به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از خبرگزاری آلمان، این نمایشگاه با عنوان «عشق بدون ایمان؛ توماس مان و ریچارد واگنر» از 15 می (25 اردیبهشت) افتتاح شده و تا 25 سپتامبر (3 مهر) ادامه دارد.
 
«توماس مان» نویسنده برنده جایزه نوبل آلمان که از سال 1875 تا 1955 می‌زیست، به آهنگ های «واگنر» علاقه داشت. او این آهنگساز را که از سال 1813 تا 1883 می زیست به عنوان یک هنرمند تحسین می‌کرد و او را الگوی خود قرار داده بود، اما او در عين حال از «واگنر» بیزار بود؛ به‌ویژه از آن جهت که نازی‌ها از او و آهنگ هایش برای ایدئولوژی خود سوء استفاده می‌کردند. 

این نمایشگاه که با همکاری موزه «ریچارد واگنر» در شهر «بایروت» در ایالت بایرن برپا شده، در پنج بخش به مسیر شیفتگی «توماس مان» در علاقه و دردهایش نسبت به «واگنر» می‌پردازد. همه چیز از سال 1980 از تاتر شهر لوبک آغاز شد. جایی که توماس مان یک اجرا از اپرای «لوهن گرین» واگنر را مشاهده کرد. موسیقی این نمایش تارهایی را در وجود توماس مان به صدا درآورد که صدای آن هرگز در درون او متوقف نشد. او در سال 1940 زمانی که در آمریکا درتبعید به سر می‌برد در دفتر خاطرات خود نوشت : «من با تاثر آهنگ پیش درآمد «لوهن گرین» را شنیدم. باید گریه می‌کردم، زیرا با شنیدنش چیزی به نظرم رسید که من آن را در نوجوانی و در نابودی شنیدم.» 

«هولگر پیلس» مدیر بادنبروک هاوس در مورد این نمایشگاه اظهار کرد: توماس مان با ظهورحکومت نازی از طرفی تعهد کرده بود که از واگنر در مقابل جمع‌آوری اخبار و اطلاعات نازی ها حمایت کند و ازدیگر سو خودش به این کشف دردناک در مورد واگنر دست یافته بود که شور و شوق هیتلر برای واگنر برحسب تصادف نبود. 

در این نمایشگاه لوازم تاتر ، پارتیتورها ، طرح های قطعات موسیقی، نامه‌ها و دیگر آثار مستندی به نمایش درآمده که در میان آن‌ها آثار به امانت گرفته از موزه «واگنر» که پیش از این در خارج از این موزه به نمایش درنیامده بودند نیز وجود دارد. از جمله موضوع‌هايی که در این نمایشگاه به آن پرداخته شده ، آن است که کدام اپراها موجب نگارش کدام آثار ادبی توماس مان شده است. 

موزه واگنر در بایروت در سال 2013 میزبان همین نمایشگاه است. این نمایشگاه نقاط عطف پروژه مشترکی به نام «واگنر مان را ملاقات می‌کند» است که از چهار سال پیش تاتر و موزه «هانزه اشتات» مشغول کار براي شكل گيري آن هستند. 

توماس مانتوماس مان نویسنده شهير آلمانی ۶ ژوئن ۱۸۷۵ در شهر لوبک آلمان متولد شد و در روز ۱۲ اوت ۱۹۵۵ در پایان یک بیماری چندروزه و بر اثر عارضه قلبی در بیمارستان شهر زوریخ دو ماه پس از جشن هشتادمین سال تولدش در سراسر اروپا درگذشت.

او کتاب بودنبروک‌ها را در سال ۱۹۰۱ نوشت و با آن شهرت زیادی کسب کرد. تریستان، گرسنگان، تونیو کروگر، ساعت دشوار، در آینه، اعلی‌حضرت، فونتان پیر، شامیسو و مرگ در ونیز از جمله ديگر آثار او هستند. کتاب کوه جادو كه در سال ۱۹۲۴منتشر شد يكي ديگر از آثار بسيار مهم اوست. گوته و تولستوی، گفتار و پاسخ، تلاش‌ها و یادداشت‌های پاریس پس از اين كتاب نوشته شده‌اند. در سال ۱۹۲۹ جایزه نوبل ادبیات به او اهدا شد. او نخستین آلمانی بود که این جایزه را به دست آورد. او سال ها به دليل تعقيب از سوي دولت هيتلر خارج از زادگاهش زندگي كرد.