است که آن را باید به انسان‌ها داد و اگر این حق را بگیریم علاوه بر استبداد شرقی، یک استبداد مضاعف به انسان شرقی تحمیل کرده‌ایم.

وی در ادامه تصریح کرد: اینکه بیاییم و بگوییم شعر شما در سطحی نیست که چاپ و منتشر شود، این برای انسانی که در شرق و خاورمیانه نادیده گرفته شده، یک استبداد مضاعف است، هرچند که می‌دانم آزادی دادن به انسان‌ها نیز به مرور زمان، مشکل‌ساز و باعث پدید آمدن آسیب‌هایی دیگر خواهد شد، اما قطعاً کمتر از مرارت‌ها و آسیب‌هایی است که از استبداد سلیقه‌ای منتج خواهد شد. بنابراین بگذاریم هر کسی به شیوه خود و سلیقه‌اش اشعاری را که سروده و یا اثری را که خلق کرده، منتشر کند.

محمودی با اشاره به آسیب‌های که امروز در فضای مجازی ایجاد شده، بیان کرد: درست است فضا شلوغ شده و گرد و خاکی به پا شده و دیگر سره از ناصره شناخته نمی‌شود، اما باز هم به زعم من عیبی ندارد و ترکش‌های این وضعیت به نسبت از آسیب‌های ناشی از استبداد کمتر است.

سهیل محمودی با بیان اینکه در زمانه‌ای هستیم که همه شاخه‌های شناختی و ساختارهای پیش از این در حال فروپاشی و جایگزین شدن آن در ساختاری جدید است، گفت: با این وضع اصلاً معلوم نیست که متر و معیاری که در دست من و دیگران است درست باشد.

او در ادامه اظهار داشت: به نظرم در این زمانه باید به تماشا ایستاد تا به تعبیر نیما به وقتش، آنکه غربال در دست دارد از پی بیاید. پس این گردوغبارها خاصیت فضای هنری و شاعرانگی است، این گردوغبارها با همین شدت که بر خاسته و فضا را اندوده کرده‌اند به سرعت فرو می‌نشینند و آنکه غربال در دست دارد، همان که نامش تاریخ است، همه را سرند می‌کند و آن کسی را که باید بماند را حفظ و بقیه را از غربال رد خواهد کرد.

محمودی با اشاره به نقل قولی از امبرتو اکو نویسنده بزرگ ایتالیایی گفت: امبرتو اکو معتقد است اشکال دنیای مجازی این است که هر نادانی خود را در این فضا انیشتین فرض می‌کند اما این توهمات نیز مانند ابری توخالی کنار می‌رود و خورشید خود را نشان خواهد داد و باز هم معتقدم با وجود همه این تفاسیر، آسیب‌های این فضا بسیار کمتر از آسیب استبداد برای استحکام و پیش روی یک جامعه است. پس باید به همه مردم به‌صورت عادلانه امکانات ارتباطی و بیان داد تا هر کسی که مدعی است شعر، قصه، نمایشنامه، رمان و یا فیلمنامه نوشته است متن خود را در فضای مجازی در کانال شخصی و یا تحت عنوان یک کتاب منتشر کند، این مسئله با وجود همه انتقادهایی که به آن وارد است به نظر من برای جامعه بهتر است و باعث خالی شدن بخش عمده‌ای از فشار انباشته و بیهوده در جامعه می‌شود.

وی در پایان اشاره کرد: کتاب گران است. من امروز کتاب «بیست قصه از ارنست همینگوی» با ترجمه نجف دریابندی را به قیمت ۳۰۰ هزار تومان خریده‌ام. پرداخت این مبلغ برای من سخت نیست اما قطعاً برای کسی که روزانه تنها همین ۳۰۰ هزار تومان دسترنج اوست، خرید کتاب سخت است. به نظر من دولت اگر می‌خواهد به فرهنگ کمک کند صنعت نشر را مدد دهد تا امکان ارزان تمام شدن همه کتاب‌ها در هر دسته و شاخه‌ای فراهم شود و کتاب برای همه سطوح جامعه قابل دسترس باشد.