سرتيپ خلبان احمد مهرنيا گفت: امروز يكي از گنجهاي ما در حوزه مكتوبات دفاع مقدس ذهن خلبانان است؛ خلبانانی كه هنوز در بين ما هستند و حرفهاي زيادي براي گفتن دارند و در گفتوگو با آنها توانستهايم 10 كتاب را در دستور كار نويسندگان قرار دهيم.-
مرتضي سرهنگي،مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت در اين نشست گفت: در چند قرن اخير اين باور به ملت ما تزريق ميشد كه آنها نميتوانند در برابر بيگانگان از كشور خود دفاع كنند. در جنگ تحمیلی عراق عليه ايران و در همان شش ماه نخست آن هم اين ديدگاه تا حدودي وجود داشت اما وقتي عملياتهاي پي در پي نيروهاي ايراني شروع شد اين باور تغيير كرد.
وي ادامه داد: خلبانان در بيان خاطرات خود از جنگ تحميلي عراق عليه ايران، از هوا به زمين روايت ميكنند. اين نوع خاطرات باعث ميشود تا به وقايع هوايي نزديك شويم. با خواندن اين خاطرات احساس غرور وجود ما را فرا ميگيرد.
احمد مهرنيا، در ادامه احساس خلاء را دليل روي آوردن به نوشتن كتابهايی از خاطرات خلبانان عنوان كرد و گفت: در ميان خاطرات نوشته شده از جنگ مغفول ماندن جايگاه خلبانان و تاثير آنها بر عملياتها را ميديدم كه به صورت جدي به آن پرداخته نشده بود. تا آنجا كه اگر در آينده بخواهند قطعات جنگ را كنار هم بچينند ممكن است به دليل خالي بودن جاي خلبانان دچار اختلافات فراوان شوند.
وي افزود: بسياري از كتابهايي كه از عملياتهاي زميني نوشته شدهاند مانند كتاب «كوچه نقاشها» يا كتابهای درباره سپهبد صياد شيرازي، كمتر اشارهاي به تأثير نيروي هوايي در پيشبرد عملياتها دارند.
مهرنيا گفت: نخستين منبع براي نوشتن كتاب، خاطرات خودم بود و به دليل گذشت 25 سال از حوادث 8 سال دفاعمقدس تصميم گرفتم با كمك دوستانم اين خاطرات را مرور و تكميل كنم. اما وقتي با آنها صحبت كردم در ميان گفتههايشان خاطرات جذابي شنيدم و پس از آن تصميم گرفتم خاطرات اين دوستان را به جاي خاطرات خودم در قالب كتاب منتشر كنم.
وي ادامه داد: كتاب «حمله هوايي به الوليد» يكي از كتابهاي پرمحتوا و خوبي است كه به عملكرد و نقش نيروي هوايي در علمياتها اشاره دارد. در هيچ يك از عملياتهاي زميني، طرحي نبود كه نيروي هوايي نقشي در آن نداشته باشد.
اين نويسنده خلبان افزود: امروز يكي از گنجهاي ما در حوزه مكتوبات دفاع مقدس ذهن خلبانان است. خلبانانی كه هنوز در بين ما هستند و حرفهاي زيادي براي گفتن دارند و در گفتوگو با آنها توانستهايم 10 كتاب را در دستور كار نويسندگان قرار دهيم. اين خاطرات مربوط به خلبانهاي زنده، فوتشده و شهيدند.
مهرنيا افزود: يكي ديگر از برنامههاي ما آشنايي نويسندگان با فضاي كار خلباني است زيرا بسياري از آنها كابين پرواز و ديگر موارد كار يك خلبان را نديدهاند. به همين دليل در روز 29 فروردين امسال جمعي از نويسندگان را براي آشنايي با اين مقوله به منطقه هوايي مهرآباد برديم تا از نزديك با نشستن و بلند شدن يك هواپيما آشنا شوند. هماكنون نيز در حال رايزني با نيروي هوايي هستيم تا به واسطه آن نويسندگان تجربه كوتاهي از يك پرواز داشته باشند.
وي گفت: نوشتن خاطرات خلبانان از زبان آنها بسيار مهم است. زيرا گاهی تنها شاهدان عيني ماجراهایی هستند که برخلاف عملياتهاي زميني شاهدان مختلفي ندارند. كتاب «مهمان صخرهها» به اين دليل خوب درآمد كه بخشي از ماجراهاي آن در زمين دنبال ميشود. در اين جا دست نويسنده باز بود اما براي بيان خاطرات محمد طيبي، يكي دیگر از خلبانان، نوشتن از حال و هوا و فضاي خاطرات در يك كتاب، براي نويسنده آسان نيست زيرا نويسنده تجربهاي از حضور در يك كابين جنگنده ندارد.
مهرنيا در اين باره كه چگونه خلبانان را به نوشتن خاطراتشان ترغيب ميكند، گفت: اين لطفي خدايي است كه آنها پيشنهاد مرا رد نميكنند. البته با آنان بارها و بارها گفتوگو ميكنم و ميخواهم كه خاطرات خود را براي ما بيان كنند. آنانی كه خاطرات خود را براي ما ميآورند تلاش ميكنيم كه به هر شكل مادي و معنوي از آنان تشكر كنيم.
وي افزود: براي شروع ثبت خاطرات خلبانان، كار را با گرفتن زندگينامه آنها و خاطرات كوتاه آغاز كردم تا نام اين افراد در تاريخ ايران ثبت شود. نيروي هوايي 214 شهيد در طول جنگ داشته كه هر یک براي خود روزنهاي به مسايل خاص و ويژهاند. يكي از وظايف ما معرفي اين چهرههاي سختكوش در زمان دفاع مقدس است.
مهرنيا ادامه داد: مشكل امروز ما سرمايهگذاري روي اين آثار است. نهادهايي مانند معاونت عقيدتي، سياسي ارتش جمهوري اسلامي ايران و ساحادم (سازمان حفظ آثار ارتش) ميتوانند در اين كار سرمايهگذاري كند و موضوع ديگر بحث عاطفي خلبانان پس از جنگ است. هيچ يك از اين خلبانان در طول 8 سال دفاع مقدس مدالي دريافت نكردند و تنها به برخي از ارتشيها نشان اهدا شد. ارتش میتوانست از بالاترين نشان خود كه نشان ذوالفقار است براي قدرداني از نيروهايش بهره بگیرد. ارتش باید باور کند كه چه كار شايستهاي در جنگ انجام داد و نيروهايش شايسته دريافت اين نشانند.
محمد غلامحسيني، راوی كتاب «مهمان صخرهها» نیز گفت: خلبانان در جنگ بسيار فعال بودند اما در بحث بيان خاطرات بسيار مهجور ماندند. خلبانان بايد در اين حوزه همت كنند. در اين ميان حضور آقاي مهرنيا انگيزهاي شد تا خلبانان به نوشتن خاطرات خود ترغيب شوند.
وي ادامه داد: بخش اعظم جنگ را در تمامي عملياتها، نيروهاي هوايي پشتيباني ميكردند. اما در هيچ كتابي به صورت كامل به آن اشاره نشده است. به عنوان نمونه درباره عمليات بيتالمقدس مطرح نشده كه چرا ايران توانست آمار بالايي از نيروهاي عراق را به اسارت خود درآورد. دليل این اتفاق، آن بود كه نيروهاي هوايي تمام پلهاي پشت سر آنها را زده بودند.
بيست و پنجمين نمايشگاه بينالمللي كتاب تهران تا 23 ارديبهشت ماه در مصلاي امام خميني (ره) برپاست.
نظر شما