اقیانوس ناپیداکرانه

حافظ با این که از باغ شعر شعرای پارسی و تازی گل‌ها چیده و روح خود را با عطر آن‌ها معطر ساخته، ولی از عطر و بوی همان گل‌ها، گلزاری آفریده که بهار عطر و بویش جاودانه است و باد خزان را به آن راهی نیست و این ابتکار و خلاقیت زاییده ذهنی فعال و روحی سیال و سینه مواج کسی چون حافظ است. حافظ کسی است که مثل هیچ‌کس نیست ولی وجودش در همگان ساری و جاری است. او اقیانوس ناپیداکرانه‌ای است که هرکس می‌تواند به حد نیاز خویش از آن سیراب شود. شعر خواجه هم جرعه خنکی است که در گرمای سوزان، قلب تشنه‌ای را جلا و صفا می‌دهد و هم شعله‌ای است که در سرمای استخوان‌سوز، گرمایی مطبوع به انسان می‌بخشد.
«غزل حافظ آشناترین غزل برای خواص و عوام است و این موقعیتی است خاص که برای کم‌تر شاعری، حتی در معیار جهانی، پیش آمده است. یک نکته جالب توجه در حافظ این است که خود به شدت به تتبع در آثار دیگران پرداخت. و بعدها دیگران به شدت به تتبع در آثار او پرداختند.

صفحات 18 و 19/ دریای شعر فارسی کشتی شعر حافظ /محمدرضا تاجدینی/ انتشارات ققنوس/ چاپ اول/ سال 1391/ 247 صفحه/ 7500 تومان