به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از خبرگزاری آلمان، «کلاوس دیترلمان» رییس انستیتو گوته از این سه برنده به عنوان سه شخصیت استثنایی در اروپا نام برد که با زندگی و آثارشان در ایجاد یک اروپای بزرگ، صلح طلب و خلاق سهیم بوده اند.
 
«لمان» زندگی ادبی «جان لوکاره» را به عنوان یک خواست انسان گرایانه در خور توجه نامید. این نویسنده توانمند انگلیسی در رمان های جاسوسی اش که میلیون ها نسخه از آن به فروش رسیده، به نقش دشوار آلمان در دوره جنگ سرد در قالب ادبی پرداخته است. 50 سال پس از ساخت دیوار برلین، 20 سال پس از فروپاشی شوروی ، 10 سال پس از حمله به برج های دو قلو اهدای مدال گوته به «لوکاره» یک نشانه فرهنگی سیاسی برجسته از مبارزه با قدرت سمبلیک خفقان آور است. 

از «آدام میچنیک» ناشر لهستانی به خاطر سهم بسزایی که در برقراری گفتگو میان شرق و غرب قاره اروپا داشته، با اهدای مدال گوته قدردانی شد. «لمان» در تقدیر از این ناشر گفت : با اهدای این مدال انستیتو گوته از یک انقلابی شجاع، تطمیع ناپذیر و صبور لهستانی که هرگز خسته نشده و در پهنه اروپا رشته سخن را به دست گرفته تجلیل کرد. 

سومین برنده مدال گوته در سال 2011 «آریانه منوچکین» ملقب به خدای کارگردانی است. او 40 سال پیش مرکز «تاتر خورشید» را تاسیس کرده و تا امروز نیز خود مدیریت آن را عهده دار است. «لمان» این کارگردان فرانسوی را برای تلاش هایش در راستای آزادی هنر و هنرمند تجلیل کرد. 

مدال گوته از سال 1954 از سوی هیات مدیره انستیتوگوته تاسیس شده است و به اشخاصی اهدا می شود که در راستای میانجیگری زبان آلمانی و حمایت از روابط فرهنگی بین المللی خدماتی را انجام داده باشند. تا کنون حدود 326 نفر از 58 کشور جهان با دریافت این مدال تقدیر شده اند.
 
از برندگان پیشین این مدال می توان به «پیره بوردیو»، «یورگه سمپرون»، «بیلی وایلدر» و «کارل ریموند پوپر» اشاره کرد.در سال 1975 این تقدیر از سوی جمهوری فدرال آلمان به عنوان نشان رسمی شناخته شد. اهدای این مدال با همکاری بنیاد کلاسیک وایمار انجام و از سال 2009 این نشان در روز تولد «گوته» اعطا می شود. 

یوهان ولفگانگ فون گوته متولد ۲۸ اوت ۱۷۴۹ در فرانکفورت و درگذشته ۲۲ مارس ۱۸۳۲ در وایمار شاعر، ادیب، نویسنده، نقاش، محقق، انسان‌شناس، فیلسوف و سیاستمدار آلمانی بود. او از کلیدهای اصلی ادبیات آلمانی و جنبش وایمار کلاسیک و همچنین رمانتیسیسم به شمار می‌رود. 

گوته پس از خلق شماری از آثار بزرگش، سال ۱۷۷۵ به وایمار رفت و در آن‌جا بین سال‌های ۱۷۷۶-۱۷۸۶ (یعنی حدود ۱۰ سال) وزیر حکومت شد. سپس تا سال ۱۷۸۸ به ایتالیا رفت و در آنجا به تحصیل هنر و مجسمه‌سازی باستانی پرداخت. او در سال ۱۷۸۸ به وایمار بازگشت و تقریباً باقی عمرش را در این شهر گذرانید، هرچند که زندگی او در آن‌جا با جنگ‌های ناپلئونی روبه‌رو شد. گوته در وایمار به تحصیل زبان‌های فارسی و عربی و همچنین قرآن پرداخت و شیفته اشعار حافظ شد.
از مهم‌ ترین آثار اوته می توان به «رنج های ورتر جوان»، «فاوست»، «اگمونت»، «دیوان شرقی – غربی»، «سفرنامه ایتالیا» و «تئوری رنگ ها» اشاره کرد.