به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، مجموعه شعر «در تنهایی چای» دربرگیرنده 83 قطعه شعر بسیار کوتاه است و کلمه «چای» فصل مشترک تمامی آن‌ها است؛ به عبارت دیگر اغلب این شعرها به نوعی درباره موضوع چای هستند یا کلمه «چای» در آن‌ها دیده می‌شود.

محمدی درباره این مجموعه شعر به «ایبنا» گفت: شعرهای این مجموعه از اسفند سال 1390 تا نیمه‌های نسخت 1391 سروده شده‌اند. انگیزه نخستین سرایش چنین شعرهایی همان علاقه شخصی من به نوشیدن چای بود و چای برای من فارغ از یک نوشیدنی مانند موسیقی همان چیزی بود که سبب می‌شد بیندیشم یا بنویسم.

وی توضیح داد: برهمین اساس در آغاز فقط موضوع چای در این شعرها مطرح بود، اما پس از مدتی احساس کردم خود چای می‌تواند عاملی برای سرایش باشد. بنابراین گاهی این چای کلمه و نوشتاری است و گاهی دیگر عاشق یا معشوق و به‌طورکلی یک فرد است که عاشق می‌شود، می‌نویسد یا به دیگران کمک می‌کند که فکر کند.

این ادامه داد: از این روی می‌توانم بگویم از جایی به بعد این شعرها وارد فضای هرمنوتیکی شدند؛ چراکه در این شعرها به چای به عنوان چای به عنوان نوشیدنی صرف نگاه نشده و دارای موجودیت است و فضایی برای کلمه و نوشتن ساخته و خود عامل نوشتن شده است.

وی در پایان افزود: برهمین اساس در سرایش این شعرها به مکان‌هایی که چای در آن‌ها نوشیده می‌شود یا به‌طورکلی انواع چای، طعم‌های مختلف آن یا این‌که در چه نوع لیوان یا استکانی چای بنوشیم، نیز  نگاه شده است.

دو نمونه شعر از این مجموعه:
«به خواب رفته
چای
و من رویای تو را
به صبح‌اش می‌رسانم.»

«استکان کمرباریک
خودنمایی می‌کند
چای لاغری.»

بهار محمدی متولد 1361 و فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی‌ارشد رشته علوم ارتباطات اجتماعی از دانشگاه تهران است. 

مجموعه شعر «در تنهایی چای» پاییز امسال(1391) در 96 صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت سه هزار و 800 تومان از سوی نشر بوتیمار منتشر و راهی بازار کتاب شد.