ايبنا - خواندن يك صفحه از يك كتاب را ميتوان چند گونه تعبيركرد؛ چيدن شاخه گلي از يك باغ، چشيدن جرعهاي از اكسير دانايي، لحظهاي همدلي با اهل دل، استشمام رايحهاي ناب، توصيه يك دوست براي دوستي با دوستي مهربان و...
دومین مبحثی که در موضوع عقود انتخاب کردیم بحث نذر و احکام آن است قرآن در این باره میفرماید:
«وَ ما أنفَقتُم مِن نَفَقَة أو نَذَرتُم مِن نَذراللهَ یَعلَمُهُ وَ ما لِلظَّالِمِینَ مِن أنصار»
محقق اردبیلی در دلالات این آیه موارد زیر را ذکر میکند:
1. تقیید نذر به برّ [براساس تعریف مجمعالبیان] دلالت بر عدم انعقاد نذر در فعل مباح است، همانطور که عقیده بعضی از فقهاء امامیه است و این محل تأمل است به دلیل عمومیت ادله نذر، علاوه بر این که شامل قبح هم نمیشود و احتمال دارد منظور از [برّ] مباح باشد. [100]
محقق کرکی در جامع المقاصد در بخش کتاب الطهارة در توضی بحث وضو بیان میدارد: «علامه حلی میفرماید: (و ناذر الوضوء موالیا لو أخلّ بها فالأقرب الصحة و الکفارة) و کسی که نذر میکند موالات را در وضو مراعات کند اگر به [موالات] خلل وارد کند اقرب این است که [وضوی او] صحیح است و [باید به خاطر عدم رعایت نذر] کفاره بدهد. منظور ایشان همه چیزهائی که نذر به آن تعلق میگیرد میباشد زیرا شامل مستحب و واجب و مباح و غیر آن میگردد، پس کسی که نذر میکند وضو را پشت سر هم انجام دهد یعنی هر عمل وضو بلافاصله بعد از عمل دیگر، نذر او منعقد است»
صفحات 182 و 183/ فقه قرآنی با نفس رحمانی/ علیرضا خیرالهی کوهانستانی/ انتشارات دانشگاه امام صادق (ع)/ چاپ اول/ سال 1391/ 452 صفحه/ 9000 تومان
نظر شما