خانه مردگان
خوش آمدی، افلاطون کوچک! به خانه مردگان خوش آمدی. پس از اینکه زندگی معلم تو به پایان نزدیک شد، به اینجا آمد. تعدادی از شهروندان در سکوت و آرامش از گسترده دید ناپدید شدند و تعداد دیگری در لاک خود فرو رفتند. چندین سده طول می‌کشد تا ناپدید شوند. زمانی تصور ما این بود که در لحظه مرگ، همه خاطرات و تخیلات، بدن را ترک می‌کنند؛ ولی اخیراً شواهدی یافته‌ایم که نشان می‌دهد در زمان مرگ نیز رؤیاهایی وجود دارد. مردگان در این جا دراز می‌کشند و رؤیای زندگی گذشته را می‌بینند. این را می‌دانیم، چون به رؤیاهای آنها گوش داده‌ایم. چرا گریه می‌کنی، افلاطون کوچک؟
صفحه 75/ کاغذ پاره‌های افلاطون/ پیتر اکروید/ ترجمه کیومرث پارسای/ انتشارات دُرسا/ چاپ اول/ سال 1391/ 232 صفحه/ 8500 تومان
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما