مهرناز خزايي به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، گفت: روش پرداخت نيم‌درصد درآمد شهرداري به كتابخانه‌ها كاملاً غلط است و بايد اين قانون بازنگري شود؛ چرا كه اين روش پرداخت كارايي ندارد. اكنون پول در دست عده‌اي، مجري عده‌اي ديگر و تصميم گيرنده فرد ديگري است. 

وي ادامه داد: به عنوان رييس اداره كتابخانه‌هاي عمومي بهارستان مشاهده كردم كه از سال 84 تا كنون كه اين قانون تصويب شده، تنها تعدادي از شهرداري‌ها خود را ملزم كرده‌اند تا اين سهميه را پرداخت كنند. در استان تهران نيز شهرداري‌هايي كه بدهي خود را پرداخت مي‌كنند انگشت شمارند.
 
وي افزود: شهرداران به فراخور حال خود اين پول را پرداخت مي‌كنند به این معنا که اين موضوع وابسته به راي و نظر شهرداران است، اگر دلشان خواست اين سهميه را مي‌دهند در غير اين صورت هيچ. 

خزايي با اشاره به مشكلات كتابخانه‌هاي عمومي شهرستان بهارستان گفت: اين شهرستان مشكلات زيادي دارد؛ به طور مثال در شهرستان گلستان كه پنج كتابخانه عمومي دارد شهرداري از سال 90 تا كنون تنها 10 میلیون از بدهي 300 ميليون توماني خود را داده است. 

وي تاكيد كرد: هيچ قانوني شهردار را مجبور به پرداخت اين پول نمي‌كند با اين شرايط ما در شهرستان نمي‌توانيم كار فرهنگي كنيم چون بودجه نداريم، مجبوريم از محل نيم درصدهاي شهرداري هزينه‌هاي جاري كتابخانه‌ها را تامين كنيم. در شهرستان شميرانات تهران كه برخي شهرداري‌ها همكاري بهتري دارند كارهاي روزانه كتابخانه‌ها اعم از خريد كتاب، تجهيز و تعمير كتابخانه‌ها، شاداب‌سازي و رسيدگي به كتابخانه‌ها و ديگر فعاليت‌ها راحت‌تر انجام مي‌شود. 

رييس اداره كتابخانه‌هاي عمومي شهرستان بهارستان با بيان اين‌كه در حال حاضر همكاران ما در كتابخانه‌ها با حداقل حقوق كار مي‌كنند، يادآور شد: پرداخت اضافه كاري اين همكاران نيز منوط به پرداخت نيم‌درصد‌هاي شهرداري است. 

اين كارشناس فرهنگي ادامه داد: نهاد كتابخانه‌هاي عمومي به ما مي‌گويد كه براي استخدام نيروي خدماتي براي كتابخانه‌ها، پرداخت اضافه‌كاري كارمندان و ... از اين سهميه استفاده كنيم. در اين شرايط اگر رييس كتابخانه‌اي بتواند طلب خود را وصول كند مي‌تواند تمام هزينه‌ها را تامين كند در غير اين صورت راه به جايي نمي‌برد. 

وي پيشنهاد كرد: اين قانون بايد بازنگري شود و پرداخت پول به كتابخانه‌ها مانند سهميه آموزش و پرورش صورت گيرد و به صورت ماهانه از حساب شهرداري كسر و به حساب انجمن كتابخانه‌هاي عمومي هر شهرستان واريز شود. در غير اين صورت  هيچ كاري نمي‌توانيم بكنيم.
 
خزايي اضافه كرد: من چهار سال است در اين سمت كار مي‌‌كنم؛ در شهرستان بهارستان سه شهرداري وجود دارد كه ما از شهرداري بهارستان 30 ميليون، از شهرداري صالحيه 60 ميليون و از شهرداري گلستان 300 ميليون طلب داريم.

وي همچنين گفت: در منطقه بهارستان كتابخانه خواجه نصيرالدين طوسي وجود دارد كه استيجاري است و ما همواره با اين كتابخانه با مشكل روبه‌رو هستيم. چنانچه شهرداري بهارستان ساختماني را در مقابل بدهي‌اش به ما بدهد و يا اين كه بدهي خود را به صورت نقدي پرداخت كند مي‌توانيم مشكلات اين كتابخانه عمومي را حل كنيم.
 
خزايي با اشاره به نبود ضمانت اجرايي اين قانون نيز اظهار كرد: در انجمن كتابخانه‌هاي عمومي هر شهرستان كه شهرداري بايد پول را به حساب آن واريز كند، نماينده فرمانداري وجود دارد و چنان‌چه ما بخواهيم شكايت كنيم جلوي اين كار گرفته مي‌شود چون سياست كشور بر اين موضوع مبتني است كه از تقابل سازمان‌هاي دولتي در برابر يكديگر جلوگيري شود.

وي تاكيد كرد: شهرداري‌ها نيز از اين موضوع سوء استفاده مي‌كنند. مديران شهرداي مي‌گويند درآمد كمي دارند و گاهي حقوق كارمندانشان را پرداخت نمي‌كنند؛ ولی ما مي‌بينيم شهرداري‌ها براي اموري كه در قانون ديده نشده هزينه‌هاي ميليوني بي‌مورد دارند اما براي اين مورد كه در قانون پيش بيني شده پول پرداخت نمي‌كنند. 

به گفته خزايي، كتابخانه‌ها مشکلات عدیده‌ای دارند و متاسفانه كتابداران يكي پس از ديگري كتابخانه‌ها را ترك می‌کنند و كار فرهنگي را كنار مي‌گذارند.
 
وي با تاکید بر پیشنهاد خود گفت: استانداران به عنوان مقام اول هر منطقه بايد از محل درآمدهاي شهرداري، سهم کتابخانه‌های را کم  و به حساب اداره كتابخانه‌هاي عمومي واريز كنند.

خزايي افزود: من با اين‌كه رييس اداره كتابخانه‌هاي عمومي يك شهرستان هستم متاسفانه بايد همانند يك مامور مالياتي و يا متصدي بانكي هر روز در شهرداري‌ها رفت و آمد كنم تا بخشي از اين بدهي‌‌ها را وصول كنم چون در غير اين صورت نمي‌توانم پول نيروي خدماتي و يا حتي پول قبوض آب و برق کتابخانه‌ها را بدهم. 

وي با بيان اين‌كه بهارستان شهرستان مهجوري است، اظهار اميدواري كرد كه شهرداران به كتابخانه‌‌هاي عمومي توجه بيشتري نشان بدهند چون فرهنگ استفاده از كتابخانه‌هاي عمومي در اين شهرستان جا نيفتاده است.

وي در پايان سخنانش گفت: ما دردها را مي‌گوييم و آن را كتمان نمي‌كنيم شايد راهي براي درمان آن پيدا شود.