سوء مصرف مواد مخدر 

وقتی کار روان‌پزشکی را شروع کردم، اشتیاق آدم‌های معتقد و ساده‌لوحیّ تازه‌کارها را توأمان داشتم. به قدرت روان درمانی پویشی در بهسازی اختلال‌ها ایمان داشتم، اما متوجه ضرورت تغییر رویکرد براساس نیازهای درمانجو نبودم. استراتژی‌ای که انتخاب کرده بودم اصلی خطاناپذیر به نظر می‌رسید. هر فردی که فرصت گفتگو درباره گذشته خود و برقراری رابطه بین‌ آنها با مشکلات زمان حال را پیدا کند، به رشد هیجانی و عاطفی پایداری دست پیدا خواهد کرد.
هرچند اتخاذ این الگو از روی حسین نیت بود، به زودی متوجه شدم که شیوه درمانی واحدی را نمی‌توان برای همه انواع درمانجویان به طور مؤثری به کار برد. وقتی کسی در جریان روان درمانی درباره تعارض‌های هیجانی گذشته یا فعلی خود صحبت می‌کند، میزان اضطراب او احتمالاً افزایش می‌یابد نه کاهش. برای بیشتر افراد این افزایش اضطراب نسبتاً زودگذر و قابل تحمل است، اما برای کسانی که مکانیسم‌های مواجهه‌ای ضعیف دارند ممکن است تمرکز مستقیم بر مسائل هیجانی تنش‌زا موجب بی‌ثباتی گردد. این موضوع در مورد اغلب درمانجویانی که گرفتار سوء مصرف مواد هستند صادق است.

صفحه 218/ راهنمای روان درمانگری/ سوزان بندر و ادوارد مسنر/ ترجمه هامایاک آوادیس یانس/ انتشارات رشد/ چاپ اول/ سال 1391/ 368 صفحه/ 14000 تومان