به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، درحالي‌كه بيش از نيم قرن از نخستين باري كه ايده «پليس فكر» در رمان جنجالي 1984 جورج اورول مطرح شد، مي‌گذرد، زماني‌كه رسانه‌هاي غربي جوامع ديگريِ شرقي، مسلمان يا مستقل را به‌سبب سخت‌گيري و مميزي توليدات فرهنگي هنري تحت فشار مي‌گذارند، و در روزهايي‌كه حساسيت رسانه‌ها و مردم دنيا بعد از رسوايي شنود مكالمات تلفني خانم صدراعظم به اوج خود رسيده، انجمن پن آمريكا ديروز در سايت رسمي خود گزارشي مبسوط و مستند منتشر كرد كه از عمق تأثيرات مخرب سيستم نظارت دولتي بر تفكر آزاد و نقض حقوق بشر خبر مي‌دهد؛ چيزي كه پيش از اين تنها در دايره داستان‌هاي علمي تخيلي قابل‌تصور بود.
در مقدمه اين پژوهش آمده است: ما بارها از سخت‌گيري‌هاي نظارتي در كشورهاي بلوك شرق چون روسيه يا چين و كشورهاي ديگر شنيده‌ايم، اما آيا از سيستم‌هاي نظارت جديد در دولت‌هاي مدعي دموكراسي چيزي مي‌دانيم؟ آسيب‌هايي كه نظارت فراگير در كشورهاي دموكراتيك ايجاد كرده، مثل نظارت‌هاي آژانس امنيت ملي ايالت متحده آمريكا، غالباً ناديده گرفته شده است.
در اكتبر 2013، انجمن پن در همكاري با پژوهشگران مستقل گروه FDR به بررسي ميداني بيش از 520 نويسنده آمريكايي پرداخته‌اند تا از تاثيرات برنامه‌هاي نظارتي دولت آمريكا بر انديشه، فرايند تحقيق و نوشتار نويسندگان بيشتر بدانند. نتايج اين تحقيق (البته براي خود آمريكايي‌ها) باورنكردني است.
طبق نتايج اوليه اين تحقيق، نويسنده‌ها بيش از مردم عادي (66 درصد نويسنده‌ها درمقايسه با 44 درصد از مردم عادي) به اقدام دولت نسبت به جمع‌آوري اطلاعات گفتگو‌هاي تلفني و اينترنتي به بهانه مبارزه با تروريسم معترضند. 85 درصد از نويسندگاني كه در تحقيق پن شركت كردند، گفته‌اند از نظارت‌هاي دولت آمريكا نگراني شديد دارند، 73 درصد گفته‌اند هرگز تا اين‌حد نگران نقض حريم شخصي خود و آزادي مطبوعات نبوده‌اند. و دست آخر اين‌كه نظارت نه‌تنها به اضطراب و پارانوياي شديد حاصل از نظارت‌هاي دولتي بين نويسندگان دامن زده، كه حتی كار را به درجات متفاوتي از خودسانسوري كشانده است.
طبق برآوردهاي گزارش جامع 26 صفحه‌ايِ پن:
- 28 درصد از نويسندگان آمريكايي از هرگونه فعاليت در رسانه‌هاي اجتماعي پرهيز مي‌كنند و 12 درصد ديگر هم گفته‌اند در فعاليت‌هايشان تجديد نظر جدي خواهند كرد.
- 24 درصد نويسندگان گفته‌اند در مكالمات تلفني يا ايميل‌هاشان از اشاره به هر موضوعي كه احتمال رصد دولتي داشته باشد پرهيز مي‌كنند و 9 درصد گفته‌اند از اين به بعد چنين خواهند كرد.
- و يك نفر از هر 6 نويسنده از نوشتن يا حرف زدن درباره موضوعاتي كه آن‌ها را در معرض نظارت دولت قرار دهد پرهيز مي‌كنند.
يكي از نويسندگان با اشاره به عواقب مخرب احساس ناامني بر روند تحقيقاتش مي‌نويسد: «احساس مي‌كنم كه نظارت دولتي تحقيقات من را كه بيشترش آنلاين صورت مي‌گيرد، مثل تحقيق درباره جنگ دارويي و حصرهاي گروهي، به انجماد كشانده. و مردم آن‌قدر كه به تروريسم خارجي فكر مي‌كنند به اين چيزها فكر نمي‌كنند.» اين از نشانه‌هاي همان انجمادي است كه ادوارد اسنودن، کارمند سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، پيش از اين درباره‌اش هشدار داده بود.
قابل تأمل آن‌كه اين تحقيق كه بیشتر از طريق ايميل و مكاتبه انجام شده، نماينده آراي همه نويسندگان آمريكايي نيست چون خيلي از آن‌ها هرگز از ايميل استفاده نمي‌كنند!
چهارشنبه ۲۲ آبان ۱۳۹۲ - ۱۱:۵۳
نظر شما