سیاستگذاری در فاصله دریچه جمعیتی 

همه دوره‌ها و مراحل گذار جمعیتی مستلزم سیاستگذاری است، ولی شاید  دوره‌ای نباشد که سیاستگذاری در آن، به اندازه دوره‌ای که دریچه جمعیتی باز است، حساس، لازم و در صورت موفقیت موثر باشد. تبدیل دریچه جمعیتی به عنوان یک امکان بالقوه به موهبتی جمعیتی به عنوان یک فرصت اقتصادی بالفعل، مستلزم آمادگی، سیاستگذاری، برنامه‌ریزی و اجرای درست برنامه‌هاست. پیداست که اگر بی‌تفاوت از کنار این دوره منحصر به فرد در تاریخ جمعیتی کشور عبور کنیم، نه تنها از مواهب بالقوه آن محروم می‌شویم، بلکه در جریان آن و پس از خروج از آن با مشکلات و معضلاتی مواجه خواهیم شد که به مراتب بزرگ‌تر و پیچیده‌تر از مشکلات و معضلات پیش از ورود به آن است.
در دوره‌ای که دریچه جمعیتی باز است، سیاستگذاری به طور خاص باید بر عرضه و تقاضای نیروی کار متمرکز باشد. از بعد عرضه، سیاست‌های اتخاذ شده باید به تکوین یک نیروی کار سالم، ماهر و با انگیزه بیانجامد؛ به سخن دیگر،‌ این سیاست‌ها باید به ارتقای سطح تغذیه بهداشت و سلامت نیروی کار (به خصوص نیروی کار بالقوه) و ارائه آموزش کارآمد به آنان تأکید کند. از بعد تقاضا، سیاست‌ها باید به ایجاد شرایط مساعد (سیاسی، اجتماعی و اقتصادی) برای جذب و اشتغال مولد نسل‌های بزرگ ناشی از باروری سطح بالای گذشته که در امواج بلند وارد نیروی کار می‌شوند، کمک کند (سرایی 1391: 134).

صفحه 147 و 148/ جمعیت ایران افزایش یا کاهش/ اکرم حسینی مجرد؛ همکاران کبری خزعلی و ...[دیگران]/ شورای فرهنگی اجتماعی زنان، روابط‌عمومی/ چاپ اول/ سال 1392/ 256 صفحه/ 8000 تومان