مشارکت در امور مذهبی 

مشارکت (Participation) به معنی سهمی در چیزی یافتن و از آن سود بردن و یا در گروهی شرکت جستن و با آن همکاری داشتن است. از نظر جامعه‌شناسی باید بین مشارکت به عنوان حالت یا وضع، مشارکت به عنوان عمل و تعهد تمیز قایل شد. مشارکت در معنای اول از تعلق به گروهی و داشتن سهمی در هستی آن خبر می‌دهد و در معنای دوم داشتن شرکتی فعالانه در گروه را می‌رساند و به فعالیت اجتماعی انجام شده نظر دارد. مشارکت می‌تواند اشکال و درجات گوناگونی یابد نظیر همکاری، همیاری، همبستگی، انطباق، سازگاری، پذیرش، انقیاد و شیفتگی، ایفای نقشهای اجتماعی و انسجام وظایفی که با این نقشها ملازمت دارد. ایفای این نقشها تجلی اراده انسانها جهت تعلق به جمع و یکپارچگی و یگانگی آن است.
همچنین سطوح گوناگونی از مشارکت قابل تمیزند:
الف: مشارکت در یک گروه که با توجه به شکل، ماهیت، شدت و فراوانی تماسهای فرد یا گروه قابل تعریف است.
ب: از دید وسیع‌تر و با در نظر گرفتن کل جامع و بخش‌های گوناگون سازمان آن، مشارکت به معنی تعلق همراه با فعالیت به مجموعه‌ای از وظایف و هم به معنای امکان سود بردن از آن است. مشارکت اجتماعی در این صورت است از مشارکت کم و بیش آشکار در حیات اقتصادی، فرهنگی، تقبل مسئولیت‌های سیاسی، مدنی و ... خواهد بود.

صفحات 670و 671/ مقالات استراتژیک توسعه فرهنگ دینی(جلد 1)/ نویسنده موسسه فرهنگی و هنری عرش‌پژوه/ شرکت چاپ و نشر بین‌الملل/ چاپ اول/ سال 1391/ 854 صفحه/ 45000 تومان