ادبیات عراق
-
در نشست شعر معاصر ایران و عراق مطرح شد؛
خوزستان ظرفیتی برای برقراری دیالوگ شعری با عراق و جهان عرب
خوزستان- مهدی مرادی شاعر و نویسنده خورستانی، همسایگی خوزستان با عراق را فرصتی برای برقراری دیالوگ شعری با عراق و جهان عرب بیان کرد و گفت: می‌توانیم از این مرز بگذریم و صدای شعر امروز را به گوش جهان عرب برسانیم.
-
از سوی نشر افق؛
رمان «خزامی» اثر نویسنده نام‌آور عراق منتشر شد
کتاب «خزامی» نوشته سنان انطون، پژواکی است از آلام و تجربه‌های عمیق انسانی در کشوری که سال‌ها درگیر جنگ و آشوب بوده است، این رمان از دریچه و نگاه شخصیت اصلی داستان، به عمق فرهنگ و آداب و رسوم عراقی‌ها سفر می‌کند.
-
مترجم «من فلوجه را به یاد می‌آورم» در گفت‌وگو با ایبنا:
رمان فرات‌العانی برگرفته از زندگی پدرش است/ مفاهیم کتاب، دغدغه خاورمیانه‌نشینان است
ابوالفضل الله‌دادی مترجم «من فلوجه را به یاد می‌آورم» گفت: این کتاب به‌نوعی روایت زندگی رفته پدر خود فرات العانی، نویسنده اثر است.
-
مروارید منتشر کرد؛
مجموعه اشعار «قصه ساده من و آسمان و لیلایم»
بختیارعلی با مدد از رئالیسم جادویی، تاریخ و گذشته روانی مردمان کرد را بازگو می‌کند، که چنان انسانی مدرن در چنبره‌ای از احساسات، نیات و نبود آنچه پذیرنده بشیریست به دام افتاده‌اند.
-
مترجم خوزستانی برای اولین بار؛
«در سرم زنی‌ست» به زنان دیار شط و نخل رسید
خوزستان- مترجم خوزستانی کتاب «در سرم زنی‌ست» مجموعه اشعار عامر الطبیب شاعر عراقی را برای اولین بار به فارسی برگرداند.
-
مترجم ایلامی در گفت وگو با ایبنا؛
«سایه‌های تن» پر از حادثه و اتفاق و فضاهای خاص است
«سیدمهدی حسینی نژاد» مترجم جوان ایلامی درخصوص تازه ترین اثرش در نمایشگاه کتاب امسال گفت: کتاب«سایه‌های تن» پر از حادثه و اتفاق و فضاهای خاص و ناب که بسیار ساده و باشکوه نوشته شده است.
-
قاهره می‌نویسد، بیروت منتشر می‌کند و بغداد می‌خواند؛
لذت کتاب و مطالعه در نمایشگاه کتاب بغداد
عراق، خانه سنت‌های ادبی کهن و مدرن برای لشکر خوانندگان مشتاقی است که یک کتاب جدید را معنادارتر و مفیدتر از یک دولت جدید می‌یابند.
-
موسی اسوار در گفت‌وگو با ایبنا از ادبیات ایران و عراق گفت؛
عرب‌ها مصدق را سمبل رهایی از استعمار می‌دانند
موسی اسوار گفت: قبل از اینکه در سال 1332 کودتای 28 مرداد نیز رخ دهد، راهپیمایی‌هایی در عراق می‌شد که نام مصدق از زبان‌ها نمی‌افتاد؛ یعنی عرب‌های بیابانی که به شهر می‌آمدند در شعارها نام مصدق را صدا می‌زدند. آنها مصدق را سمبل آزادی و رهایی از استعمار می‌دانستند.