آنچه اين روزها در فوتبال جام قهرماني باشگاههاي آسيا به دو تيم سپاهان و ذوب آهن گذشت، دل هر فوتبال دوست واقعي ايراني را سوزاند.در اين ميان شرايط سپاهان افسوس برانگيزتر و ناراحت كنندهتر بود كه بار دو پيروزي بر حريف قطري به دليل تخلف ناآگاهانه از گردونه بازيها بيرون رفت و اميدواريم آنان كه اين شرايط را براي طلاييپوشان ديار نصف جهان رقم زنند، چهارشنبه شب قبل شب راحت و بدون وجدان دردي را سپري گذاشته و به خوبي خوابيده باشند.
اينكه رحمان احمدي دروازهبان سابق پرسپوليس در اين تيم با محروميت رو به رو بوده و بايد در تيمي ديگر تاوان آن را پس بدهد، اين قانوني ناخواسته و به تعبيري ظالمانه است، كه بازيكني در تيمي ديگر محكوم شده و تيم جديد او بايد تاوان آن را پس بدهد، اين از جمله قوانيني است كه باشگاهها، سال هاست با آن با كنفدراسيونها، اتحاديههاي خود و حتي فدراسيون جهاني فوتبال مشكل دارند كه شايد در اجلاس ارديبهشت ماه سال آينده فدراسيون جهاني فوتبال، اين مشكل به طريقي رفع شود.
ولي آنچه نگارنده را بر آن داشت تا اين چند سطر را قلمي كنم، اينكه ورزش و به خصوص فوتبال ما نياز به عمق و معرفتي بيشتر داشته و اين سطح كلاس و دانش تنها با مطالعه و برگزاري سمينارهاي متفاوت بوجود ميآيد و اينكه ما به بازيكنان و مسئولان خود نوع برداشت از زندگي حرفهايي را ياد بدهيم.
بايد كتابهاي چگونه رفتار كردن در مسائل حرفهاي فوتبال و بازي و مديريت در تيمهاي حرفهاي را به بازيكنان خود ياد دهيم و از آنان در چنين مواقعي توضيح بخواهيم. ضمن آنكه به مديران موفق خود اين اجازه را بدهيم تا سالهاي سال در مسند قدرت باشند تا هر سال نسبت به سال گذشته پرتجربه تر و عميقتر عمل كنند و اين طور نباشد كه به دليل پارهاي مسائل تا مدير يا مربي و حتي بازيكني در ميادين موفق عمل نكرد، بلافاصله او را كنار بگذاريم و باعث آزردگي وي و نيز الگوبرداري ديگران از اين حركت شويم و اين ذهنيت را بوجود آوريم كه فلاني با آن همه افتخارآفريني دچار آن آخر و عاقبت شد.
حبيب الله نيك نژاد،روزنامه نگار و مترجم
نظر شما