پرسود و بي زيان

از چه بايد ترسيد!؟ از چه بايد پرسيد!؟
اگر ميزبان ـ كه معبود و معشوق سرمدي است ـ بر من منت نهاده است و به من رخصت ملاقات داده است، مرا به ديدار خويش فرا خوانده است، مرا به بارگاه خويش پذيرفته است، به من اذن دخول كرامت فرموده است و مرا به دعوت خود مفتخر ساخته است، ديگر چه جاي درنگ و ترديد و تأمل است!؟
كدام عاشقي در لبيك به دعوت معشوق، دچار درنگ شده است؟ كدام عاشقي براي پذيرش ميعاد و موعد وصال ترديد كرده است!؟
اين اگر نه معاشقه، كه معامله هم اگر مي‌بود، معامله‌اي پر سود و بي‌زيان بود.
و اگر هيچ نبود جز رسم تقدير شهادت به دست خداوند كريم، باز شوق برانگيز بود و درنگ ستيز. چه اگر مرگ، دعوت عام خالق است و سرنوشت محتوم مخلوق، شهادت، دعوت خاص محبوب است از محب و عنايت ويژة معشوق است به عاشق.
و من چه مي‌توانستم كرد جز اظهار سپاس و امتنان، در پيشگاه خداوند منان!؟

صفحه 151 / سقاي آب و ادب/ سيد مهدي شجاعي/ كتاب نيستان/ چاپ پنجم 1390/ 264 صفحه/ قيمت 6800 تومان