به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بوشهر، این کتاب شامل حدود ۲۰۰ مقاله و یادداشت و متن سخنرانی اسماعیل حسام‌مقدم، ناشر، جامعه‌شناس و نویسنده جنوبی است که در طول دو دهه اخیر در باب جامعه مدنی و موضوعات مرتبط آفریده است. این مجموعه از میان ۷۰۰ متن گزینش و ویرایش شده است.
حسام‌مقدم در بخشی از مقدمه «بازگشت به جامعه مدنی» که به همت انتشارات «هامون نو» راهی بازار کتاب شده، آورده است: «در اوایل چهل سالگی، به این نتیجه رسیدم که بایستی یک جمع‌بندی از تتبعات فکری و اندیشیده‌های خودم را در معرض نقد و انتقاد متفکران و اندیشمندان قرار دهم تا بتوانم از این دوره گذر کنم و چشم‌اندازهای جدیدی را جلو روی اندیشه خویش ببینم.
از اواخر دهه ۷۰ خورشیدی که در تشکل‌های غیردولتی حضور یافتم، همواره اندیشه‌ورزی و تمرین اندیشیدن را پیش روی خود قرار دادم تا سال ۱۳۸۳ که بیشتر فعال مدنی و اجتماعی بودم، پس از آن «نوشتن» را به عنوان یک کنش فرهنگی و اجتماعی انتخاب کردم و در مجلات، سایت‌ها، روزنامه‌ها و… متعددی نوشتم.
اوج این نوشتن، در سال ۱۳۸۸ رخ داد و تمرین اندیشه و تفکر را با مسئولیت‌پذیری اجتماعی و سیاسی گره زدم. مجموعه مقالاتی با عنوان تبارشناسی توتالیتاریسم و خودکامگی را در مطبوعات محلی منتشر کردم. پس آن در سال ۱۳۹۱ که پروژه «هامون؛ بازگشت به جامعه مدنی» را با جمعی از هم‌اندیشان دشتستانی آغاز کردم، به یک تولید متن نوشتاری بسیار گسترده و متنوع دست زدم و حجم نوشتاری بسیار بالایی را خلق کردم.
پروژه «هامون» از یک ایده گسترده تبدیل به چندین نهاد مطبوعاتی، انتشاراتی و رسانه‌ای شد و دوباره حجم نوشتارها بیشتر شد. تا اینکه در سال ۱۴۰۱ و رخدادهای اجتماعی آن سال و در آستانه چهل سالگی‌ام، ضروریات زمانه و زمینه مرا بر آن داشت که نگاهی به پشت سر بیندازم و دست به بازاندیشی و بازنگری خود بزنم. به نقد ایده «هامون؛ بازگشت به جامعه مدنی» نشستیم و با یاریگری و اندیشگی مهدیه امیری‌دشتی پروژه «ارغنون؛ بازگشت به آینده» را سامان بخشیدیم.
پروژه «ارغنون» پایی در گذشته و نگاهی به آینده دارد و در حال و اکنون ایستاده است. این‌گونه است که ضرورت داشت مجموعه مقالات گزینش شده خودم را منتشر می‌کردم تا از آن دو دهه گذر می‌کردم و حاصل کار این کتاب شد. کتابی در ۴۶۰ صفحه قطع رقعی که به نوعی بازتابی از اندیشه‌های من در طول دو دهه پیش تا اکنون بوده است.
من اعتقاد دارم که از سال ۱۴۰۱ علاوه بر اینکه خودم در آغاز چهل سالگی به دنیای جدیدی گام نهاده‌ام، جامعه ایران نیز به دوره جدیدی ورود کرده، دوره ای که مقتضیات خود را دارد و به همین لحاظ باید به بازنگری اندیشیده‌های خویش بپردازیم…»
نظر شما