به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، معتقدی گفت: امین‌پور بعد از این‌که به دانشگاه رفت و استاد دانشگاه شد، شعرهای عاشقانه بیشتری سرود و در این مرحله شعری نگرش او به فضاهای عاشقانه بیشتر شد. بعضی‌ها سعی کردند او و شعرش را مصادره کنند، اما تا وقتی که خودش زنده بود تن به مصادره شدن نداد.

این شاعر توضیح داد: قیصر امین‌پور شاعر زحمت‌کش و دردمندی بود. امین‌پور تا زمان مرگش تن به هیچ‌گونه وابستگی نداد و شعر خودش را سرود.

شاعر «به رویای ما شلیک می‌کنند» افزود: امین‌پور شاگرد محمدرضا شفیعی کدکنی بود و زبان شعرش هم زبان مستحکم و زیبایی است از این رو دانشجویان رشته زبان و ادبیات فارسی او و شعرش را دوست دارند و به آن ارج می‌نهند.

وی توضیح داد: کتاب‌های شعر قیصر هنوز هم خوب عرضه می‌شود و خوب به فروش می‌رسد. مرگ این شاعر ضایعه‌ای برای جامعه ادبی و هنری ما محسوب می‌شد. او اگر تا به امروز زنده بود می‌توانست تأثیر بیشتری بر شعر روزگار خودش داشته باشد.

معتقدی گفت: من گزیده اشعارش را که انتشارات مروارید به چاپ رسانده خوانده‌ام و شعرهای او را قابل تأمل و بحث برانگیز می‌دانم. قیصر کسی بود که در فضای جنگ و روزهای جنگ شعر می‌سرود. وی در حوزه شعر جنگ هم تأثیر به‌سزایی داشت. او با پایان جنگ سعی کرد از گذشته خود و گذشته شعری‌اش فاصله بگیرد و نگرش گذشته خود را نسبت به شعر تغییر دهد.

شاعر «عشق همچنان می‌تازد» یادآور شد: بار عاشقانه در آثار او به وضوح دیده می‌شود. به ویژه در دوره دوم شعر و شاعری‌اش رویکرد اجتماعی داشت و عاشقانه‌های زیبایی سرود. در مرحله نخست نیز شعر فضاهای مردم‌شناسی و شهادت و رشادت داشت و این مضامین و بن‌مایه‌ها در شعرش دیده می‌شد.

وی در پاسخ به این پرسش که «امین‌پور را در کدام مرحله شاعری موفق‌تر می‌داند و او را در کدام فصل از شعر و شاعری‌اش بیشتر دوست دارد؟» افزود: قیصر در نقطه آغازین شعر و شاعری‌اش که مصادف با سال‌های جنگ بود، سعی کرد در همان راستا و به درستی حرکت کند اما همان‌طور که گفتم با وارد شدن به دانشگاه بار اجتماعی شعرش به حفظ عاشقانه‌ها تمایل یافت.

معتقدی گفت: در مرحله بعدی شعری امین‌پور نگرش او به عشق بیشتر شد و من هم مرحله دوم شاعری او را که با فضاهای اجتماعی و عاشقانه گره خورد، بیشتر می‌پسندم. زبان شعر او در آن مرحله اجتماعی و عاشقانه است. او در این مرحله زبانی حسی‌تر و چند معنایی و عمیق‌تر دارد و با همین زبان جریان‌های هستی و عشقی را به شعر می‌کشاند.

قیصر امین‌پور دوم اردیبهشت‌ماه سال 1338 در گُتوَند، شهر بختیاری‌نشین استان خوزستان متولد شد. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در زادگاهش، دوره‌ راهنمایی و دبیرستان را در دزفول ادامه داد. در سال 1357 در رشته‌ دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد، ‌اما یک سال بعد، از این رشته انصراف داد و به دانشکده‌ علوم اجتماعی همین دانشگاه رفت، ولی قرار نبود در این دانشکده هم ماندگار شود.

«تنفس صبح»، «در کوچه‌ آفتاب»، «آینه‌های ناگهان»، «گل‌ها همه آفتابگردانند» و «دستور زبان عشق» از مجموعه‌های شعر این شاعر هستند. 

«گزینه‌ی اشعار» امین‌پور نیز در سال 1378 منتشر شد. همچنین «توفان در پرانتز» (نثر ادبی)، «سنت و نوآوری در شعر معاصر» و «شعر و کودکی» از دیگر آثار این شاعر هستند. 

او «منظومه‌ی ظهر روز دهم»، «مثل چشمه، مثل رود»، «بی‌بال پریدن» و «به‌قول پرستو» را هم برای نوجوانان خلق کرده است.