به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از سایت این سمپوزیم، در این نشست دو روزه که از  پنجم اکتبر در پاریس آغاز به کار کرد، نویسندگان و اندیشمندانی از سراسر جهان به ارایه مقالات و نظریاتشان درباره ایمره کرتس و آثارش پرداختند.

این نویسنده برجسته مجار جایزه نوبل ادبیات 2002 را برای آثار منحصر به‌فرد و کاملا فردی اش که ورای هر نوع ژانر و همه خاطره نگارانه است و بین مستند، داستان، روایت و مقاله شناور می ماند، دریافت کرده است. او که بیشتر آثارش را متمرکز بر بقا در اردوگاه های مرگ نازی ها نوشته، شاهدی بر استبدادی کمونیستی در مجارستان پس از جنگ جهانی دوم نیز هست و مجموعه آثارش را که با نام «گولاش کمونیسم» طبقه بندی و شناخته می شود، خلق کرده است.

کرتس که نویسنده ای تاریخی است و آشویتس را آخر ادبیات می خواند، «پرسش» را به موضوع ادبی خودش بدل کرده است و موضوع این پرسش رابطه میان هنر و انسانیت و فلسفه اخلاقی در موقعیت‌های مختلف و خاص است.

اکنون بیست سال پس از انتشار نخستین اثر ترجمه شده او به زبان آلمانی و ده سال پس از دریافت جایزه ادبی نوبل، او خود را نمونه رشادت می نامد و با نگاهی رادیکال به غرب نگاه می کند و آشویتس را نقطه صفر تمدن غرب می نامد. او در آثارش دوره های مختلف زندگی اش از اسارت در آشویتس ، زندگی در مجارستان کمونیستی و بعد تبعید در برلین را مدام در فضایی داستانی و مستند زیر سوال می برد و از زاویه تاریخی و سیاسی به آنها می پردازد.

در این سمپوزیم، همه این افکار و تاملات در مقالات مختلفی که ارایه شد، مورد بررسی قرار گرفت. کاترین کوکیو، لوییز کمپوس و کلارا رویر در گشایش این سمپوزیم با عنوان «آثار ایمره کرتس در سیاست و ادبیات» به بررسی آثار وی پرداختند. در این نشست که به ریاست لوسی کمپوس برگزار شد، سوزان سلیمان با موضوع زبان، هویت و ملیت به سخنرانی پرداخت و سارا مولنار سخنرانی ای به زبان انگلیسی با عنوان چگونه درباره هویت، آزادی یا شادی در آشویتس صحبت کنیم، ارایه کرد. ژان-ایو پاتل نیز  مقاله ای با عنوان «سوسیالیسم واقعی دیده شده توسط کرتس» ارایه کرد و آلکساندر پرستویویچ درباره نوشتن و دانش فلسفی کرتس به  سخنرانی پرداخت.

در نشست بعداز ظهر که به ریاست اریک مارتی برگزار شد، مارک کریپون درباره داستان در رویدادی خشونت بار سخن گفت و سوشا سلیم با ارایه مطلبی به زبان انگلیسی بحث پلات را در آثار کرتس در بوته نقد و بررسی گذاشت. پتر سیراک در سخنرانی اش با عنوان «بیگانگی در سرنوشت فردی» به جنبه مجاری آثار کرتس توجه کرد.

در بخش سوم این نشست که به ریاست پل گرادوول برگزار شد، لاسلو فولدنی به زبان مجاری و با ترجمه همزمان به زبان فرانسوی به گفتگو با ناتالی و چارلز زارمبا درباره ادبیات مجار پرداخت.

در نشست روز بعد نیز درباره شطرنج استعاره ها، ساختار فضا و حس مکان، نازیسم و کمونیسم در آثار و تفکرات ایمره کرتس صحبت شد و در میزگردی با عنوان «مطالعات جدید انتقادی» به ریاست امانوئل بوجو ، درباره افسانه های بقا بحث و بررسی صورت گرفت. ارایه مدرک و ادبیات در مقابل رد کردن داستان، مبحث دیگر نشست روز دوم بود.

در بخش دوم این نشست در میزگردی به ریاست فلورنس نوویله درباره کرتس و آلمان صحبت شد و ارایه یک مقاله که حاصل کار سه نویسنده بود، نقطه پایانی بر این سمینار دو روزه شد.

ایمره کرتس ۹ نوامبر ۱۹۲۹، در بوداپست به دنیا آمد. نوجوان بود که جنگ جهانی دوم در گرفت و بعد از جنگ مجارستان جزو بلوک شرق شد. ایمره توانست باوجود محدودیت‌های موجود در زمینه نویسندگی رشد کند. او که زبان آلمانی را به‌خوبی می‌دانست و آثاری از نیچه، فروید و... را به مجاری ترجمه کرده است. اما مهم‌ترین اثرش «بی‌سرنوشت» از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۵ در انتظار چاپ باقی ماند. با فروپاشی بلوک شرق و ترجمهٔ آثار کرتس به انگلیسی و آلمانی و دیگر زبان‌های مطرح دنیا، به سرعت سرشناس شد و سرانجام در سال ۲۰۰۲ برای مجموعه کارهایش جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. اهدا کنندگان جایزه نوبل او را «به عنوان نویسنده‌ای که نوشته‌هایش «بر تجربه شکننده فرد در برابر خودکامگی وحشیانه تاریخ صحه می‌گذارد» برگزیدند.

از آثار او «بی‌سرنوشت» با ترجمه الهام كريمي بلان و «رمان پلیسی» با ترجمه گلبرگ برزین در ایران منتشر شده است.