خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) حبيب‌الله نيك‌نژاد، روزنامه‌نگار و مترجم:
امروز سالروز درگذشت جهان پهلوان غلامرضا تختي، اسطوره جاودانه ورزش ايران است. مردي كه نه قدمت دوران قهرماني و نه صلابت مدال‌هاي جهاني‌اش از او يك اسطوره ساخت كه رفتار، منش و حسن برخوردش با ديگران از او يك استثناي جاودانه به وجود آورد. تختي را با ده‌ها كتابي كه درباره‌اش نوشته‌ شده است همگان مي‌شناسند، ولي آيا راز ماندگاري او كتاب‌هايي است كه درباره‌اش به رشته تحرير درآمده‌اند؟

برتولت برشت در نمايشنامه زندگي گاليله نوشته است: «بدبخت ملتي كه نياز به قهرمان دارد». اين گفته، اما در برهوت ورزش ما، كه اسوه‌هاي راستين، تعدادشان به زحمت به شمار انگشت‌هاي يك يا دو دست مي‌رسد، معنا و مفهومي ديگر دارد. 

مگر در اين برهوت، چند نفر مانند تختي داشته‌ايم و داريم كه بتوانيم از كنارشان راحت بگذريم. اين ميدان چنان در اثر رفتارهاي ضد فرهنگي و غلط، خالي مانده است كه تعداد پهلوانانمان هم از انگشتان دست فراتر نرفته و وقتي فكر مي‌كنيم، مي‌بينيم كه جز يكي دو نام چيزي به خاطرمان نمي‌آيد كه به او اتكا كنيم و با تبليغ بزرگي‌هايشان، براي نسل جوان تكيه‌گاه بسازيم.

چرا چنين است؟ چرا با اين همه فاصله كه از درگذشت تختي مي‌گذرد، همچنان تختي، يگانه الگوي نسل كشتي ايران مانده است و نام ديگري نداريم كه در كنارش قرار دهيم.

تختي همچنان بزرگ مانده است و يك سر و گردن از كل عرصه ورزش كشور، رشيدتر به حساب مي‌آيد. اين خلأ گاهي چنان آزارنده مي‌شود كه ما را به انديشه وا مي‌دارد؛ چرا از ميان اين همه اسوه‌هاي ملي‌پوش در همه عرصه‌ها و رشته‌هاي ورزشي طي سال‌ها و دهه‌ها، هيچ نامي، در اندازه‌هاي تختي بزرگ نشد؟ جهان پهلوان‌هاي بعد از او و هم‌دوره‌اي‌هايش هم حتي هيچوقت در اندازه‌هاي او بزرگ نشدند، نه اين كه به دام تبليغات و هوچيگري‌هاي مرسوم و مألوف بيفتيم؛ نه! عظمت و بزرگي تختي، از او چهره‌اي ماندگار و اسوه ساخت و ديگر مانند او تكرار نشد، چرا كه برخي جهان پهلوان‌هاي بعد از او و هم‌دوره‌هايش بادكنك‌هاي جشن‌هاي تولد و ضيافت‌هاي رسمي ‌شدند كه كاركردي در زمينه رشد و ارتقاي نسل پس از خود نداشتند.

آقاي قهرمان، هنوز از سكو پايين نيامده، سراغ جايزه‌اش را مي‌گيرد و آن ديگري تيم ملي را رها مي‌كند چون «قاقالي‌لي»‌اش را به موقع نداده‌اند. اين فضاي مسموم و پول محوري كه دامن جامعه ما را گرفته است، به عرصه ورزش كه مي‌رسد، چنان نكبت‌بار مي‌شود كه ترجيح مي‌دهي عطايش را به لقايش ببخشي!

تختي، همواره اسطوره و اسوه مي‌ماند، نه تنها به خاطر بزرگي و منش پهلواني‌اش، به اين خاطر كه پس از او، كسي مانند او نيامده است و همه مان به اين قهرمان نياز داريم.